Donderdag 12 september
Vandaag beginnen we al rustig aan de terugreis te denken. Morgenochtend om 9:00 uur willen we de camper namelijk al inleveren zodat we op tijd op het vliegveld van Edinburgh zijn.
Maar als we vandaag veel gaan doen, en dat is het plan, en we daardoor vanavond moe zijn… dan is het misschien verstandig als we ‘s ochtends al alles schoonmaken en inpakken. Anders gaan we vanavond moe lopen chagrijnen naar elkaar, niet handig, dus: vanmorgen schoonmaken.
Bij gebrek aan de juiste schoonmaakartikelen lenen we deze gewoon bij de receptie. Fijn zo’n deugdelijke camping!
Edinbugh Castle
Op deze laatste touristendag hebben we nog één kasteel op het programma staan: Edinburgh Castle. Door velen al aanbevolen en gekenmerkt als een prachtig kasteel. Dat blijkt het inderdaad te zijn. Het is enorm. En daarmee helaas ook enorm toeristisch. Veel, heel veel mensen willen dit mooie kasteel bezoeken. Gelukkig, niet zo druk als in het hoogseizoen horen we van de tourleider, want dan kun je, je amper bewegen.
Ook hier weer een goede en gepassioneerde tourleidster. Echt een grappige vrouw, die op geheel eigen nonchalante en een tikkeltje recalcitrante wijze vertel over alle gebouwen, de geschiedenis en wat we wel moeten bezoeken en waar de handige ingangen zijn om de lange rijen te omzeilen. ‘Ja, van mijn chef moet ik ook over dat gebouw hier links vertellen, want daar kunnen jullie vanalles kopen. Zo! dan nu weer door naar het gebouw aan de overkant…’. Ze was hilarisch. Als ze met haar praatje klaar was en naar het volgende punt liep, dan zei ze ‘Tadadatitutu’ met een trompet geluid. ‘Out of the way! Here comes the guide’.
Zo vertelde ze ook over alle kanonnen die in het hele kasteel aanwezig zijn. Echt bizar veel, stuk of 50 ofzo. ‘En die daar’ wijzend naar een militair kanon uit huidige tijd: ‘die doet het nog’. En we gebruiken hem iedere dag zodat de schippers aan de haven en op zee hun klokken gelijk kunnen zetten. Als je erbij wilt zijn? Dat kan, we schieten hem af om 13:00 uur. Waarom niet om 12:00 uur vraag je, je wellicht af? Nou, wij Schotten zijn zuinig en om 13:00 uur hoeven we hem maar één keer te laden in plaats van twaalf keer om twaalf uur. Veel mensen kwamen kijken, dat ding zei ‘bam!’ heel hard, en toen was het weer voorbij.
Ondanks dat het een prachtig kasteel is, vinden we zelf Stirling Castle iets beter. Dat was authentieker, en minder gecommercialiseerd. Edinburgh Castle is soms net een Efteling attractie, inclusief Schotse muziekjes op repeat.
We zijn nu wel een beetje klaar met het ‘toerist zijn’ en vinden het ook niet vervelend om morgen weer naar huis te gaan.
Kingdom of sweets
Op onze terugweg naar de tram lopen we door de prachtige stad.
We zijn er in Edinburgh al een paar keer langs gelopen, Elise heeft er zelfs al over gedroomd, maar nu kunnen we ons toch echt niet meer bedwingen om er ook daadwerkelijk naar binnen te gaan. Er bestaat in Edinburgh zoiets als ‘Kindom of sweets’ en het is er enorm!
Het ruikt er zo ontzettend naar snoep en suiker dat je tanden bijna vanzelf pijn gaan doen. We hebben het toch maar gewaagt om er wat aan te schaffen.
Reis naar Monifieth, onze laatste halte
Avondwandeling over het strand
Bij aankomst worden we ingecheckt door een vriendelijke eigenaar, de receptie is al gesloten, maar hij is zo vriendelijk om ons wat later nog binnen te laten. Hij komt met luide, vrolijke muziek aangereden nadat ik hem gebeld heb.
‘Je bent net te laat voor de zonsondergang op het strand’ roept hij terwijl hij uitstapt. ‘Ja, we hebben onderweg al genoeg zon gezien’ antwoord ik hem met een vrolijke Bas toon.
Een mooie camping, praktisch aan het strand gelegen, dus Elise en ik gaan vlak voor we wat eten maken, toch nog even langs het strand voor een kleine wandeling.
Het einde nadert
Het einde nadert… van onze reis dan wel te verstaan. Want dit was min of meer het einde van onze roadtrip, morgenochtend begint de terugreis naar Nederland. We hadden een prachtige rondreis, maar we zien er ook erg naar uit om languit op onze eigen bank te liggen. Voor nu een goede laatste nacht.
