SAĞLIK HUKUKU? SAĞLIK HAKKI?
Hasta ve hekim arasında çıkabilecek sorunları engellemek, meydana gelen sorunlarda kişileri yasal olarak korumak ve genel itibari ile hasta ve hekim arasındaki ilişkiyi korumak adına Sağlık hukuku düzenlenmiştir. Bu hukuk dalı, sağlık çalışanlarının sorumlulukları, sağlık hizmetlerinin sunumu ve hasta hakları gibi konuları kapsar.
Sağlık hukuku, insan hayatının korunması ve sağlık sektöründe hizmet veren tüm tarafların haklarını ve sorumluluklarını belirleyerek, adil ve güvenilir bir sağlık hizmeti sistemi oluşturmayı hedefler. Aynı zamanda, sağlık hukuku, tıbbi uygulamaların standartlarını belirleyerek, tıbbi hataların önlenmesine yardımcı olur ve bu sayede hem sağlık çalışanları hem de hastalar için daha güvenli bir sağlık ortamı oluşmasına katkı sağlar. Bu kapsamda, sağlık hukuku karma bir hukuk dalı olarak karşımıza çıkmakta ve içerisine medeni hukuk, anayasa hukuku, ceza hukuku, idare hukuku, ticaret hukuku gibi hem özel hukuk hem de kamu hukuku nitelikli hukuk dallarına özgü kuralları da almaktadır. Bireylerin anayasal güvence altına alınmış en temel haklarından biri olan ‘’Sağlık Hakkı’’ ve ‘’Sağlıklı Yaşam Hakkı’’ herkes için aynı ölçüde, eşit şartlarda hizmet alma hakkına sahip olan insanlar arasında hiçbir ayırım gözetilmemesini ifade eder.
Sağlık hukuku denildiğinde öncelikle, bir tarafta hasta diğer tarafta hekimin bulunduğu karşılıklı hukuki ilişkiler akla gelmektedir. Aslında bu ilişkinin yaşandığı ortam, hastane, verilen ilaçlar, tedavi yöntemi, gelişen teknolojik imkânların seferber edilmesi gibi çok çeşitli boyutlar karşımıza çıkmaktadır. Sağlık hukuku bir yandan temel hak ve özgürlükler alanında önemli hususlara işaret etmekteyken diğer taraftan da çevresel koşullara bağlı olarak sağlık hizmetlerinden herkesin eşit olarak yararlanmasını, bu hizmetin adaletli bir şekilde dağılımının yasalarla güvence altına alınması gerektiğini ortaya koymaktadır. İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi’nin 3. maddesinde; “Yaşamak, herkesin hakkıdır” şeklinde ifade edilmektedir. Sağlık Hakkı ise 25. maddede temel insan hakkı olarak belirtilmekte; “Gerek kendisi, gerek ailesi için tıbbi bakım da dâhil olmak üzere, sağlık ve refahını sağlayacak uygun bir yaşam düzeyine ve işsizlik, hastalık, sakatlık, yaşlılık veya geçim olanaklarından kendi iradesi dışında yoksun bırakacak başka durumlarda herkesin sahip olması gereken güvence hakkı” şeklinde tanımlanmaktadır.
