Pasja i… dzieciaki cz.1

W poprzedni weekend zostałem poproszony, aby poprowadzić krótkie zajęcia wprowadzające do programowania dla grupy dzieciaków w wieku 7–10 lat.

Wpierw poczułem się trochę niepewnie. Bo owszem, zdarzało mi się prowadzić krótkie wykłady czy warsztaty z technologii, które znam, jak AngularJS, JavaScript czy Apache Solr. Ale raczej dla kolegów i koleżanek po fachu aniżeli dzieci z podstawówki. Więc w pierwszej chwili poczułem się niepewnie.

Ale moją drugą myślą było, co takiego strasznego może się wydarzyć, przecież nic tak naprawdę. Raczej nie padnie pytanie, na które nie znałbym odpowiedzi, tym bardziej, że zajmuję się tym od 15 lat i od ponad 10 lat zawodowo. Żaden 7-latek nie powinien mnie “zagiąć” — mam taką nadzieję. Motywujący dla mnie był również wpis na blogu Krystiana “MacKozer” Kozerawskiego, gdzie opisywał swoje doświadczenia w nauczaniu programowania w klasie swojego syna. Choć sam dopiero co poznał tajniki kodowania. Więc zdałem sobie sprawę, że nie ma czego się bać.

Idealny program zajęć

Najpierw znalazłem program idealnie skrojony do moich potrzeb — zagospodarowania 2 godzin dla początkujących. Materiał został przygotowany przez Microsoft na bazie gry Jetpack Jumper, instrukcje były nawet w języku polskim. I byłem zaskoczony tym jak zaawansowane środowisko w ramach inicjatywy Touch Develop przygotował zespół Microsoft Research. Naprawdę imponujące, że udało im się stworzyć praktycznie całe IDE gotowe do pisania kodu na 3 poziomach trudności, z interfejsem dostosowanym do urządzeń dotykowych, jak tablety, programowania mikrokontrolerów, jak Arduino, oraz całość jest dostępna na GitHub jako open source.

Nie mogłem jednak go użyć. Choć posiadał filmiki instruktażowe w języku polskim, to sam kod i przykłady były już po angielsku. Obawiałem się, że dzieciaki nie poradziłyby sobie z poznawaniem nowych pojęć z dziedziny programowania jednocześnie wciąż mając przed oczami terminy w niezrozumiałym języku. Tego typu kurs byłby odpowiedni dla pracy samodzielnej w domu, gdyż filmiki prowadziły za rączkę, więc moja rola ograniczyłaby się tylko do nadzorowania pracy.

Szukałem więc dalej, i tak trafiłem na stronę code.org i inicjatywę Hour of Code, która zainspirowała mnie do wymyślenia własnego programu zajęć.

Ciąg dalszy nastąpi… link do części drugiej

Ten wpis jest częścią serii w ramach konkursu Daj Się Poznać 2017.