Kijken, kijken en toch kopen
Weer hoor ik iemand over het grind op het pad naar de voordeur lopen. Ik haast uit mijn bed en kijk uit mijn raam. ‘Ugh, waar blijft mijn pakketje?’, zeg ik teleurgesteld als het niet blijkt te zijn waar ik op had gehoopt.
Oniomanie (impulsief aankopen doen van goederen die je niet dringend nodig hebt) is denk ik de meest sociaal geaccepteerde verslaving. Kijk maar op sociale media, daar staat het helemaal vol met van alles wat je volgens de advertentie ‘moet hebben’.
Winkelverslaving is een gedragsverslaving waarbij compulsief kopen een manier is om je goed en gelukkig te voelen. Het helpt negatieve gevoelens zoals verdriet te verminderen. Maar bovenal is het gewoon erg leuk om te doen! Misschien heb ik wel een lichte verslaving als ik eerlijk ben.
Je weet wel hoe het gaat. Je zit op de bank en je verveelt je enorm, zeker nu. Normaal gesproken zou ik even het centrum van mijn pittoreske woonplaats Bennekom inlopen of met vriendinnen lekker winkelen in de stad. Nu pak je voor de honderdvijftigste keer vandaag je telefoon erbij en je scrolt je leven weg op Instagram en TikTok. Voor je het weet ben je alweer een uur verder en in dat uur heb je duizenden fashion video’s gezien.
Tegenwoordig worden we zo beïnvloed door de sociale media. Alles wat trending is moet gekocht worden. Als we het niet kopen of bezitten dan voelen we ons buitengesloten, ook al kennen we deze sociale mediafiguren niet persoonlijk. Het is het gevoel om ergens bij te horen, ook al ben ik maar één van de zeshonderdduizend volgers van een influencer.
Als ik zo’n filmpje tegenkom, dan moet ik er altijd op klikken en ernaar kijken. En als ik zeg altijd, dan bedoel ik ook écht altijd. Ik weet dat het zielig klinkt, maar ik word er echt vrolijk van en ik wil het gewoon eventjes zien. Zulke leuke outfits, even de website checken. Ik heb het niet nodig, maar voor mij als echte Nederlander geldt ‘kijken maar niet kopen’. Vijfenveertig minuten scrollen later zitten er zeven producten in mijn winkelmandje. Ach zo Nederlands ben ik eigenlijk helemaal niet.
Oh, de bel gaat. Ik struikel bijna over mijn eigen benen en ren zo snel mogelijk naar beneden. Ik moet en zal als eerste bij de deur zijn. Yes, het is mijn pakketje. Trouwens, hoelang duurt het eigenlijk voordat mijn bestelling van een uur geleden hier bezorgd wordt?
