สมัยเมื่อเราเป็นเด็กพ่อแม่ผู้ปกครองทุกคนอยากจะหากิจกรรม กีฬาต่างๆให้ลูกของตนเองได้ทำ เพราะวัยเด็กเป็นวัยของการเรียนรู้และเพื่อให้ได้ไปเจอสังคมใหม่ๆ
ในส่วนของกีฬา ผู้ปกครองบางคนอาจอยากให้เล่นกีฬาเพื่อจุดประสงค์ด้านร่างกายหรือจุดประสงค์ต่าง เช่น กีฬาเทวันโด จุดประสงค์ส่วนใหญ่เพื่อเป็นวิชาไว้ป้องกันตัว
กีฬาที่เป็นที่นิยมอีกกีฬาหนึ่งที่ส่วนใหญ่นิยมเรียนกันในวัยเด็กคือ กีฬา “แบดมินตัน” เป็นกีฬาที่มีความเสี่ยงทางด้านร่างกายน้อยถ้าเทียบจากกีฬาอื่นๆ
และพ่อแม่ของฉันคือหนึ่งในผู้ปกครองที่ให้ลูกได้เรียนกีฬาแบดมินตัน เพราะฉันเคยเล่นกับพ่อแม่แล้วมีความรู้สึกชอบ เลยยอมรับที่จะเรียน
ในปีแรกที่เข้าเรียนตอนอายุประมาณ 10 ปี ในตอนแรกฉันเรียนเรียนพื้นฐานต่างๆกับอาจารย์คนหนึ่ง ในตอนเด็กฉันคิดว่ามันสนุกแต่อาจจะเหนื่อยบ้างแต่ก็ยังรู้สึกดีและสุภาพดี
และเมื่อผ่านไปประมาณ 3 ปี ฉันอายุ 12 ปี พ่อแม่ของฉันได้ย้ายฉันไปเรียนที่สโมสรที่ใหญ่ขึ้น ได้เจอโค้ชและเพื่อนมากขึ้นแต่เมื่อโตขึ้น ฉันเริ่มซ้อมหนักขึ้นตามวัย ไม่ได้ซ้อมแบบการตีแบดมินตัน แต่เป็นการซ้อมร่างกาย ที่ฉันต้องวิ่งเยอะมากเพื่อให้มีผลต่อการตี ตอนนั้นฉันคิดว่าฉันคิดผิดหรือเปล่าที่มาเรียน แต่เมื่อคิดอีกครั้งการซ้อมทางร่างกาย ทำให้ฉันมีการเคลื่อนไหวที่ดีขึ้นเมื่ออยู่ในคอร์ดเพื่อฝึกซ้อมตีหรือการแข่งขัน
และเมื่อฉันอายุ 15 ปี ฉันได้เริ่มเข้าม.ปลาย ฉันได้ตัดสินใจเลิกเรียนไป เพราะฉันอยากไปให้เวลากับการเรียนมากขึ้นเพราะฉันเรียนแบดมินตัน 3 วัน/สัปดาห์ แต่ฉันก็ได้คิดว่าถือว่าเป็นวิชาติดตัวเพื่อในเวลาว่างก็สามารถเล่นกีฬานี้ได้เองกับเพื่อนครอบครัวได้
ทั้งนี้ ฉันคิดอยากจะแนะนำในกีฬานี้ เพราะมันมีความสนุกและทำให้มีการออกกำลังกายในร่างกายทุกส่วน อีกทั้งยังมีสนามหรือสถานที่ต่างๆให้เล่นได้ง่าย ขอให้สนุกกับกีฬาแบดมินตันนะ🏸🧤
