Troost (column)
Guus wordt een beetje verdrietig van al die influencers en het geld dat ze verdienen. Zoals Gaby Blaaser van Temptation Island, met 300.000 volgers op Instagram. En dankzij deze column komen daar vast weer wat nieuwe volgers bij.
Onlangs heb ik mijn bijbaantje als schoonmaker opgezegd. Niet omdat ik ontevreden was, maar omdat mijn diplomatermijn van tien jaar is verstreken.
Jaja, ik heb het een en ander gestudeerd, nog wat gewerkt en wat exotische reizen gemaakt naar verschillende therapeuten. Dit bij elkaar duurde langer dan tien jaar en dat zorgt ervoor dat ik nu geen recht meer heb op studiefinanciering. Best wel klote, want het was een flinke inkomensbron. De schrik zat er dus goed in. Maar, lang verhaal kort: ik heb dus een andere bijbaan moeten zoeken waar ik wat meer kon verdienen. Et voilá, die heb ik gevonden. O ja, ik heb ook een verlenging van mijn diplomatermijn gekregen. Uiteindelijk heb ik dus een heleboel stress gehad om niks. Maar, alles van tevoren weten is ook niet leuk, toch? Alhoewel, ik moet toegeven dat ik die neiging toch wel erg vaak heb.
Enfin, voor dat nieuwe baantje van me moet ik stukjes schrijven over bepaalde tv-programma’s, nieuwsfeitjes en alles wat er trending is op social media. Ik word daardoor dus geconfronteerd met wat er zich allemaal afspeelt op bijvoorbeeld een medium als Instagram, wie de ‘influencers’ zijn en wie er reteveel geld mee verdient.
Zo stuitte ik op het personage van ene Gaby Blaaser. Een blondine, bekend van Temptation Island. Wat mij betreft is dat het meest lage, lege en inhoudsloze programma dat er bestaat. Sinds ze op tv is geweest, heeft ze door middel van vooral haar uiterlijk de aandacht weten te trekken van iedereen die iets tussen de benen heeft bungelen. Het resultaat is dat deze vrouw bijna driehonderdduizend volgers heeft op Instagram.
Ik heb even rondgekeken: het schijnt dat je met dat aantal volgers een paar duizend euro per Instagram-post kunt vragen. Iemand als Gaby Blaaser kan dus heel simpel en heel snel geld verdienen. Nou heb ik daar op zich geen problemen mee, maar als ik dan besef dat heel veel mensen al veertig jaar bij dezelfde werkgever zitten, elke dag hard werken en hun pensioen zien verminderen, dán vind ik het ronduit walgelijk dat zo’n ordinair wezen door onze maatschappij zodanig wordt gewaardeerd en in staat wordt gesteld om bakken met geld te verdienen. Als ik dan jeugdigen ook nog hoor zeggen dat ze óók YouTuber of ‘influencer’ willen worden, dan moet ik toegeven dat mijn vertrouwen in de toekomst toch weer een stukje daalt.
Nu mijn vriendin ergens in Nepal in een klooster zit, moet ik de troost dus ergens anders zoeken. En wat beter dan een boek kan je perspectief op de wereld weer wat rooskleuriger maken? Daarom heb ik het nieuwe boek van Rutger Bregman gekocht, ‘De Meeste Mensen Deugen’. Oh, Rutger. Dat je mij mag troosten in deze verwarrende tijd en dat je me mag inspireren tot het hervinden van hoop. Ik heb het nodig.
Guus Gelsing studeert nog een paar maanden Culturele & Maatschappelijke Vorming bij de HAN. Hij schrijft wekelijks een column voor SAM. Lees hier zijn vorige bijdrage.
