Fikir ve Bilinç
Belirsizlikte, karmaşada ve kaybolmuşluklarda en güzel çarelerden biri tarif etmektir. Tarif ettikçe belirginleşir, adım adım selamete bir yol izleyebiliriz.
Bazen sorunlarımızın çözümleri, kilitlerimizin anahtarları, sorularımızın cevapları onları nasıl tarif ettiğimizde gizlidir.
Yollarımızın başlangıcında maceranın ortalarında nelerle karşılaşabileceğimizi pek bilmeyiz. Ancak bazı şeyleri yapmadan da anlayamayız. Emin olmaya giden yolda merak etmek, sormak, araştırmak ve denemek bu yüzden elzemdir.
Bir gün öğrendiğimiz bir şey hayata bakış açımızı tamamen değiştirebilir. Bir gün açılan bir algı hayata tamamen yeni bir yorum getirebilir. Bu yüzden her arınma, açılım, hatırlama, dönüşüm, dengeleme, gelişim, şifalanma ve bilgi kazanımı geriye dönüp baktığımız zaman doğru bildiklerimizi tamamen değiştirmemizi isteyebilir.
Belki her şeyin yeterini araştırmak…
Belki de farklı bir yaklaşım veya yöntem izlemek…
Belki alışkanlıkları değiştirmek…
Belki de inkar ettiğimiz gerçeklerle yüzleşmek…
Belki alelacele yargıladığımız veya yorumladığımız durum ve şahıslara yeterince dikkatli baktıktan sonra yorumlayıp daha doğru anlamak…
Belki de bütün bunları ne zaman ne yaparak seçtiğimizi hatırlamak…
Bu yüzden bildiğimiz ve yaptığımızdan daha doğrusu hep vardır, biz ne kadar haklı ve doğru hissedersek hissedelim. Tefekkür bence Tanrı ile fikir birliğine varmaktır, Antik Yunanca’dan gelen Teori (Theoria) kelimesi de kökünde bu anlamı taşır.
Gereklilikler, koşullar, zorunluluklar ve sorumluluklar aslında özgürlüğü mümkün kılar. Bu olgularla barışmak bir olgunluktur ve hayatımıza sayısız hayır getirebilir. Bir şeyin gerçekleşmesini gerçekten gerçekleştirecek kadar istiyorsak bunların gerçekleşmesini de adım adım gözetiriz.
Gerçekten güzel ve adil bir Dünya’da yaşamanın gerekliliklerini hesaba katabiliyor muyuz?
Şifa hayat olgusunun kendisinden açılabilir. Şifayı aramamıza gerek yoktur, tam bulunduğumuz yerdedir ve Tanrı’dan makul bir şekilde istediğimiz zaman gözlemleyebileceğimiz sayısız şifa vardır. Hayati konularda Tanrı’nın sorumluluklarını üstlenip gerçekleştirmesine izin vermek benim hayatımda çok şeyi olumlu yönde değiştirdi. Sorduğum sorulara ise kendi üslubunda hep cevap verdi.
Herkes kendi hayatını kendi varlığının şehadet merkezinden deneyimliyor, algılıyor ve yorumluyor ama bu merkezi herhangi bir varedilmiş birisiyle paylaşamasak bile Tanrı daima buradan bizimle bakabiliyor.
Arada bir mesafe var mı?
