Zakelijk, maar niet met gesloten ogen
Interview met nieuw CvB-lid Yvonne de Haan
Met de komst van Yvonne de Haan is het College van Bestuur sinds 1 oktober weer compleet. Het drietal heeft de portefeuilles verdeeld en langzaamaan komt er weer schot in de realisatie van het instellingsplan. SAM sprak haar.
Bridget Kievits en Yvonne de Haan zitten samen in het Nijmeegse CvB-kantoor na te praten over hun bezoek aan het Instituut Toegepaste Biowetenschappen en Chemie (ITBC). ‘Omdat we allebei nog maar net zijn begonnen aan de HAN, gaan we momenteel vaak samen op bezoek bij de instituten’, vertelt Yvonne, die een maand na Bridget is gestart. ‘Het is heel prettig om op deze manier kennis te maken met alle geledingen binnen de HAN.’ De twee dames nemen afscheid en Yvonne verwelkomt SAM in de vergaderruimte, waar een laaghangend herfstzonnetje naar binnen schijnt.
Hoe word je op de HAN ontvangen? Is er een overheersend gevoel?
‘Het valt me op hoe warm iedereen me verwelkomt en hoe enthousiast er wordt verteld over het werk. Je proeft de ambitie en de passie, en dat werkt aanstekelijk. Tevens merk ik opluchting dat het College weer compleet is. Door de tragische omstandigheden (het overlijden van Diana de Jong en de ziekte van Frank Stöteler, beiden voormalig CvB-lid –red.) heeft de uitvoering van de HAN 2020-projecten een tijd lang grotendeels stilgelegen. Iedereen heeft daar vanzelfsprekend begrip voor, zoiets kun je niet voorzien. Er breekt nu een nieuwe periode aan, waarin we de draad oppakken en het instellingsplan verder gaan verwezenlijken.
De portefeuilles zijn verdeeld. Hoe is die verdeling tot stand gekomen?
‘Kees, Bridget en ik hebben de tijd genomen om tot een logische indeling te komen. Vanuit mijn achtergrond bekeken lag het voor de hand dat ik de financiën en de organisatieontwikkeling HAN2020 (programmalijn 1) voor mijn rekening neem. Tevens vallen het Servicebedrijf en de Faculteit Gezondheid, Gedrag en Maatschappij onder mij en zorg ik op bestuurlijk niveau voor de verbinding tussen de vijf andere programmalijnen van HAN 2020. Als je naar de achtergrond van Bridget kijkt, is het vanzelfsprekend dat bijvoorbeeld Onderwijs en Kwaliteitszorg naar haar zijn toegegaan.’
‘Ik houd me graag bezig met maatschappelijke vraagstukken in complexe organisaties…’
Een blik op de aandachtsgebieden van Kees Boele zou kunnen vermoeden dat hij wat gas terugneemt. Klopt dat?
(lachend) ‘Nee hoor, daar is geen sprake van. Hij heeft Onderzoek en meer overkoepelende zaken op zijn bord. Je moet onthouden: we zijn uiteindelijk alle drie eindverantwoordelijk voor alle portefeuilles. We doen het samen. De aandachtsgebieden zijn ‘slechts’ een manier om, zoals het woord al aangeeft, de aandacht goed en efficiënt te verdelen. Dat is op basis van kennis, kunde en logica gebeurd.’
Je carrière tot nu toe laat een divers beeld zien, van de zakenwereld tot de mediawereld. Is er, naast je bestuurlijke en zakelijke werkzaamheden, een gemene deler? ‘
‘De rode draad is het publieke domein. Bij PricewaterhouseCoopers richtte ik me op de publieke sector, waaronder zorg. Bij de Rietveld Academie belandde ik in het hoger beroepsonderwijs, en bij het Antonius Ziekenhuis zat ik wederom in de zorgsector. Ik houd me graag bezig met maatschappelijke vraagstukken in complexe organisaties en trek als gevolg naar sectoren als zorg en onderwijs toe. Dat ik daarbinnen bestuurlijk werk doe in organisaties in transitie, is wat mij als persoon ligt: ik richt me graag op verandering en verbetering.’
‘Het voelt een beetje als thuiskomen’
Wat deed je besluiten bij de HAN te gaan werken?
‘Een paar factoren, die samen kwamen. Ik ben 56 jaar en na 10 jaar bij KRO/NCRV te hebben gewerkt, vond ik het tijd voor iets anders. Voor KRO/NCRV betekent dat een frisse wind, voor mij een verandering van spijs. Ik werd benaderd voor een positie in het CvB van de HAN en ik was direct enthousiast. Een grote speler in de regio, middenin een belangrijke transformatie: precies wat mij trekt. Het klikte meteen en zodoende zit ik hier. Tevens keer ik terug naar mijn wortels. Ik ben geboren in Nijmegen en woonde lange tijd in Doetinchem. Het voelt dus ook een beetje als thuiskomen.’
Betekent dit dat je hierheen verhuist?
(lachend) ‘Mijn man en ik wonen in Nieuwegein en dat is vooralsnog perfect. Centraal gelegen in Nederland, dus ideaal om alles binnen redelijke tijd te bereizen. Maar wie weet wat de toekomst brengt.’
Je zei zojuist dat transformatie jou trekt. Op dit moment zijn er veel ontwikkelingen op de HAN: van het invoeren van het nieuwe huismerk tot de academievorming. Hoe beleef je zo’n roerige periode?
‘Verandering is de eeuwige constante. Dat geldt voor alles in het leven. Natuurlijk brengt verandering ook onzekerheid mee. Momenteel hebben we de formele klap op de academie-indeling gegeven. Als gevolg zie je zowel groei en potentie, als de noodzaak om geduld te hebben en compromissen te sluiten. In die zin kun je het vergelijken met een gezin dat besluit waar het naartoe op vakantie gaat. De één wil all inclusive in Spanje, de ander wil kamperen in Noorwegen. Uiteindelijk hakt één iemand de knoop door, anders ga je helemaal nergens heen. Dat betekent ook dat je met elkaar in gesprek moet blijven en elkaar serieus moet nemen. Maar op een bepaald moment moet er duidelijkheid komen. De kunst van een bestuurder is om menselijkheid en zakelijkheid bij elkaar te brengen. Ik ben zakelijk, maar niet met gesloten ogen. Maar als ik beslissingen moet nemen, durf en doe ik dat. Ik zet daarbij altijd de context neer, want dat laat zien dat je weloverwogen tot conclusies bent gekomen.’
‘Ik verwelkom kritiek, zolang het constructief is. Als het kritiek is óm de kritiek, dan kan ik daar niets mee.’
Als bestuurder vang je ook veel wind. Hoe ga je om met kritiek?
‘Vooral in een tijd van verandering komt er kritiek. Ik verwelkom het, zolang het constructief is. Als het kritiek is óm de kritiek, dan kan ik daar niets mee. Uiteindelijk ben ik dienstbaar aan de organisatie en als de organisatie een signaal afgeeft, dan is het mijn plicht daar iets mee te doen. Kritiek, mits vanuit de juist beweegredenen, houdt ons per slot van rekening scherp.’
De HAN opereert vanuit de driehoek onderwijs, onderzoek en werkveld. Hoe sta jij daar tegenover?
‘Wat me gelijk opviel aan de HAN is de band met de regio. De wortels reiken heel diep het werkveld in. En vanuit dat werkveld komt er ook enorm veel terug. Dat we ons daar nog meer op focussen, zal elke betrokken partij versterken. Het is goed voor studenten, voor docenten en onderzoekers en voor bedrijven in de regio. Het is een synergie die heel dynamisch en functioneel is. Dat is naar mijn idee de kracht van de HAN: we barsten van de ambitie, kijken ook naar buiten en zijn erg loyaal. Naar elkaar en naar de regio. Ik vind het mooi om daar aan bij te dragen.’
Wat hoop je voor de HAN?
‘Dat we gezamenlijk onze doelen bereiken en de driehoek onderwijs, onderzoek en werkveld nog beter voor het voetlicht brengen. Wij, het bestuur, staan aan het roer, maar samenwerking is essentieel om ambities te verwezenlijken. Wij voeden ons aan heel veel mensen om ons heen die zich ten volle inzetten en hun expertise inbrengen. Op dit moment is het spannend: er gebeurt veel en dat brengt, zolang het resultaat nog niet zichtbaar is, onzekerheid met zich mee.. Je bouwt gestaag op en dat gaat met vallen en opstaan, met pieken en dalen. Maar ik heb er vertrouwen in, vooral nu ik veel met HAN’ers in gesprek ben en voel hoe betrokken en gedreven ze zijn. Samen gaan we ervoor.’
