De komende weken besteedt SAM aandacht aan de woonsituatie van (ex)studenten. Dit keer spreken we Pien van Trommelen (18), eerstejaarsstudent Voeding & Diëtetiek, die sinds half augustus een kamer in Nijmegen zoekt. “Ik reageer elke dag op 3 advertenties, maar tot nu toe is het niet gelukt.”
Tekst: Olga Helmigh
Foto: Marcel Krijgsman
Pien woont in Enschede, dat is zo’n twee uur reizen naar de HAN. “Ik ben dus bijna elke dag zo’n vier uur bezig met heen en weer treinen”, aldus Pien, die vaak les heeft tot 17:00 uur en als gevolg daarvan pas rond 19:00 uur thuis is. “Vervolgens heb ik de volgende dag soms om 09:00 uur alweer les en moet dus heel vroeg op.” Reistijd is voor haar dan ook de grootste reden om op kamers te gaan. “Ik merk dat ik amper energie heb om ’s avonds nog iets leuks te doen of huiswerk te maken.”
Schandalige huurprijzen
Om te zorgen dat ze zo veel mogelijk kan reageren op advertenties, heeft Pien zich aangemeld bij drie verschillende facebookgroepen, checkt ze geregeld kamernet en vraagt rond bij studiegenoten. “Ik reageer elke dag, vaak op meerdere advertenties. Kortom: ik heb in totaal al zo’n 100 keer gereageerd. Meestal hoor ik niks terug of krijg ik bericht dat ze te veel geïnteresseerden hebben.” Niet dat Pien op alle beschikbare kamers reageert. “Er zitten ook echt schandalige advertenties tussen. Dat ze 700 euro vragen voor 9m2. Ik vind een kleine kamer niet erg, met een hoogslaper los je veel op. Maar de huurprijs moet wel in verhouding zijn.”
“Eigenlijk is hospiteren een soort sollicitatiegesprek met de huisgenoten die er al wonen. Dat is best gek”
Moedeloos
Niet dat Pien helemaal nooit uitgenodigd wordt: een aantal keer mocht ze komen hospiteren bij een aantal studentenhuizen. “Eigenlijk is hospiteren een soort sollicitatiegesprek met de huisgenoten die er al wonen. Dat is best gek: je moet dan in een korte tijd zowel leuk zijn, als eerlijk, als aanvoelen of je er zelf eigenlijk wel wilt wonen. En ondertussen zijn er nog heel veel andere hospiteerders die ook deze kamer willen.” Helaas is ze tot nog toe niet verkozen. “Ik word er af en toe moedeloos van, maar weet ook dat ik niet de enige ben: veel medestudenten zoeken ook een kamer, wat ook niet lukt.”
Op de fiets naar school
Gelukkig heeft Pien het thuis verder goed. “We hebben een fijn huis en een mooi stuk grond erbij. Ons paard heeft een veulentje gekregen en daar help ik veel bij. Ik was bij de geboorte aanwezig en ben erg betrokken bij de verzorging. In die zin zit ik niet op hete kolen, of zo. Toch hoop ik dat het snel lukt om een kamer te vinden. Het lijkt me heerlijk om op de fiets naar school te kunnen en Nijmegen beter te leren kennen.”
