Vrijdag 6 september
Goedemorgen!
Na weer een prima nacht, slapen we lekker uit tot een uurtje of half tien. Vandaag staan the battlefields of Culloden op het programma. Heel vet, want we hebben de serie “Outlander” met veel plezier gevolgd.
Overigens hebben we hilarische Britse buren, kijk dan hoe ze hun was drogen.
Battlefields of culloden
Ik (Bas) was in het begin wat sceptisch, want ik dacht ‘wat kan daar nou aan zijn, een paar velden met wat gedenkstenen…’ maar, het bleek niet zo saai te zijn als ik dacht. Er staat een geweldig museum naast de velden, met zowaar een audiotour in het Nederlands. Wij houden van rondleidingen en audiotours, ik heb nog zelden meegemaakt dat het de extra knaken niet waard bleek.
Heel goed wordt weergegeven hoe de burgeroorlog tot stand is gekomen en dit uiteindelijk leidt tot de slag om Culloden (Zie wikipedia voor het hele verhaal).
Wat het museum nog toffer maakt, is de te gekke acteur James die overal in lokale klederdracht rondloopt, schreeuwt en toneelstukken opvoert waarbij hij samen met niet zo vrijwillig aangewezen vrijwilligers delen van de slag naspeelt. Ik heb mij kortgeleden door mijn Belgische collegae laten vertellen dat ze dit in België ‘Chinese vrijwilligers’ noemen. James doet het heel goed, en vertelt op een goede manier een stuk van de geschiedenis.
Rondleiding over de velden
Als we later die middag deelnemen aan de rondleiding over de velden, blijkt dat ook deze door James gegeven wordt. Ook hier wordt levendig en vol drama verteld over de veldslag, wat er mis ging en wat goed.
We komen langs de linie waar het gevecht slechts een uur geduurd heeft en bekijken een oude cottage zoals deze rond 1750 in de omgeving stonden.
Uiteraard komen we ook zo’n, in klederdracht gestoken stokkenblazer tegen. Zelden heb ik gehoord dat dit instrument ook mooi bespeeld kan worden, maar ik moet zeggen dat deze knakker er wel wat van kon. Later die middag begreep ik van een Brit in een Pub (zie volgende paragrafen) dat de meest traditionele liedjes het mooiste zijn, omdat die speciaal voor dit instrument geschreven zijn.
Naast het museum en de slagvelden zelf is er ook een prachtig winkeltje met toeristische meuk. Mooie fotoboeken dat wel, maar ook hele stapels vol met geluksprullekes waar niemand op zit te wachten. We hadden er natuurlijk wat voor jullie kunnen kopen, maar waarschijnlijk gooi je het na een half jaar toch opgefrommeld in een hoek en dat is zonde.
Inverness Castle
Omdat we toch in Inverness verblijven willen we ook het Inverness Castle nog bezoeken. Het kasteel is ergens in 1900 gebouwd op de fundamenten van het originele kasteel dat hier ooit stond. Het ziet er dus vrij nieuw uit en is vandaag de dag nog steeds in gebruik als gerechtsgebouw. Helaas kunnen we er zonder een grove overtreding te begaan dus niet in. Maar niet gevreesd, vanaf buiten is het ook een prachtig gebouw, overal zijn informatie borden met achtergrond informatie en het staat ook nog op een van de hoogste plekken in de stad. Het uitzicht is dus prachtig.
Lokale Pub met hele lieve Britten die naar Schotland zijn geëmigreerd
Omdat we toch wat dorstig zijn geworden hebben we aan de overkant van het kasteel een leuke Schotse pub gespot. Bij binnenkomst worden we al verrast door een Nederlander die ons hoort praten en vertelt dat het een hele leuk pub is. Hij woont in de hooglanden en is onderweg naar een bezoek aan Nederland.
We bestellen wat te drinken en hebben warempel nog een tafeltje. Vierpersoons dat dan weer wel. Maar dat geeft niet, want je bent in een pub, dus je nodigt gewoon andere mensen uit aan tafel.
Zo komt het dat we toch zeker een heel uur met compleet onbekende Britten hebben zitten kletsen over van alles en nog wat. Heel gezellig, leerzaam en uiterst vermakelijk. Wat een leuke en lieve mensen! En wat leuk dat dat gewoon werkt in een pub.
Eigenlijk zouden we eerder weggaan om de zonsondergang bij het meer van Loch Ness te bekijken, maar dat redden we nu al niet meer.
Koken aan het water van Loch Ness
Als we wat eten hebben ingekocht rijden we voorbij onze camping de straat af naar het meer van Loch Ness. In de schemering wel een onderneming, ze hebben hier geen lantaarnpalen, maar wel reflectoren langs de kant van de weg.
We rijden een kleine zijstraat in, waar we vlak langs het water kunnen parkeren. Een hond uitlatende boer kijkt wat vreemd en nors als hij ons ziet parkeren, maar nadat ik er met een grote glimlach op af ben gegaan om te vragen of we hier mogen staan en of hij misschien een betere plaatst weet — die weet hij niet — stemt hij in, zolang we er maar niet overnachten. Intussen zet de schemering verder door.
Nou… het is mijn beurt om te koken vanavond en ik maak haricots verts boontjes (konden geen andere vinden) met ongeschilde aardappels en kip gemarineerd in een zelf gemaakte marinade met olijfolie, kipkruiden, zout, en ach laten we er ook nog maar wat van de smokey BBQ kruiden van een paar dagen geleden bij doen.
Intussen is het donker, en ik had nog wel zo’n mooi plan om bij de ondergaande zon op onze stoeltjes aan het water te eten. Hmmz dan maar in het donker, want dat is ook heel bijzonder. Maar dan wel het pikkedonker want dan zie je de reflecties op het water. Dus wij slepen onze campingstoeltjes door een smal, donker bospaadje de laatste 10 meter naar beneden en zetten daar ons kleine kampje op. Heel bijzonder!
Veel te laat naar bed
Na deze unieke beleving rijden we weer terug naar onze camping om nog wat te chillen, de blog van voorgaande dag af te ronden om, om 1:00 veel te laat naar bed te gaan.
Op naar de dag van morgen!
