Sept.

Birbirini takip eden adımların, seni merkezine götürüyor, yeşilin mavinin ve güneşin. Gün batıma yakın artık. Hala parlaklığını korusa da gün güneş, değil. Sadece artık her şey başka ve bambaşka. Bunu bir hikaye sanıyorsun, ya da bir rüya, ya da bir hayal; değil. Merkezde diğerleriyle karşılaşıyorsunuz, herkes ve her şey o kadar tanıdık ki, ***değil. güneş yerini aya bırakırken kelebek de gidiyor. O kadar çok yıldız var ki sonsuz yıldızlar, yıldızların sonsuzluğunu kelimeler anlatmaz. Sen o hikayenin yazıcısısın, artık. Kelimeler değil, sessizliğin. Görünüşün değil, duruşun. Çünkü hep bileceksin, yukarıdaki aşağıdaki gibidir, aşağıdaki yukarıdaki. Bileceksin, yazdığın hikayeden bağımsız olacak hep yolun, bileceksin, hikayenin sonunun da sana ait olduğunu ve bileceksin minnetle ve erdemle biteceğini. 💚