Hikken HAN-studenten na al die lockdowns tegen een leerachterstand aan?
Omikron lijkt ons te verlossen van lockdowns. Tijd voor een tussenbalans, na twee jaar online onderwijs en andere pandemische ongemakken. Hebben de HAN-studenten uit ons panel een leerachterstand? En als de studievertraging meevalt: wat heeft hen geholpen om bij te blijven?
Tekst: Hans Wanningen
Lisa Hewett, derdejaars Lerarenopleiding Engels:
“Helaas moet ik volgend jaar mijn stage overdoen. Vanwege corona had mijn werkplekbegeleider onvoldoende lessen. Te weinig gelegenheden dus voor mij om les te geven. Ook waren er maar weinig collega-docenten Engels die hun uren konden afstaan aan mijn stagepartner en mij. Vandaar dat we ook zo geen extra vlieguren konden maken. Dit betekent dat ik volgend studiejaar zestien weken lang twee dagen per week stageloop. Daarna zit mijn schooljaar erop.
Wat me overeind heeft gehouden, denk ik, was het vooruitzicht op mijn Minor in Internationaal Perspectief, waar ik nu mee bezig ben aan de Stranmillis University College in Belfast (Noord-Ierland). En zeker ook de steun die ik kreeg van mijn stagebegeleider.”
Bram Lammers, tweedejaars Pedagogiek:
“Gelukkig heb ik tot nu toe geen studievertraging opgelopen. Eigenlijk ben ik deze pandemie best goed doorgekomen. Doordat ik niet naar school hoefde te reizen hield ik veel tijd over. Tijd waarin ik me naast mijn studie op andere dingen kon focussen. Ik ben bijvoorbeeld lid geworden van de Academieraad Mens & Maatschappij. Ook heb ik de Mannen van Pedagogiek opgericht. Dit gaf mij nóg meer energie en motivatie om me in te zetten voor de studie. Op die manier heb ik mijn propedeuse in één keer weten te halen.”
“Uiteindelijk blijkt: je doet een opleiding voor jezelf, maar je kunt het niet alleen”
Youri Langen, tweedejaars Communication & Multimedia Design:
“Studievertraging heb ik tot nu toe weten te voorkomen. Vooral dankzij het contact met mijn vrienden op de opleiding. We hebben steun aan elkaar, denken met elkaar mee. Simpelweg samen kunnen zijn, werkt al motiverend. Helaas waren die momenten schaars. Maar de keren dat het kon, heb ik er optimaal gebruik van gemaakt.
Vergelijk ik studeren tíjdens en vóór corona met elkaar, dan merk ik dat het bij digitaal onderwijs veel meer voelt alsof je het alleen moet doen. Niet dat er minder hulpmiddelen beschikbaar zijn. Maar ze voelen net wat verder weg, minder makkelijk toegankelijk. Dit gevoel van er alleen voor staan, zorgde bij mij ervoor dat de motivatie, discipline en kwaliteit van het werk afnamen. Net zoals het plezier afnam in de dingen die ik voor mijn opleiding doe. Uiteindelijk blijkt: je doet een opleiding voor jezelf, maar je kunt het niet alleen.”
Louisa Tumiwa, eerstejaars Master Social Work:
“De pandemie heeft in mijn geval niet per se geleid tot een leerachterstand. Toch ben ik blij dat ik nu weer meer buitenshuis kan doen. Met mensen praten over mijn masteronderzoek, bijvoorbeeld. Bij het afstuderen voor mijn bachelor werkte ik via Teams geregeld een dag samen met mijn klasgenoten aan ons afstudeeronderzoek. Tussentijds konden we elkaar dan vragen stellen over de inhoud. Op zich werkte dit voor mij heel goed. Zo bleef ik toch verbonden met mijn klasgenoten en opleiding. Ook nu nog, tijdens mijn master, zoek ik geregeld via Teams of de telefoon het contact op met klasgenoten om te sparren over van alles rond de studie.”
Studeer jij bij de HAN en ben je niet bang om je mening te geven? Doe dan óók mee aan het SAM Studentenpanel! Lees er hier meer over en meld je aan via sam@han.nl.
