Συνέντευξη με την τραγουδίστρια Ναταλία Ρουτσολιά — Artventures Show

Στην διαδικτυακή ραδιοφωνική εκπομπή Artventures του ραδιοφώνου του Παντείου Πανεπιστημίου Spam Radio παρευρέθηκε η υπερταλαντούχα τραγουδίστρια Ναταλία Ρουτσολιά η οποία μας μίλησε για την πορεία της στον μουσικό χώρο και μας τραγούδησε ζωντανά με τη συνοδεία κιθάρας από τον μουσικό Σωτήρη Ντούσια.

Την εκπομπή μπορείτε να ακούσετε πατώντας έναν από τους παρακάτω συνδέσμους την ημέρα και ώρα έναρξης της εκπομπής (κάθε Παρασκευή 20;00–21:00) :

E-Radio: http://www.e-radio.gr/Spam-Radio-Internet-Radio-i467/live

Tune in:https://tunein.com/radio/Spam-Web-Radio-s268306/

Live 24: http://live24.gr/radio/generic.jsp?sid=1749

Στόχος της εκπομπής είναι η ανάδειξη καλλιτεχνικών ταλέντων με αξιόλογα επιτεύγματα από τον χώρο της τέχνης.

Η Ναταλία Ρουτσολιά είναι γεννημένη στην Αθήνα. Τελειόφοιτος του Παντείου Πανεπιστημίου στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας, ενώ παράλληλα έχει σπουδάσει σύγχρονο τραγούδι και θεωρητικά της μουσικής στο Εθνικό Ωδείο. Τα τελευταία δύο χρόνια είναι ενεργό μέλος σε χορωδίες. Εδώ και τρία χρόνια δραστηριοποιείται επαγγελματικά ως lead singer σε μπάντες και σχήματα σε διάφορες αθηναϊκές σκηνές και μαγαζιά καθώς και με συμμετοχές στο εξωτερικό, όπως επίσης και συμμετοχές σε παραστάσεις- musical.

Tην Ναταλία μας συνόδευσε στην κιθάρα ο υπερταλαντούχος Σωτήρης Ντούσιας. Ο Σωτήρης είναι τελειόφοιτος της σχολής Ραδιολογίας και Ακτινοθεραπείας του ΤΕΙ Αθήνας. Είναι 23 χρονών και παράλληλα σπουδάζει στο Εθνικό Ωδείο φλάουτο, πιάνο και κιθάρα. Φέτος ετοιμάζεται να δώσει το πτυχίο του στο φλάουτο. Έχει επίσης συμμετάσχει σε διάφορα μουσικά σύνολα και μουσικές σκηνές.

Συνέντευξη:

Πότε Ξεκίνησες για πρώτη φορά να ενασχολείσαι με τη μουσική;

Εγώ βασικά, όσον αφορά τις σπουδές, ξεκίνησα με το που πέρασα στη σχολή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο παράλληλα. Γράφτηκα στο Ωδείο, ξεκίνησα σύγχρονο τραγούδι και μαζί παράλληλα τα θεωρητικά. Αλλά η μουσική έχει μπει στη ζωή μου από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Θυμάμαι ότι αποφάσισα, όσο μπορεί να το αποφασίσει ένα παιδί τέλος πάντων, από πέντε χρονών τι θέλω να κάνω. Θυμάμαι ότι όταν ήμουν στο σχολείο συμμετείχα σε διάφορες παραστάσεις, χορωδίες και σόλο. Θυμάμαι ότι με τις φίλες μου ανάλογα με το τι ήταν στην μόδα τότε μουσικά κάναμε και μια παράσταση στο σχολείο. Το σχολείο μας ήταν ενθαρρυντικό σε αυτά, οπότε τους έκανα χορογραφίες, τραγούδια και τα σχετικά. Οπότε πιστεύω από μικρή ηλικία το είχα πάρα πολύ το να μπαίνω σε μια διαδικασία οργάνωσης μουσικής. Μου άρεσε πάρα πολύ. Τώρα οι φίλοι μου δεν ξέρω κατά πόσο το απολάμβαναν τότε. Δεν ξέρω κατά πόσο στερούνταν το παιχνίδι για να κάνουν αυτό που ήθελα εγώ. Οπότε μέχρι σήμερα εξακολουθώ να κάνω σπουδές. Αν με ρωτάς, θα ήθελα ιδανικά να σπουδάσω όσο πιο πολλά πράγματα μπορώ στη μουσική. Είναι η μεγάλη μου αγάπη.

Ποια είναι η σχέση σου με τη σχολή που έχεις βγάλει εδώ στο Πάντειο;

Λοιπόν, ως τελειόφοιτος αυτού του τμήματος έχω να πω ότι αρχικά δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή. Στη συνέχει την εκτίμησα, κατάλαβα πάρα πολύ ότι κάποια πράγματα που σου δίνει αυτή η σχολή, όσον αφορά να καταλαβαίνεις τον κόσμο γύρω σου θεσμικά και πολιτικά και κοινωνικοπολιτικά, σου δίνει κάποιες άλλες ευαισθησίες παρά το ότι αφορά πολιτική. Την πολιτική δεν την έχουμε πολύ συνυφασμένη με τις ευαισθησίες. Όμως παντού υπάρχει καλό, παντού υπάρχει κακό. Αυτή η σχολή εμένα μου δίδαξε ότι πρέπει να είσαι αμερόληπτος γενικά. Πρέπει να έχεις μια κριτική ματιά στα πράγματα, τόσο σε αυτά που βλέπεις να συμβαίνουν γύρω σου όσο και σε αυτά που θες εσύ να συμμετέχεις, να έχεις ενεργό ρόλο. Αυτό, η αμεροληψία και η κριτική σκέψη νομίζω ότι είναι τα πιο μεγάλα οφέλη αυτής της σχολής.

Σου έδωσε πράγματα λοιπόν, οπότε δεν το έχει μεγαλώσει στο τέλος της ημέρας που έβγαλες και αυτή τη σχολή;

Όχι, ίσα ίσα που την απόφαση να μπούμε, ή όχι, στο πανεπιστήμιο και να δώσουμε πανελλαδικές την κάνουμε σε μια ηλικία που δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τι ακριβώς θέλουμε από τη ζωή μας. Σίγουρα όμως έχουμε μια ελευθερία σκέψης να δούμε τι μας ταιριάζει. Ίσως το σύστημά μας να μην μας δίνει τον αέρα να δούμε πολλές επιλογές αλλά νομίζω ήθελα να μπω στο Πανεπιστήμιο, δεν πιέστηκα και σίγουρα δεν το μετανιώνω.

Πως γνώρισες την Χορωδία του Παντείου στην οποία είσαι και ενεργό μέλος;

Και εγώ εντελώς τυχαία την ανακάλυψα από μια φίλη και συγχορωδό, την Ερωφίλη. Μου είπε λοιπόν την ώρα που κάναμε μάθημα στο ωδείο που είμαστε μαζί: ” A έχουμε και την χορωδία, έλα να δεις μια πρόβα». Πήγα χαλαρά να δω και η αλήθεια είναι ότι ενθουσιάστηκα. Μια φορά που μπήκα και μια φορά που δεν ξαναέφυγα, πάνε δύο χρόνια τώρα. Θεωρώ ότι έχουμε εξαιρετικά ενδιαφέρουσες μουσικές και τραγούδια. Έχουμε καταρχάς έναν καταπληκτικό μαέστρο, πρέπει να το πω και αυτό, τον κύριο Βρυζάκη. Είναι η ψυχή αυτής της χορωδίας. Κάνει πραγματικά με πάρα πολύ όρεξη τη δουλειά του. Ένα πολύ μεγάλο μέρος του αποτελέσματος οφείλεται σε εκείνον. Έτσι λοιπόν ανακάλυψα εγώ την χορωδία. Θεωρώ ότι είναι σπουδαία δουλειά και ότι μπορεί να κάνει πάρα πολύ σπουδαία πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς είναι δύσκολο να την ανακαλύψεις αλλά αν έχεις πάει σε κάποια τελετή ορκωμοσίας που έχουμε τραγουδήσει ή σε κάποια αναγόρευση ή χριστουγεννιάτικη γιορτή θα είναι εκεί. Εμένα μου πήρε δύο χρόνια να τη βρω και είμαι καιρό στο Πάντειο. Η αλήθεια είναι ότι όντως είναι λίγο δύσκολο να τη βρεις.

Μιας που λέμε για χορωδίες, συμμετέχεις και σε κάποια άλλη χορωδία αυτό τον καιρό;

Αυτή η χορωδία που μου έχει απορροφήσει γενικά πολύ τον χρόνο και χαίρομαι όμως για αυτό. Υπήρξε τώρα μια παράσταση, ένα musical που συμμετείχα ως χορωδιακό ensemble και ως σόλο στο τραγούδι. Θα αναφέρω λοιπόν κάποια πράγματα για αυτή γιατί αυτό έγινε και πρόσφατα. Λέγεται «Το έξυπνο κουτάλι μου» και βασίζεται σε ένα διήγημα του Δημήτρη Σαμαρά σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παντελεάκη και διασκευή όπου το έφτιαξε σε ένα ωραίο musical. Είμασταν μια τετράφωνη χορωδία, είχαμε σόλο κομμάτια, είχαμε πρόζα. έπαιξε στο Ωνάσειο γιατί ήταν παραγγελία αυτό το έργο. Περάσαμε πάρα πολύ ωραία. Είχαμε ένα καλοκαίρι πρόβες. Ήταν και αυτό μια πάρα πολύ ωραία χορωδιακή εμπειρία και κάτι για εμένα που δεν είχα ξανακάνει τόσο πολύ. Απαιτούσε από εμένα να μπω και λίγο στη φάση του Ηθοποιού. Είναι σίγουρα κάτι πολύ διαφορετικό, ήταν στο πλαίσιο μιας παράστασης. Ουσιαστικά ήταν μια μαύρη κωμωδία, είχε πάρα πολύ ενδιαφέρον το θέμα. Και όπως κάθε μαύρη κωμωδία, είχε να σου περάσει, να σου διδάξει ίσως, για την υγεία και την παχυσαρκία. Δόθηκε πολύ όμορφα στο κοινό. Ακούσαμε πολύ όμορφα σχόλια και ελπίζω να ξανακάνω κάτι παρόμοιο, κάποια στιγμή. Πολύ μου άρεσε.

Γιατί σου αρέσει να συμμετέχεις σε χορωδίες; Ρωτάω γιατί είναι πολλοί τραγουδιστές στους οποίους δεν αρέσει να καλύπτονται ίσως από άλλες φωνές ή να υπάρχουν άλλες φωνές που να παρεμβάλλονται στις δικές τους.

Το σόλο τραγούδι με το χορωδιακό τραγούδι είναι όντως πολύ διαφορετικό. Εμένα προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ η ομάδα. Θεωρώ ότι κάθε συλλογικότητα που υποστηρίζεται καλά, που αγαπάει αυτό που κάνει θα βγάλει κάτι καλό. Αν ρωτάς εμένα το Α και το Ω στο να κάνεις τέχνη και οτιδήποτε είναι η αγάπη. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι αν δεν το αγαπάς, αν δεν βγαίνει από μέσα σου σαν ανάγκη. Αυτό αφορά το τραγούδι, την μουσική, ένα γενικό φάσμα. Όσον αφορά όμως αυτό που με ρώτησες, το σόλο σε αντιπαραβολή με το ομαδικό νομίζω ότι η ομάδα σου δίνει άλλη σιγουριά. Σε κάνει, αν μιλήσουμε καθαρά για το τεχνικό κομμάτι, να ακούς καλύτερα τις άλλες φωνές, να συντονίζεσαι καλύτερα, κάποια πολύ βασικά πράγματα στο τεχνικό κομμάτι όσον αφορά την φωνή και το άκουσμα. Αλλά, σου δίνει και την χαρά της ομαδικότητας. Εγώ αυτό το στηρίζω πάρα πολύ και κάποιοι τέτοιοι θεσμοί νομίζω μας χρειάζονται. Το σόλο τραγούδι είναι κάτι που είναι πολύ διαφορετικό, ναι. Μου αρέσει το σόλο τραγούδι αλλά δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω. Δεν νομίζω ότι θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να προτιμήσω κάτι. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Είναι όλα μουσική.

Θες να μας πεις σε ποια μαγαζιά έχεις κάνει live;

Έχω κάνει live, ανάλογα με το ρεπερτόριο, ας πούμε για το έντεχνο- λαϊκό ρεπερτόριο σε διάφορες μικρές σκηνές, είτε σε γειτονιές, είτε σε πιο μεγάλα με μπάντα. Σε πιο pop- alternative ύφος έχω κάνει live στο After Dark και στο Ghost House.

Σε ποια μαγαζιά θα ήθελες να κάνεις live στο μέλλον;

Αυτό δεν το έχω σκεφτεί για να σου π την αλήθεια. Νομίζω ότι σε κάθε σκηνή, που αφορά είτε ρεπερτόριο ή μπορείς να δείξεις πολύ ωραία τη δουλειά σου, ένα πολύ ωραίο μαγαζί, μπορεί να είναι και ο Σταυρός του Νότου, το Gazarte.

Αγαπημένο live και γιατί;

Ήταν 30 Δεκέμβρη του 2015. Είχαμε κάνει ένα pre-Christmas party μαζί με φίλους και με άλλες δύο μπάντες, έτσι σε πολύ φιλικό κλίμα στο After Dark. Ήταν τόσο όμορφο το κλίμα. Κάποια στιγμή, αφού κάναμε το πρόγραμμά μας, θέλαμε να κλείσουμε το πρόγραμμα έτσι λίγο πιο χριστουγεννιάτικα. Είχαμε ετοιμάσει ένα Medley, με Χριστουγεννιάτικα ξένα τραγούδια, βάλαμε τα σκουφάκια μας, εγώ το είχα πει αυτό, όλα τα υπόλοιπα ήταν αγόρια. Οκ, δεν ήταν το καλύτερό τους, το είπε η τραγουδίστρια και το έκαναν και τους ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό. Περάσαμε πάρα πολύ ωραία. Ήταν τόσο παρεϊστικα, είχε πάρα πολύ κόσμο και μετά βγήκαμε. Ξέρεις, ήταν όλη αυτή η χαρά του live.

Λιγότερο αγαπημένο live και γιατί;

Ξέρεις τι γίνεται; Δεν έχω καταγράψει κάτι ως κακό live. Κάτι ίσως που να μην έχει πάει καλά στον ήχο αλλά ξέρεις είναι μεμονωμένα πράγματα σε μεμονωμένα τραγούδια, μικρά πράγματα. Δεν έχει τύχει να φανούν και να έχουν αντίκτυπο. Δεν έχουν καταγραφεί πράγματα στο μυαλό μου που δεν θα ήθελα να ξαναζήσω.

Τα live γενικά τι σου προσφέρουν; Ποιο είναι το συναίσθημα;

Το live είναι η χαρά του μουσικού. Είναι η ώρα που προβάλλεις τη δουλειά σου, είναι η ώρα που επικοινωνείς με τους ανθρώπους που έχουν έρθει να σε δουν. Αυτό που προσφέρει πέρα από όλα αυτά είναι όταν ακούς το χειροκρότημα και ξέρεις ότι οι άλλοι έχουν περάσει ωραία εκεί κάτω. Όταν χειροκροτούν, ενθουσιάζονται, φωνάζουν, θέλουν κι ‘άλλο. Είναι μεγάλη λέξη αυτό που θα πω, είναι μια δικαίωση. Κάνεις αυτό που αγαπάς αρχικά και μετά αρέσει κιόλας και λες: «εντάξει, this is heaven». Παραδεισένιο συναίσθημα.

Θέλεις να ακολουθήσεις καριέρα στο τραγούδι ή είναι κάτι που το κάνεις τώρα και περνάς καλά;

Νομίζω, έχει προαποφασιστεί μέσα μου αυτό από πολύ μικρή ηλικία. Νομίζω το αποφάσισα μια μέρα όταν γυρνούσα από το σχολείο 7 χρονών και είχα μικρόφωνο, είχα απαιτήσει μικρόφωνο, δεν πέρασα ποτέ την εποχή βούρτσας. Όλα τα παιδάκια καθόντουσαν να φάνε και να διαβάσουν και η Ναταλία καθόταν και έλεγε ένα CD μια ώρα μόνη της. Οπότε νομίζω αυτό προαποφασίστηκε τότε. Θέλω να το ακολουθήσω επαγγελματικά όσο γίνεται. Αυτό είναι κάτι που το θέλω εγώ, μακάρι να γίνει. Στη ζωή όλα είναι ανοιχτά. Αλλά ναι, νομίζω εκεί έχω επικεντρωθεί πια.

Εδώ στην Ελλάδα, πιστεύεις ότι έχει μέλλον ένας μουσικός; Όχι λόγω κρίσης, αλλά λόγω νοοτροπίας του κόσμου για το πώς δέχονται τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα.

Ωραία ερώτηση αυτή. Κοίταξε να δεις, ενώ είμαι πολύ ρεαλίστρια, είμαι και αισιόδοξη. Ως προ αυτό τουλάχιστον, είμαι αισιόδοξη. Δεν μπορώ εγώ σαν Ναταλία να το δω αλλιώς. Νιώθω ότι έχεις χρέος σε αυτή τη ζωή, είτε είσαι στην Ελλάδα, είτε είσαι στο εξωτερικό, να κυνηγήσεις τα όνειρά σου με όποιο τρόπο, όσο μπορείς, όσο γίνεται. Σίγουρα, είναι και οφθαλμοφανές ότι στην χώρα μας δεν υπάρχουν ούτε οι ευκαιρίες ούτε οι υποδομές που μπορεί να υπάρχουν στην Αμερική όπου υπάρχει scouting, κυνηγοί ταλέντων, managers από εδώ, από εκεί. Παρόλα αυτά, βλέπουμε ότι γίνονται πράγματα στην Ελλάδα. Και παραστάσεις, και συναυλίες, και βγαίνουνε, όπως βγαίνουνε, κάποιοι δίσκοι. Θέλω να πω ότι προχωράει το πράγμα. Αν είσαι καλός στη δουλειά σου, αν το αγαπάς και έχεις πίστη και ταλέντο, θέλει σκληρή δουλειά και τύχη. Σίγουρα και τύχη.

Να βρεθείς στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή;

Θεωρώ ότι το θέμα τύχης είναι αυτό, να βρεθείς στο σωστό μέρος στο σωστό χρόνο. Κοίταξε να δεις, αυτό που κάνουμε μας καθορίζει. Εγώ πιστεύω, και είναι το καύσιμό μου αυτό: η αισιοδοξία, ότι άμα θες κάτι πολύ, το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να γίνει. Πάρα πολύ κλισέ αυτό που λέω, αλλά πρέπει να έχουμε έτσι μια διάθεση πίστης. Να μην χάνουμε την ελπίδα μας. Υπάρχουν πάρα πολλά άσχημα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας και αρχίζω και σκέφτομαι το πόσο τυχερή είμαι που μπορώ να κάνω αυτό που κάνω και για όλα αυτά τα πράγματα που έχω. Τώρα, αν έχουν κάποιοι πιο πολλά ή πιο λίγα, δεν είναι λόγος να μπαίνουμε στην διαδικασία να εγκαταλείπουμε τη ζωή. Και για μένα, όπου ζωή ίσον όνειρα.

Οπότε το εξωτερικό δεν το σκέφτεσαι τόσο σαν προοπτική έτσι;

Θέλω να αφήσω ανοιχτές τις επιλογές μου. Γενικότερα, εγώ, είμαι λάτρης των ταξιδιών. Θέλω να ταξιδεύω πάρα πολύ. Τώρα, αν τα ταξίδια είναι επαγγελματικά και ενέχουν μουσική δεν είναι απλά όνειρο για εμένα, ταξίδια και μουσική, δεν θέλω κάτι άλλο στη ζωή μου.

Σκοπεύεις να κυκλοφορήσεις κάποιον δίσκο μελλοντικά;

Σίγουρα είναι μες στις επιθυμίες μου και τα σχέδιά μου. Εντάξει, είναι κάτι που απαιτεί μουσικά τη μεγαλύτερη δουλειά, αφοσίωση, αφιέρωση χρόνου, ενέργεια. Είναι ίσως το μεγαλύτερο σκαλοπάτι. Θέλω να γίνει, γράφω πράγματα δικά μου, δεν έχω ηχογραφήσει κάτι, δεν υπάρχει κάτι, αλλά είναι μέσα στο πλάνο. Γενικά, το θέλω σαν βήμα.

Πότε πιστεύεις ότι ένας καλλιτέχνης είναι ώριμος αρκετά για να βγάλει μια δισκογραφική δουλειά; Πότε στη ζωή ενός καλλιτέχνη έρχεται αυτή η στιγμή;

Κοίταξε να δεις, όπως στη ζωή ενός μουσικού έρχονται όλα τα άλλα πράγματα, έτσι και αυτό. Δεν έχει να κάνει με το πόσα χρόνια σπουδάζει, πόσα χρόνια δουλεύει ή με το οτιδήποτε. Νομίζω όπως εγώ και εσύ μπορεί να έχουμε μια διαφορά στο πόσο χρόνο μπορούμε να κάνουμε κάτι, το ίδιο ισχύει και με έναν καλλιτέχνη. Η μουσική ωριμότητα είναι κάτι που το νιώθεις μέσα σου νομίζω. Το νιώθει ο κάθε άνθρωπος που ασχολείται με ην τέχνη, πότε είναι έτοιμος να κάνει ένα βήμα και πότε όχι. Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι όταν έχεις μαζέψει κάποιες εμπειρίες, όταν έχεις δει λίγο μουσικά τα πράγματα στο τι σε ενδιαφέρει πιο πολύ, με λίγα λόγια έχεις βρει- όχι τη μουσική σου ταυτότητα, γιατί εμένα αυτό δεν μου πολυαρέσει- το τι θες να κάνεις και πως θες να το κάνεις, εκεί μπορείς να κάνεις μια συλλογή πραγμάτων, κομματιών, συνεργατών, ιδεών και να τα προβάλλεις μέσα σε ένα δίσκο.

Μίλησε μας για την πιο πρόσφατη συναυλία σου.

Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη για την συναυλία που θα αναφέρω τώρα. Πρόκειται για μια συνεργασία με τη Δημοτική Φιλαρμονική της Αμφιλοχίας. Είχαμε μια αποστολή, εγώ ως σόλο τραγουδίστρια, στην Όπερα της Οδυσσού. Είχαν καλέσει, λοιπόν, από εκεί την φιλαρμονική, συνεργάστηκα εγώ μαζί τους με πρωτοβουλία του μαέστρου κύριου Τσόγκα. Με τον κύριο Τσόγκα είχαμε μια πάρα πολύ ωραία συνεργασία πρέπει να πω και με όλα τα παιδιά. Μιλάμε για παιδιά από πολύ μικρές ηλικίες, σχολικές, μέχρι και φοιτητές. Ήταν επίσης μια συλλογικότητα, μια ομάδα που κάνει πάρα πολύ όμορφα πράγματα, δραστηριοποιείται με πάρα πολλούς καλλιτέχνες, σε εκπομπές, σε πάρα πολλά πράγματα. Ήταν μια εμπειρία που κανένα από τα παιδιά, όπως και εγώ, δεν θα ξεχάσουμε. Και επειδή είπαμε για ταξίδια, πέρα από την Οδυσσό στην Ουκρανία που τραγουδήσαμε στην Όπερα, ήταν όχι μόνο μοναδική εμπειρία να τραγουδήσεις εκεί πέρα με τόσους ανθρώπους από κάτω; Ήταν το κάτι μαγικό. Ένιωσα ότι δεν ήθελα να κατέβω από εκεί. Ένιωσα πραγματικά μεγάλη συγκίνηση.

Ως προς τα ταξίδια που αναφέραμε πριν, κάναμε οδικώς αυτό το ταξίδι. Περάσαμε πολλά σύνορα, πολλές μέρες, πέντε μέρες, δύο διανυκτερεύσεις στη Ρουμανία και στην Ουκρανία μετά. Δεν υπάρχει κάτι σαν τα ταξίδια. Ήταν ένα όνειρο. Μουσική και ταξίδια. Ήταν και τα άτομα, ήμουν πάρα πολύ τυχερή που τα γνώρισα.

Έχει τύχει ποτέ να πεις στο παρελθόν ότι θα εγκαταλείψεις εντελώς την μουσική;

Η αλήθεια είναι ότι το έχω σκεφτεί. Είμαι ένα νέο παιδί και εγώ, θέλω να ακολουθήσω το τραγούδι, το έχω πολύ μεγάλο όνειρο και πολύ μεγάλη επιθυμία και αγάπη. Όμως, υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες. Δεν θα μιλήσω μόνο για την οικονομική κρίση. Δεν ξέρω κατά πόσο ο κόσμος σε παίρνει στα σοβαρά μέχρι να καθιερωθείς. Σίγουρα στην Ελλάδα υπάρχει μια παλαιότερη νοοτροπία ειδικά από τις παλιότερες γενιές, δεν το λέω για να κατακρίνω. Είναι ένα κατεστημένο, μια δεδομένη κατάσταση. Δεν υπάρχει πολύ μεγάλη ενθάρρυνση στο να γίνεις καλλιτέχνης ή μουσικός ειδικότερα. Ίσως, βέβαια, η μουσική να είναι σε καλύτερη μοίρα από ότι είναι η ζωγραφική ή κάποιες άλλες τέχνες, ως προς την ενθάρρυνση που σου δίνουν από το σπίτι. Μέχρι να πω και εγώ τι θέλω να ακολουθήσω υπήρχε μια συστολή, η οποία ξεπερνιέται όταν έχεις του σωστούς ανθρώπους κοντά σου και εγώ τους είχα. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν την ελευθερία της σκέψης ώστε να καταλάβουν ότι όταν έχεις ένα ταλέντο πρέπει να ενθαρρύνεται. Ξεπεράστηκαν έτσι οι συστολές και όλα. Ήταν κάτι που έβλεπαν όλοι ότι μου βγαίνει και το θέλω και το αγαπώ οπότε έπρεπε να προσπαθήσω για να το πετύχω.

Ως προς τα μουσικά όργανα; Σε έχουμε δει να παίζεις πολύ ωραίο πιάνο!

Δεν είμαι πιανίστρια. Μου αρέσει βέβαια πολύ. Μου άρεσε πάντα. Θέλω σιγά σιγά να το αναπτύξω. Γενικά εγώ τη μουσική θέλω να τη σπουδάζω. Την βλέπω πολύ σοβαρά, της έχω μεγάλη αγάπη και ότι αγαπώ θέλω να το υπηρετώ με πιστότητα.

Πως και επέλεξες το πιάνο από όλα τα μουσικά όργανα;

Είναι ένα από τις υποχρεώσεις για το πτυχίο του σύγχρονου τραγουδιού. Όμως, εγώ το πιάνο το λάτρευα από μικρή. Όπως είχα το μικρόφωνο είχα και ένα αρμονιάκι και χαζο-έπαιζα. Από πολύ μικρή ηλικία όταν έπαιζε κάπου πιάνο καθόμουν πολύ προσεχτικά να το ακούσω. Ήταν και αυτό μια μεγάλη αγάπη. Δεν με έχει τραβήξει τόσο πολύ κάποιο άλλο όργανο, για παράδειγμα η κιθάρα.

Μας είπες εν συντομία ότι δεν σου αρέσει κάποιος να χαρακτηρίζεται κάποιος με μια μουσική ταυτότητα. Τι εννοούσες;

Για κάποιον άλλο ίσως να ήταν το ζητούμενό του να ταυτιστεί με κάτι. Για εμένα η μουσική είναι μια. Ίσως κλισέ, αλλά πρέπει να το κατανοήσουμε. Το καλή και κακή μουσική, για εμένα, διαχωρίζεται με τον εξής τρόπο: το κατά πόσο το δουλεύεις, το αγαπάς και κατά πόσο το κάνεις επειδή σου βγαίνει. Να είναι η αλήθεια σου. Εκεί θα το αφήσω.

Οι μουσικές σου επιρροές ποιες είναι;

Είχα επιρροές στο σπίτι μου από λαϊκό, από ρεμπέτικο, μέχρι ιταλική μουσική, λίγο κλασσική. Πολλές επιρροές (γέλια). Σπουδάζοντας μουσική οι ορίζοντες άνοιξαν εκπαιδεύοντας ένα μουσικό ένστικτο, ένα μουσικό αυτί. Απέκτησα μια άλλη αίσθηση για τη μουσική. Οπότε είναι λίγο δύσκολο και λίγο περίεργο, όταν αγαπά την μουσική, να θες να ταυτοποιείς πράγματα και να τα προσδιορίζεις τόσο στενά.

Πιστεύεις ότι αυτό μπορεί να σου σταθεί ως εμπόδιο μελλοντικά;

Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω πως ναι. Υπάρχει λίγο σαν αγκαθάκι πολύ μικρό. Αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε μάθει όλα να τα βάζουμε σε κουτάκια. Επειδή μου έχει τεθεί πολύ συχνά αυτή ερώτηση, από πάρα πολλά άτομα, κάτι τρέχει.

Το ότι όμως δεν θες να προσδιοριστείς σε ένα μόνο είδος μουσικής δείχνει ότι η φωνή σου έχει μεγάλες δυνατότητες.

Μπαίνω στη διαδικασία να τεστάρω τις αντοχές μου και να δοκιμάζω όλο και πιο δύσκολα πράγματα κάθε φορά. Αυτό μου δίνει τη σιγουριά, την πίστη, ότι όταν δουλεύεις και είσαι καλός μπορείς να πεις τα πάντα. Σε κάποιον μπορεί να μην αρέσεις, αυτό είναι άλλο θέμα. Για εμένα το χειρότερο είναι να μου πει κάποιος: « Δεν δούλεψες». Το να μην αρέσει από θέμα γούστου, εντάξει, σίγουρα δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους και εμένα δεν μου αρέσουν όλα όλες τι φορές.

Θα ήθελες να διδάξεις σε ωδείο;

Παίρνοντας ένα πτυχίο τραγουδιού σίγουρα φαίνεται η μουσική σου κατάρτηση. Από την άλλη το πτυχίο είναι ένα όπλο, ένα χαρτί για να μπορέσεις να το χρησιμοποιήσεις ώστε να διδάξεις. Δεν το έχω σκεφτεί πολύ για να σου πω την αλήθεια. Κακά τα ψέματα, όλα μπορούν να συμβούν, οπότε το να έχει πτυχία είναι μια «δικλείδα ασφαλείας» για να μιλήσω πολύ γήινα και ρεαλιστικά. Παρόλα αυτά νομίζω ότι δεν θα ήταν η πρώτη μου επιλογή. Δεν νομίζω ότι θα ήμουν πολύ καλή στη διδασκαλία.

Θα πήγαινες σε κάποιο διαγωνισμό μεγάλου βεληνεκούς όπως είναι το Voice?

Έχω παρακολουθήσει όπως τα περισσότερα παιδιά σε αυτή την ηλικία αρκετά talent shows. Θεωρώ ότι είναι κάτι που έχει τρομερή προβολή. Είναι κάτι που, κακά τα ψέματα, βοηθάει να σε δει ο πολύς κόσμος. Εγώ θα το σκεφτόμουν σοβαρά σε μια περίπτωση, εάν είχα ολοκληρώσει τα πράγματα που ήθελα να κάνω στον τομέα των σπουδών, εάν είχα νιώσει έτοιμη να διαχειριστώ μια τέτοια μεγάλη τηλεοπτική προβολή. Εάν είχα δει όλες τις επιλογές, και είχα χτυπήσει όλες τις «πόρτες», θα ήταν κάτι που θα έκανα. Βέβαια επειδή μου το λένε πολύ από μικρή αλλά εγώ τους απάνταγα ότι τη μουσική θέλω να τη σπουδάζω, θέλω να το κάνω σωστά, και αν τύχει ποτέ η τηλεόραση να χρησιμοποιηθεί ποτέ ως ένα μέσο προβολής εντάξει. Για να πω την αλήθεια, δεν είναι πολύ το στυλ μου. Δεν το κατακρίνω, μπορεί να το έκανα. Τώρα θα έλεγα όχι. Αυτός είναι και ο λόγος που με τόσες προτροπές φίλων δεν το έχω κάνει.

Υπάρχει άσχημος ανταγωνισμός στον χώρο σας;

Υπάρχει, φυσικά υπάρχει, όπως σε όλους τους χώρους. Εδώ μπαίνει στη μέση και η προβολή και υπάρχει λίγο περισσότερο. Εγώ προσωπικά βέβαια δεν έχω νιώσει ακόμα τόσο εκτεθειμένη. Σε auditions τα πράγματα γίνονται λίγο παράξενα, αλλά εγώ επιλέγω να μην ασχολούμαι. Ο καθένας μας έχει και ένα μερίδιο ευθύνης στο τι επιτρέπει στον εαυτό του να δει και να εμπλακεί. Εμένα δεν με ενδιαφέρει το κομμάτι του ανταγωνισμού για να πω την αλήθεια. Το μόνο άτομο που ανταγωνίζομαι, και θα ακουστεί κλισέ, είναι ο εαυτός μου. Το μόνο πράγμα που με ενδιαφέρει είναι να γίνομαι και λίγο καλύτερη. Η μουσική δεν είναι μαραθώνιος για εμένα.Είναι ανάγκη, αγάπη και στην αγάπη δεν χωράνε αυτά

Ευχαριστούμε πολύ την Ναταλία Ρουτσολιά και τον Σωτήρη Ντούσια που παρευρέθηκαν στο studio του Spam Radio.

Θέλετε να ακούσετε ζωντανά τις επόμενες εκπομπές της εκπομπής Artventures του διαδικτυακού ραδιοφωνικού σταθμού του Παντείου Πανεπιστημίου; Γίνετε μέλος της ομάδας μας στο Facebook για να ενημερώνεστε για όλους τους μελλοντικούς μας καλεσμένους και το κάθε πότε εκπέμπουμε: https://www.facebook.com/groups/468581200166125/