Olga Observeert

Er gebeurt veel op de HAN, en SAM-redacteur Olga vindt er meestal het hare van. Wekelijks deelt ze wat haar opvalt, irriteert, amuseert of verwondert.

Face_thebullshit
De mail komt vlak voor de herfstvakantie binnen en krap vijf minuten later sta ik aan de receptie te wapperen met mijn medewerkerskaart. ‘Ik kom voor de attentie die het CvB voor al haar medewerkers heeft’, zeg ik ‘dorstig’ tegen de receptioniste, al denk ik niet dat het CvB dít bedoelde met ‘dorstig’ toen het schreef over ‘dorst naar meer betekenis, impact en de toekomst, met een bijpassend cadeautje voor elke medewerker’. Mijn dorst wordt op de HAN vooral getriggerd door die talrijke, heerlijke secundaire arbeidsvoorwaarden: telefoon van de zaak, NS Business Card, schandalig veel vakantiedagen en DI-uren om jezelf ten volle te ontplooien. Noem me hebberig, ik kan het hebben.

Op de Dopper-waterfles die me vervolgens wordt overhandigd, pronkt het nieuwe logo van de HAN. Want voor wie in een geluidsdicht coma zit: de HAN is bezig met een grootscheepse verandering. Niet op één gebied, welnee, gelijk op heel veel fronten. Want als je iets doet, moet je het goed doen. Al valt over dat laatste uiteraard te twisten, als ik de babbels bij de koffieautomaat moet geloven. Daar vang ik commentaar op als: ‘Dit had mijn kleuter nog kunnen bedenken, dat streepje in het logo’, of ‘Die academievorming… eigenlijk snap ik er niks van’ en ‘Maar wannéér precies gaat die nieuwe huisstijl dan in?!’. Jubelgeluiden zijn er uiteraard ook, maar die hoor je minder. Simpelweg omdat klagen onder invloed van je vierde kop cafeïne nu eenmaal leuker is op maandagmorgen.

Wat ik van het nieuwe logo vind? Ik houd van strakke, rustige letters en simpliciteit, dus ik ben er wel voor te porren. Hoewel dat ‘Face_ vulhierwatin’ ietwat geforceerd aan doet. Maar wat me vooral fascineert zijn de bedragen die gemoeid zijn bij zulke transformaties. Werkelijk miljóenen euro’s gaan er in om. Op dat soort momenten twijfel ik of ik wel het goeie vak heb gekozen. Kritische stukjes tikken voor een lekker bedrag is fijn, maar marketing is een vak waar je grof geld mee kunt vangen. Vooral logo’s verzinnen met een soepel verhaaltje erbij, vol gewichtig klinkende filosofieën –en een snufje gebakken lucht-, is een glinsterende goudmijn. ‘De HAN geeft gewoon les’ bekt natuurlijk niet zo lekker. Al zou dat wel verfrissend zijn: gewoon zeggen waar het om draait, zonder al die sluwe en slick vormgegeven campagnes vol jeukwoorden, gladde foto’s en Engelse slogans. Laat staan wat je met die uitgegeven miljoenen eigenlijk had kunnen doen. Studenten steken zich massaal in de studieschulden, met alle gevolgen van dien, maar ondertussen verzuipen hogescholen blijkbaar in het geld om een nieuw, blits en duur jasje aan te schaffen. Maar goed, zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar. Dat, én ik word oud, vrees ik. Face_ it, Olga.