Nasi-overleg
Bridget blogt
Het is herfst, en, eerlijk is eerlijk, de herfst is hier in Arnhem en Nijmegen wel heel erg mooi! Elke ochtend, als ik temidden van groepen studenten naar de campus loop, wordt het licht zachter, de kleuren herfstiger, en de tinteling in de ochtend frisser en met een zweem van winter erin.
Ik begin te landen in de HAN, voor mijn gevoel. Daarbij geholpen door al die ontmoetingen en gesprekken met docenten, studenten, instituuts- en faculteitsdirecteuren.
Deze maand zit ik een vergadering van de RxH voor — wat kent het onderwijs toch veel afkortingen! Deze staat voor zeven roc’s en drie hogescholen uit de nabije omgeving. We komen bij elkaar om te praten over zaken die ons allemaal aangaan: de goeie doorstroom van mbo’ers naar het hbo; hoe bereidt het mbo de leerlingen voor op het hbo en hoe vangen wij ze op, begeleiden wij ze? Hoe zorgen we dat ze op de juiste plek terechtkomen? Een heel belangrijk onderwerp, ook gerelateerd aan thema’s als studiesucces en rendement.
Een ander bijzonder moment is het zogenaamde “Nasi-overleg”, met de voltallige medezeggenschap. In mijn eerste gesprek met de MR vertel ik dat we in Amsterdam de gewoonte hadden om één keer per jaar een informeel overleg te organiseren tussen bestuur en MR, dat in de wandelgangen het “nasi-overleg” is gaan heten. Omdat, uiteraard, er nasi geserveerd werd — waarvan later het gerucht ging dat dit door het CvB zélf bereid was. Dat was niet waar, maar we hebben het gerucht niet heel erg ontkend… Ik stel de MR voor om dit ook bij de HAN te introduceren, en dat wordt met open armen ontvangen.
De avond ervoor sta ik om 11 uur ’s avonds nog in de keuken meringues te maken, voor het toetje. Het wordt een bijzonder genoeglijke en informatieve avond, in de keuken bij Food & Business, Creative Kitchen. Iedereen stelt zich voor en vertelt iets over zijn of haar drijfveren. Er volgen mooie verhalen, waarbij het grappig is om te horen dat veel mensen zichzelf karakteriseren als “eigenwijs”, “kritisch”, “ik heb altijd overal een mening over”. Precies om díe reden zijn ze dan ook maar iets gaan doen met die kritiek en opvattingen. Dat vind ik een erg goeie aanpak!
De studenten van F&B serveren een heerlijke nasi-maaltijd, en intussen praten we met elkaar, en gaat het over wie en wat de HAN is, en wil zijn. De studenten van de raad zijn welbespraakt en hebben goed nagedacht over wat ze verwachten van hun werk in de MR, van zichzelf, en van de school. Na het hoofdgerecht binden Kees, Yvonne en ik de schorten voor, en gaan we aan de slag met de laatste fase van het toetje. Het wordt een Eton Mess, een prachtig woord voor een zeer Engels toetje: meringue (zelfgemaakt, zoals ik al zei), aardbeien, vruchtencoulis (ook zelfgemaakt), en slagroom, veel slagroom. Kees heeft een goede hand van slagroom spuiten, Yvonne en ik mengen de ingrediënten zorgvuldig, en dienen het op. Ik mag uit de commentaren opmaken dat het een succes is. Wat mij betreft geldt dat voor de hele avond en is hier een traditie geboren: het nasi-overleg!
Bridget Kievits
Sinds kort houdt Bridget Kievits, CvB-lid van de HAN, een blog bij voor SAM. Lees hier haar vorige verhaal.
