Yitip giden bir meslek: Arzuhalcilik
Adliye ve postane önlerinde dilekçe, tapu, mektup gibi resmi kurum ve kuruluşlara dilekçe yazan kişilerin mesleğidir Arzuhalcilik. Bir taburen, bir sehpan, bir daktilon, biraz da kağıdın... İşte bütün sermayen bu kadar. Bu mesleği yapan kişilerin sayısı ise artık yok denecek kadar az. Arzuhalcilik günden güne yitip giden bir meslek haline dönüşüyor.
Arzuhalcilikten tiyatro yönetmenliğine
Ekrem Öksüz Trabzon'da kalan tek arzuhalci. 40 yıldır postane ve adliye önlerinde insanların dertlerini ve sıkıntılarını gidermeye çalışıyor. Aynı zamanda da tiyatro aşığı. Sohbetimiz sırasında öğrendim ki yazdığı ve oynadığı birçok oyunu varmış. Öyle ki yazmaya olan ilgisi 8-9 yaşlarında, babasının yanında, zarflara yazılar yazarak başlamış. Mesleğinin baba mesleği olduğunu, arzuhalciliği de babasını yad ederek yaptığını öğreniyoruz.
"Bizler amme hizmeti yapıyoruz"
Babanın insanlarının sıkıntılarını gidermekte olduğunu söyleyen Ekrem Öksüz, "Vatandaşın dertlerini, sıkıntılarını gidermeye çalışıyoruz" diyerek mesleğinin iyi ve çarpıcı yanını bizlere böyle ifade ediyor.
“Artık her şey matbulaştı”
Arzuhalciliğin artık eski öneminin kalmadığını dile getiren Ekrem Öksüz sözlerine şöyle devam ediyor; “ Eskiden 10 -15’ e yakın arzuhalciydik. Çağımızda maalesef tek kalmama rağmen günde 1 ya da 2 kişiye dilekçe yazıyorum. Artık teknoloji çağındayız her şey matbulaştı.” Mesleğini seven bu şartlara rağmen devam eden bir kişi olarak Öksüz umudunu yine de yitirmiyor. Hafta içi her gün sabah daktilosunun başına oturup akşama kadar da sıkıntısı olan her bireye yardımcı olmaya çalışıyor. Simitçisiyle, çaycısıyla 40 yıldır postanenin hemen yanında her gün onu görmek, dilekçe ve mektup yazdırmak mümkün. İşiniz bile olmasa sohbet etmeye her zaman açık, umut dolu bir insan Ekrem Öksüz.
Editör Notu: Soundcloud linki kırık, "ekle embed" seçeneğiğinden eklenmeli
Şeklen düzenlemer yapılıp imla hataları düzeltildi.
Kırık dosya düzeltildi.
