My first love story
Анх 3 сарын 23. Амьдралдаа амссан хамгийн амттай, гайхалтай шөнө. Магадгүй би гэнэт ажил гарлаа гэж худлаа яриад тэр ахтай уулзахгүй байж болох л байсан. Хэрвээ уулзаагүй бол тийм гоё шөнийг өнгөрүүлэхгүй байсан биз. Тэр ах 36 тай надаас 18 р ах. Би өөрөө 18 тай. Энэ насны зөрүү жоохон эвгүй сонсогдож байлаа. Эхлээд бид хоёр ч маш их насны зөрүүтэй гэдэгээ мэдээд бие биенээсээ жоохон ичиж нэг л эвгүй мэдрэмж төрөөд байсан ч будлын өрөөнд орсон цагаас хойш эр эмийн ажил хийхэд нас ер нь ямар хамаа байна гэдгийг хэн хэн нь ухаараа биз. Ёс суртахууны хувьд харш ч харилцан бие биедээ тусалж байгаа, дээрээс нь биднийг ингэснийг хэн ч мэдэхгүйгээс хойш ийм зүйл болоогүйтэй л ижил юм. Тэр үнэхээр сайн, мэдрэмжтэй хийдэг. Бас зөөлөн эвлэгхэн. Өмнө миний унтаж байсан залуус бүгд л яг адилхан өөрснөөл хурдан тавьж байвал гэсэн бодлоор нэг л эв хавгүй хийж байсан. Бүгд ч гэж 3 хан л даа .Надад бол юун таашаал. Зөвхөн өвдөлт л мэдрэгдэж мөн хийж байхад ганц ч удаа тавьж байгаагүй. Харин тэр ахын хувьд бол шал ондоо. Үнсэж таалж, илбэхэд нь миний доотох шууд л норж хийхэл бэлэн болсон. Хангалттай бэлэн болчихоод байхад тэсвэр алдагдтал хүлээлгэнэ хийхгүй үнсэлцээд, тэврэлдээд миний нөгөөтхийг гараараа, хэлээрээ оролдоод байгаад л байна. Би ч тэснэ. Тэгж тэсэж тэсэж хийх нь хэмжээлшгүй их таашаал өгдөг юм байна лээ. Яг галзуурдагийн даваан дээр хатуурч томорсон эрхтнээ аяархан углаад эхлээд тултал нь хийхэд би тачаадан гиншиж эхэлсэн. Тэгээд аяархан хөдөлж эхлэхэд үгээр илэрхийлэхийн аргагүй тийм тасарцан мэдрэмж байсан. Яг л өвс татчихсан юм шиг мансуураад гэхдээ тэрнээс ч гоё. Бие хяналтаас гарч өөрийн эрхгүй бөгсөн бие минь түүний өөдөөс угтуулан хөдлөнө. Би ч гиншиж тэр ч аахилан улам хүчтэй хөдөлж, бүлэлт бүр нь тултал гүнзгий орно. Тэгж 2,3 минут орчим хөдлөөд би тавьсан юм. Удалгүй тэр ч тавьж үтрээнд халуун оргиод явчихав. Энгийн үед тавьсны дараа муухай сонин мэдрэмж төрдөг бол тэр үед огтхон ч тэгээгүй юм. Түүнд улам л дурлаж тавьчихсан ч дахиад л хүснэ. Тэр шөнө бид 4 нахиж би 2 тавьсан. Маргааш өглөө нь намайг явахын өмнө чанга тэвэрч зөөлөн үнсээд баяртай дараа дахих уулзая гээд инээмсэглэн хаалгаа хаасан. Тэр өдөржингөө миний бөгсөн бие, үтрээ орчмоор нил өвчин болчихсон, хөндүүрлэж явсан. Гэсэн ч амьдралдаа хийсэн хамгийн гоё сексийн дараа ямар ч муухай зүйл болсон огтхон ч харамсахгүй, инээхэд бэлэн байсан. Гол нь жирэмсэн болчихоогүй байгаасай л гэж чин сэтгэлээсээ залбирч байна. Бас маргааш нь надруу мессэж бичсэн нь “Өчигдөр маш гоё байлаа баярлалаа” гэсэн байв. Би хариуд нь “ Надад ч бас маш гоё байсан дахиад уулзмаар байна” гэхэд “ Би өнөөдөр гадагшаа ажилаар яваад 4 сарын эхээр ирнэ тэгэхээр уулзая, холбоо барья “ гэсэн байсан юм. Мэдээж тэр эхнэр гэр бүлтэй л байх гэхдээ нууцаар уулзаад л баймаар байна. Ямар гэр бүлээ хаяад хүрээд ир гэж байгаа биш хааяа уулзаж байя л гэж байгаа юм чинь хамаагүй.
Анх уулзсанаас хойш хэд хэдэн удаа уулзсан ч бидний дунд сексээс өөр харилцаа бий болоогүй байв. Түүнтэй уулзаагүй хэд хоносоныг санахгүй байна. Бид салж байгаа нь түүний өөөлтөөс болсон. Гэхдээ хэрвээ бид үргэлжлүүлсээр байсан бол тэр л хамгийн их бодит зүйл алдах байсан. Надад зөвхөн сэтгэлийн шарх л үлдэнэ. Тиймээс түүний төлөө би салж чадна. Гэхдээ тэр надаас салаад угаасаа өөр охин хайсан постууд нөгөө грүпдээ оруулж эхлэнэ. Тэр нь л надад маш муухай гол харламаар санагдаж байна. Тэр уул нь миний талаар байнга боддог, түүнийг нь би сэтгэлээрээ мэдэрдэг байсан. Гэтэл одоо намайг үзэн ядаж байгаа. Гэхдээ тэр өөрөө эхлээд надаас зөвхөн секс биш илүү халамж, хайр хүссэн. Тэгсэн байж яагаад намайг орой болгон өөрөөс нь болж уйлахаар болгож байгаа юм бол. Түүний хувьд би хэн ч биш байсан юм байхдаа. Тийм байлаа гэж бодоход ийм байдалтай байгаа намайг өрөвдөхгүй байгаа юм байхдаа. Даан ч эрчүүд мэдрэмжгүй. Үнэндээ тэр намайг өөрт ямар их хайртайг бас одоо намайг ямархуу байгааг мэдэхгүй. Уг нь бол эмэгтэйчүүд иймэрхүү зүйлсийг заавал харж, сонсохгүйгээр цаанаасаа л мэдээд байдаг. Гэтэл эрчүүд яагаад ийм тэнэг байдаг байна аа.
Бидний харьцаа хичнээн удаан үргэлжилсэн ч салах ёстой, салах нь тодорхой, анхнаасаа л түр хугацааных байсан. Тийм болохоор удах тусам би, миний сэтгэл л улам гүн шархлах байсан болохоор одоо ингээд больдог юмуу даа гэж бодож байтал түүнийг эхэлж тийм зан гаргана гэж санасангүй. Яг яагаад салж байгааг мэдмээр байв ч тэр одоо болтол надад хариу өгсөнгүй. Бас би түүнд сүүлийн удаа уулзахыг хүссэн чат бичсэн. Тэр хараагүй байна. Одоо би түүнийг маш их санаж байна. Миний энэ санаж үгүйлж байгаа байдалд ямар нэг бие физиологийн шалтгаан байхгүй. Байлаа гэхэд тун багахан хувийг эзлэнэ. Энэ цэвэр сэтгэлийн зүйл байгаад байна. Түүнтэй яг сүүлийн удаа уулзаж бүх бодож санадаг байсанаа хэлээд эцсийн удаа сайн гэгч нь тэврээд, үнсээд салмаар байна. Тэгвэл л ямар нэг харуусалгүй тайванаар мартаж чадах байх. Магадгүй миний түүнтэй сүүлчийн удаа уулзмаар байгаа нь түүний сэтгэлийг буцааж татах гэсэн оролдлого ч байж мэднэ. Үнэндээ би бүр сэтгэлийнхээ гүнд түүнийг огтхон ч явуулмааргүй байна. Түүнийг авч үлдэх ямар л арга байна бүгдийг нь ашиглаад тэрнийн үүрд миний залуу болгомоор байна. Магадгүй бид маргалдаагүй байсан бол би бодож байсан шигээ түүнээс салж чадахгүй байх байсан. Магадгүй тэр миний сүүлийн удаа уулзах хүсэлтийг хүлээж авахгүй, надаас холбоогоо үүрд таслах нь хамгийн зөв хувилбар байх. Гэхдээ миний сэтгэл зүрх тэгж хүсэхгүй байна. Түүнээс мессэж ирэхэд сандарч, түүний халуухан үгсэд цээж зурах мэт догдолж байсан үеүдээ бодоход цээж хөндүүрлэнэ. Хэрвээ бид миний хүссэнээр уулзахад түүний сэтгэлд намайг гэх үзэн ядалт, залхалтаас өөр юу ч үлдээгүй байвал хараад би улам л шархлах байх. Тэгээд бодохоор бид ингээд л шууд харилцаагаа таслах нь зөв. Гэхдээ би чинь түүнд дурлачихсан шүү дээ. Дурласан хүн түүнийгээ авч үлдэх 99% – ийн эрсдэлтэй 1%-н боломжийг ч алдалгүй ашигладаг юм. Учир нь одоогийн байдлаар тэр миний үлдсэн бүх амьдралын утга учир болчихоод байхад яах юм бэ? Түүнийг санаад, түүнд гомдоод уйлахаас залхахгүй байна.
Бид үнэхээр дууссан бололтой. Тэр одоо болтол нэг ч хариу бичихгүй байна. Хувьдаа үнэхээр надаас залхаж бүр мөсөн дуусгахаар шийдэж. Надад харамссан зүйл нэг ч алга. Маш олон азгүй өдрийн дараа түүний өгсөн мөнгөөр худалдаж авсан азын бугуйвч жоохон ч гэсэн нөлөөллөө. Би түүнтэй учираад хагацсандаа огтхон ч харамсахгүй байна. Түүнтэй учраагүй бол хүнийг гаднах төрхөөр нь ялгадаг гэж бодож байсан өөрийгөө огт тийм биш байсан гэдгийг мэдлээ. Хэрвээ тийм байсан бол би түүнийг нэг нүдээрээ ч хялайж харж анх уулзахгүй байсан. Нэг л сайн талыг нь олвол хэнийг сэтгэлээсээ хайрлаж чаддаг юм байна би. Түүнтэй учирсанаар л өөрийгөө таньж бас түүнээс л анх тийм сайхан мэдрэмж авсан. Харамсалтай нэг зүйл нь ахиад миний амьдралд яг түүн шиг хэн ч орж ирэхгүй. Түүнээс илүү нэгэн гарч ирж болох ч хэзээ ч түүн шиг байж чадахгүй гэж бодохоор муухай байна. Миний урд одоо маш урт хэрнээ алдаа гаргаж огт болохгүй зам зурайж байна. Түүнд би одоо үнэхээр ямар нэг гуйлт биш салалтын үг хэлэх гэж байна. “Уулздаг байсанд баярлалаа үнэхээр сайхан байсан шүү бас төвөг удсан бол уучлаарай. Баяртай.”
Түүнийг би хэзээ ч мартаж чадахгүй, түүний талаар санах бүртээ инээж ямар сайхан дурсамжууд үлдсэнийг гайхаж, гүндээ түүнийг жаахан хүсэх байх. Хэн нэгэнийг анх тэгж хайрласан минь. Нээрээ тэр миний анхны хайр юм байна. Одоо бол надад дотоож нэхдэг ах л үлдэхшив дээ.
Read “My first love story” on a larger screen, or in the Medium app!
