Olga Observeert

Er gebeurt veel op de HAN, en SAM-redacteur Olga vindt er meestal het hare van. Wekelijks deelt ze wat haar opvalt, irriteert, amuseert of verwondert.

Jeukvuisten
Waren jullie ook één van die 1,2 miljoen mensen die zaterdagavond keken naar de nieuwe RTL-quiz ‘Praat Nederlands met me’? Ik niet, want ik kijk nooit meer live tv sinds Netflix me verwend heeft gemaakt: ik wil zélf bepalen wanneer ik wat kijk, en twintig keer op pauze kunnen drukken als ik moet plassen, snaaien, whatsappen, in discussie wil gaan, een heftige scène moet verwerken of plots een huilend kind moet troosten. Zodoende zat ik maandagmorgen op m’n werk tijdens de koffiepauze op mijn telefoon te kijken via RTL-gemist, want een professioneel taalliefhebber als ik kan zo’n taalquiz natuurlijk niet negeren. Boer Zoekt Vrouw wél, gelukkig, maar dat geheel terzijde.

Sander Schimmelpenninck, hoofdredacteur van kakblad Quote, was te gast en zodra hij vertelde dat er in managementlagen een hoop onnodige en soms onbegrijpelijke jeuktaal wordt gebezigd, veerde ik gepassioneerd op. Hij raakte een snaar, want ook op de HAN jeuken mijn vuisten regelmatig als ik dingen voorbij hoor komen als ‘Ik schiet even een bilateraaltje in!’, ‘Mag ik iets tegen je aanhouden?’, ‘stakeholders’, ‘aanvliegen’, en ‘eigenaarschap tonen’. Liefst plant ik die kriebelvuisten dan meteen in het gelaat van de piefpaf die zulke woorden uit zijn of haar mond laat rollen. Helaas schijnt dat niet door de beugel te kunnen en juridisch gezien nog lelijk te kunnen uitpakken. Dus bijt ik op mijn lip en probeer ik mijn ogen niet uit mijn kassen te laten rollen.

Laatst zat ik bij een niet nader te noemen bijeenkomst en deed ik alsof ik alles kon volgen, maar eigenlijk snapte ik er niks van. Hebben jullie dat ook wel eens? Zo gaf iemand als antwoord (op een vraag die ik vergeten ben, sorry): ‘Dat is een creatieve doorvertaling van een specifieke entiteit.’ Ik noteerde het kalm maar kokend van irritatie in mijn notitieblokje, en heb het zo’n 28 keer gelezen. De woorden snap ik. De zin ook. Maar wat wordt er nu eigenlijk gezegd?

Zo gaat het vaak. Dat mensen dingen zeggen, maar je in feite niets vertellen. Hoe hoger je komt in de organisatie, hoe meer het wordt beoefend, die tak van semi-interessant en quasi-intelligent geouwehoer. Kortom, meneren en mevrouwen Managers: praat gewoon Nederlands met me, oké? Ik stel voor dat we alle boekjes van Japke D. Bouma over jeukwoorden in de kerstpakketten van de bovenlaag van de HAN stoppen. Iedereen van de ‘onderlaag’ doen we een jeukwoorden-drankspel cadeau. Gegarandeerd dat iedereen laveloos de kerstvakantie ingaat, want die kerstgroet van het CvB staat ook altijd vol clichématig geneuzel als ‘samen gaan we de uitdaging aan’, ‘in verbinding geven we betekenis aan de toekomst’ en ‘bedankt voor jullie toewijding’.

Proost!