Rond de tafel (column)
Guus doet weleens iets goeds. Zoals een tafeltennistafel voor studenten regelen. In deze column vraagt hij de HAN om meer van hetzelfde.
In het kader van mijn vorige stage bij de Studentenkerk, waar mijn focus lag bij Eenzaamheid onder (buitenlandse) studenten, werd mij gevraagd iets te doen tijdens de ‘Wellbeing week’ — een week die in het teken staat van het welzijn van studenten.
Zal waarschijnlijk voor velen onbekend in de oren klinken, maar dat was in de tijd dat dat glazen huis bij de ingang van de HAN Nijmegen stond. Die staat er overigens dit jaar weer.
Tijdens die week wilde ik iets doen met het thema ‘verbinding’ zonder er een al te zware lading aan te geven. Ik kwam op het simpele idee om een tafeltennistafel te regelen voor rondom de kantine. Ik zag al helemaal voor me hoe er lekker ouderwets rond de tafel zou worden gespeeld door studenten die elkaar niet eens kennen, maar door een jeugdsentiment verbonden zouden worden. Simpel, maar effectief. En ja, het is gelukt. Het werkt. Vanaf het moment dat de tafeltennistafel zijn plek heeft gevonden, wordt er gespeeld. Als resultaat loop ik nu, elke dag dat ik op school ben, met een glimlach langs de spelende mensen. En mocht ik zelf dan ook wat tijd over hebben, dan pak ik ook graag een batje en speel ik — natuurlijk — de pannen van het dak.
O ja, wel wil ik nog mijn excuses aanbieden aan de sportleraren van Educatie omdat ik verzuimd heb mijn verantwoordelijkheid te nemen en de tafeltennistafel terug te brengen, maar stiekem was het wel een beetje mijn onderliggende doel om de tafel te laten staan. Vooral vanwege het feit dat ze anders zo goed als niet gebruikt worden.
Ik hoop dat jullie mij vergeven, en stiekem hoop ik dat jullie die andere tafel ook uit de schuur halen en een mooi plekje geven op de Kapittelweg. Eigenlijk hoop ik vooral dat de HAN nog meer van zulke tafels koopt en op verschillende HAN-locaties plaatst. Waarom niet investeren in iets waar leraren én studenten enthousiast van worden? Want, zeg nou eerlijk, verder is er op de HAN weinig spannends te beleven.
Ach ja, misschien ben ik wel weer de idealist die alles romantiseert, idealiseert en vindt dat alles beter zou kunnen. Maar ehh… de HAN is zo ook veel leuker, toch?
Guus schrijft wekelijks een column voor SAM. Lees hier zijn vorige.
