ÖZGÜNLÜK PARADOKSU
ABD’li animasyon sanatçısı Drew Christie, babasıyla Man In Black 3’ü izlemek için sinemaya gidiyor fakat tüm biletlerin satıldığını öğreniyor. Oynayan diğer filmlere şöyle bir göz attığında her birinin ya bir uyarlama ya da bir serinin devamı olduğunu fark ediyor ve zihninde bir soru ampülü yanıyor: Orijinallik diye bir şey gerçekten mümkün mü (1)?
Doğal eğilimimize aykırı şekilde davranmak kendimizi taklitçi gibi hissetmemize neden olur. O nedenle kendimizi rahat hissetmediğimiz tarza bağlı kalabilmek için özgünlük kavramını bir mazeret olarak kullanmaya yöneliriz (2). Peki özgünlük kavramı tam olarak neyi ifade eder?
Özgünlük; bu kavramla bilim, sanat, edebiyat vb. alanlara ait eserlerde, o çalışmayı ortaya koyan kişinin farklılığı, kendine has olan yönleri kastedilmektedir. Yani yarattığınız eser başka eserlere benzemiyor ve sizin imzanızı taşıyan farklı yönleriyle dikkat çekiyorsa böyle bir eserin özgün olduğundan söz edilebilir (3).
Peki paradoks nedir?
Paradoks; görünüşte doğru olan bir ifade veya ifadeler topluluğunun bir çelişki oluşturması veya sezgiye karşı bir sonuç oluşturmasıdır. Çoğunlukla, çelişkili görünen sonuç veya sonuçların aslında çelişkili tarafları vardır (4).
Biz insanlar özgün olmak fark yaratabilmek ve yükselmek için kendi konfor bölgelerimizin dışına çıkmak zorundayız. Bunu yaparken bir yandan da içimizde kimliğimizi korumaya yönelik güçlü bir dürtü uyanır. Başarılı olacağımızdan şüphe ettiğimiz, becerilerimize güvenmediğimiz, kendimizi yetersiz hissettiğimiz yeni durumlarda genellikle alıştığımız davranış ve tarza sığınma ihtiyacı duyarız (2).
Aslında kendi sınırlarımızı zorladığımız ve bu sınırların dışına çıktığımız anların bize daha çok şey kattığını benlik bilincimizi daha da geliştirdiğini söyleyebilirim. Kendimizi ilerleme sürecindeki bir proje gibi görür ve mesleki kimliğimizi deneme-yanılma yönetimiyle güçlendirirsek, değişen ihtiyaçlara uygun ve bizim de onaylayacağımız bir kişisel tarz geliştirebiliriz.
Ne var ki bunu yapabilmek cesaret ister. Çünkü öğrenme eylemi tanımı gereği doğal olmayan, çok zaman da yüzeysel ve sığ; kendimizi içten, samimi ve hesapsız değil de çıkarcı biri gibi hissetmemize yol açan bazı davranışlarla başlar. Fakat dışlanmaktan kurtulmak ve nihayetinde daha iyi bir özgün birey olmak istiyorsak bunun tek yolu, katı bir benlik bilincimizin bizi alıkoyduğu şeyleri yapmak (2), kendi özgün benliğimizi oluşturmak ve bunun farkına varabilmektir.
Kaynakça
2- Harvard Business Review- Duygusal Zeka Özgün Liderlik Kitabı
