Yvette Boxelaar (22) is tweedejaars Social Work en doet al bijna tien jaar vrijwilligerswerk. Als mantelzorgvrijwilligster van Hulpdienst Nijmegen bezoekt ze wekelijks meneer en mevrouw Korthouwer.
Tekst: Raïssa Soeter
Foto’s: Ralph Schmitz
Met twee ouders die werken met mensen met een verstandelijke beperking is zorg dragen voor een ander Yvette met de paplepel ingegeven. “Op jonge leeftijd ging ik al mee wandelen met mensen in rolstoel. Ook heb ik zeven jaar aan stijldansen gedaan met een jongen met het syndroom van Down. Hem zien groeien was fantastisch. Vrijwilligerswerk doe je voor die ander, maar je leert er zelf ook veel van. Voor mij is het een belangrijke invulling van mijn vrije tijd. Als ik een tijdje geen vrijwilligerswerk doe, voel ik me een beetje leeg.”
Hulpvragen
Zodra ze voor haar studie van Hengelo naar Nijmegen verhuisde, zocht ze dan ook een vrijwilligersorganisatie om zich bij aan te sluiten. “Ik heb me bij Hulpdienst Nijmegen aangemeld tijdens een informatiemarkt op school en kreeg al snel de eerste hulpvragen. Ik bezocht een vrouw die moest revalideren na een operatie. Zelfstandig wonen was geen optie meer en daar had ze het erg moeilijk mee. We kookten en kletsten, ik kwam voor de ontspanning.” Ook neemt Yvette incidentele vragen op zich, zo hielp ze een slechtziende vrouw met het uitpakken van verhuisdozen.
Stage
In hetzelfde studiejaar krijgt Yvette een stageplaats aangeboden bij Hulpdienst Nijmegen. “De organisatie voelde vertrouwd en ik kon er op die manier meer tijd in steken. Een half jaar lang zou ik twee adressen bezoeken, allebei mantelzorgsituaties. Zo ontmoette ik meneer en mevrouw Korthouwer. Mevrouw heeft aangeboren epilepsie en kreeg een aantal jaar geleden een hersenstaminfarct waardoor helaas veel cognitieve eigenschappen zijn aangetast. Meneer is mantelzorger, hij heeft indertijd zijn baan opgezegd om voor haar te kunnen zorgen.”
Hart luchten
“Het is niet niks allemaal maar ze maken er het beste van”, merkt Yvette op. “Tijdens mijn bezoekjes praten we over van alles en nog wat en ga ik er met mevrouw op uit. Even wandelen of naar een tuincentrum of winkelcentrum om een gebakje te eten bijvoorbeeld. Ik probeer leuke dingen te verzinnen en kijk waar behoeftes liggen. Mevrouw was voorheen sportief en wil graag een keertje zwemmen dus zoeken we alvast een badpak voor haar uit. Ze wordt er vrolijk van en in de tussentijd heeft meneer wat tijd voor zichzelf. Daarnaast is het ook voor hem fijn af en toe zijn hart te kunnen luchten.”
Levenservaring
Als haar stage erop zit, besluit Yvette de wekelijkse bezoekjes voort te zetten. “Ze waren blij verrast. Het is gewoon hartstikke leuk om te doen en voor meneer en mevrouw is het prettig om een vertrouwd gezicht te blijven zien. Voor mij hoort het gewoon bij mijn weekritme dus ik blijf dit doen zolang het kan.”
Wat de student betreft heeft vrijwilligerswerk alleen maar voordelen: “Je ontmoet mensen, doet levenservaring op in verschillende situaties, het staat goed op je cv én je helpt een ander. In een periode waarin ik niet goed in mijn vel zat, deed het me ook goed: ik had iets om handen en voelde me nuttig. Eigenlijk is het, met twee à drie uur in de week, maar een kleine moeite. Mantelzorgen, dát vergt pas toewijding.”
