De HAN bereidt studenten voor op flexibiliteit in hun latere loopbaan. Ook HAN-medewerkers maken soms een ommezwaai. De een verlaat het hoger onderwijs en gaat bijvoorbeeld slakken kweken. De ander, Andra Walhout, verruilt na een leven als verpleegkundige de intensive care in het Radboudumc voor het klaslokaal. Een tweeluik over een carrière switch. Dit is deel 1.
Tekst: Claudia Fitsch
Foto’s: Ralph Schmitz
De Nijmeegse Kapittelweg scheidt haar oude en haar nieuwe leven. Aan de ene kant het Radboudumc, waar Andra Walhout de laatste dertig jaar werkte als (IC-)verpleegkundige. Ze hoeft het zebrapad maar over te steken en ze komt op de HAN-campus, haar nieuwe werkterrein. Sinds augustus is Walhout namelijk docent Verpleegkunde. “Je bent nooit te oud om iets nieuws te doen”, lacht ze. “Hoewel het een vreemde tijd is, om te beginnen als docent, met corona die persoonlijk contact met studenten beperkt. Dat had ik van tevoren niet bedacht.”
Lesgeven leuk
We strijken buiten neer voor een kop thee, want de kersverse docent heeft net een groep eerstejaars een paar uur lesgegeven. Vanachter de pc en niet in een klaslokaal, zoals de bedoeling was. “Dan is een frisse neus wel fijn.”
Veertig jaar lang had ze als verpleegkundige een vast contract. Die zekerheid ruilde ze in voor een tijdelijke aanstelling, voor een jaar, bij de HAN. “Moedig? Dat weet ik niet, want ik kan altijd terug als verpleegkundige. Daaraan is een flink tekort, zeker bij de intensieve zorg. Ik maak me meer zorgen of ik wel een goede docent kan zijn.”
Ze was de vijftig gepasseerd toen het begon te kriebelen, ze werkte al zo lang op de intensive care. In de loop der jaren had ze diverse opleidingen gevolgd en was ze trainingen gaan geven binnen het ziekenhuis. “Tijdens die trainingen merkte ik dat ik lesgeven en coachen ontzettend leuk vind. Tegelijkertijd vroeg ik me af of ik nog wel op de ic wilde blijven tot mijn 68ste. Kan ik dat dan nog?”
24 tafeltjes met jongeren
Langzaam rijpte het idee om de lerarenopleiding Gezondheidszorg en Welzijn te doen. Ze moest er minder voor gaan werken: wekelijks moest ze een dag naar school en een dag stagelopen. En ze kreeg niets vergoed. “Ik durfde eigenlijk niet. Ik dacht: dan zit ik daar tussen allemaal jonkies. Dat weerhield me. Toen ik ging praten bij de HAN en ik aan alle eisen voldeed, heb ik de knoop doorgehakt. Ik vond het zó leuk! Ik kreeg zó veel energie. ‘s Avonds dook ik met plezier achter mijn computer om opdrachten te maken. Bovendien was ik niet eens de oudste student, hahaha.
Ik heb wel veel moeten leren. Ik was in het begin weleens wanhopig omdat ik bijvoorbeeld mijn huiswerkopdrachten niet online kon vinden. Dat was vroeger natuurlijk heel anders. En tijdens mijn stage bij het ROC stond ik voor het eerst voor 24 tafeltjes met jongeren, dat was ook nieuw. Tegelijkertijd genoot ik van al die nieuwe prikkels.”
“Ik leer studenten waar je rekening mee moet houden. Dat zijn dingen die je niet uit een boek kunt halen”
Patiënten wassen
Nu maakt ze, met haar verse diploma, HAN-studenten wegwijs in verpleegkundig redeneren en gesprekstechnieken, neemt huiswerk door, bereidt lessen voor. “Door het lesgeven merk je dat je zelf als verpleegkundige veel dingen doet zonder dat je erbij nadenkt. Patiënten wassen, bijvoorbeeld. Of kousen aantrekken. Ik leer studenten waar je rekening mee moet houden. Dat zijn dingen die je niet uit een boek kunt halen.”
Ze heeft nog steeds een nul-urencontract bij het Radboudumc omdat ze voeling wil houden met de praktijk. “Ik weet nog goed dat ik zelf afhaakte als een docent tegen ons zei: Vroeger, in mijn tijd… Studenten hebben recht op up-to-date onderwijs. Ik heb alweer een zaterdag gewerkt op de ic. Mijn collega’s waren heel nieuwsgierig naar wat ik doe in het onderwijs.”
Enthousiaste eerste indruk
Zelf gaat ze ook weer studeren, want om les te geven aan een hbo is een master vereist. “Dat is wel veel, een nieuwe baan en die studie. Gelukkig krijg ik van de HAN vier uur per week om zelf te studeren. Maandag begin ik aan de master Hoger Gezondheidszorgonderwijs in Amsterdam. Diezelfde week moet ik ook toetsen afnemen. Ja, dat vind ik best spannend allemaal.”
De eerste anderhalve maand zit erop. Walhout is enthousiast over de eerste indruk. “Ik leer ook van mijn studenten, hun manier van denken. Wat ik heel mooi vind: ik zie nú al dat studenten veel dingen opgestoken hebben. Dat blijkt ook uit hun huiswerk en de feedback die ze mij geven. Dat heeft me positief verrast.”
Lees vanaf dinsdag 13 oktober deel 2 van dit tweeluik: HAN-medewerker Ans Gielen ruilde de HAN-Masters in voor slakken.
