Ochtendritueel (column)

Ochtendrituelen. Wie heeft ze niet? Columnist Guus z’n ochtendritueel is ‘te laat op staan’ waardoor hij steevast te laat op zijn werk of stage komt. Tijd voor een nieuw ochtendritueel.

Normaliter als ik om 08:15 uur op stage moet zijn, zet ik op 07:15 uur de wekker en snooze ik vervolgens tot 07:40 uur. Dan check ik semi-verslaafd en compleet op de automatische piloot het nieuws, en vertrek ik vervolgens met spoed richting de douche. Na afdrogen en aankleden werk ik met hoge snelheid een geïmproviseerd ontbijtje naar binnen. Snel pak ik mijn tas en haast me richting de fiets. Shit. Ik ben al te laat. Dan maar met de motor.

Elke ochtend weer, als ik moet werken of als ik stage heb: Dat eeuwige gesnooze en het uitstellen van uit bed stappen. Eerlijk gezegd vind ik in bed liggen een van de fijnste dingen die er bestaan. Dat associeer ik volledig met niets doen en loslaten. De Italianen noemen het ‘dolce far niente’. Het zalige nietsdoen.

Maar, het in bed blijven liggen ’s ochtends brengt ook nadelen met zich mee. En die beginnen zwaarder te wegen dan de voordelen. Zo heb ik door bijna twintig jaar te voetballen korte spieren gekregen, met als gevolg dat ik nog nooit mijn tenen heb kunnen aanraken. De knie, dat wil nog wel lukken. Het gehaast in de ochtend heeft ook een effect op de geest: Onrust, uiteraard.

Al die tijd ’s ochtends, die kan ik beter gebruiken, dacht ik. Yoga en meditatie staan al een tijdje op mijn lijst om de dag mee te starten, dus ben ik daar eindelijk maar eens mee begonnen. Zo komt die opleiding, die ik heb gedaan tot mindfulness-trainer, toch nog van pas.
Nieuw ritueel: opstaan, tien minuten yoga en tien minuten mediteren, daarna twee glaasjes water. Dan douchen en vervolgens een ontbijt waar ik de tijd voor kan nemen.

Ik zit nu op dag zeven met dit ritueel en het bevalt prima. Mijn onderrug is me dankbaar voor de child pose en downward facing dog in de ochtend. Wat betreft het mediteren wacht ik nog even op het merkbare resultaat, maar ik weet uit ervaring, en wetenschappelijk bewijs, dat dit binnen een paar maandjes wel komt. Voor nu blijf ik nog even mijn ademhaling tellen, zonder afgeleid te raken. Van één tot tien, en van tien tot één. Tegen de tijd dat dit een keer lukt, weet ik dat het tijd is om mijn ochtendritueel te upgraden met een bodyscan en vijf minuten langer mediteren.

Het voelt in ieder geval fijn om je ochtend te besteden aan dingen waarvan je weet dat het goed voor je is. Ook op de lange termijn. Het blijven liggen, dat is alleen voor de korte termijn.

Onze huiscolumnist en vierdejaars student Social Studies Guus Gelsing schrijft wekelijks voor SAM. Lees hier zijn vorige verhaal.