8 redenen om François Truffauts ‘La nuit américaine’ te zien in Sphinx
Op maandag 3 oktober kun je in Sphinx naar La nuit américaine van François Truffaut — voor 5 euro! Waarom je dat ook zéker moet doen? Hierom!
1. François Truffaut is vanzelfsprekend één van de invloedrijkste filmmakers uit de geschiedenis en het afgelopen jaar liep het in Sphinx al goed vol voor de 4K-restauratie van zijn twee andere chef-d’oeuvres: Les quatre cents coups en Jules et Jim. La nuit américaine lijkt na al die decennia — de film dateert uit 1973 — evenwel wat aan populariteit te hebben ingeboet, wat op zich vreemd is, want de instant klassieker leverde de Franse regisseur zijn enige Oscar op — voor beste buitenlandse film — en hij werd er daarnaast ook mee genomineerd als beste regisseur en scenarist.
2. Vanwaar al die liefde van Hollywood voor een Franse film? Omdat La nuit américaine op zijn beurt Truffauts liefdesbrief is aan Hollywood en de filmindustrie. De plot draait rond een regisseur die tijdens de opnames van een stroperig melodrama meer bezig is met al dan niet ridicule branden te blussen op de set — zowel van technische als van persoonlijke aard — dan met regisseren. Naar eigen zeggen is de plot deels gebaseerd op al het drama dat Truffaut zelf op filmsets meemaakte (torenhoge ego’s en weerspannige kittens incluis).
3. La nuit américaine wordt vaak in één adem genoemd met Le mépris, Jean-Luc Godards briljante ode aan de cinema, maar evenzeer met een rist andere films over de filmindustrie. In dit appetijtelijk lijstje van The Guardian moet Truffaut enkel 8½ van Federico Fellini en Singin’ in the Rain van Stanley Donen & Gene Kelly laten voorgaan.
4. Eerlijk: La nuit américaine is ook echt een even grappige als liefdevolle hommage aan de filmindustrie waarin François Truffaut die industrie tegelijk op erg vermakelijke wijze in haar hemd zet en de cinema portretteert als een gesmeerde leugenmachine.
5. La nuit américaine is daarmee in feite ook een soort masterclass over het maken van een film — Truffaut gunt je echt een blik achter de schermen. De titel van de film is, bijvoorbeeld, de Franse term voor ‘day for night’, een Hollywood-techniek om nachtscènes onder een stralende zon in te blikken. In de VS kwam hij ook als Day for Night in de zalen.
6. Leuk om weten: François Truffaut neemt in La nuit américaine zelf de rol van de regisseur van de film-in-de-film voor zijn rekening. Het was weliswaar niet de eerste keer dat hij zichzelf een rol cadeau deed — hij speelt ook de hoofdrol in L’enfant sauvage, nóg een tijdloze klassieker van zijn hand — en het zou ook niet de laatste keer zijn dat hij voor de camera stond. In 1977 castte Steven Spielberg hem in Close Encounters of the Third Kind. (Spielberg noemt zowel La nuit américaine als Les quatre cents coups als twee van zijn grootste voorbeelden.)
7. La nuit américaine werd in 1973 nagenoeg unaniem lovend ontvangen. De enige die er niet echt hoog mee opliep, was Jean-Luc Godard, die zijn vriend een brief schreef waarin hij de film leugenachtig noemde, Truffaut ervan beschuldigde zijn ziel te hebben verkocht aan de mainstream en voorstelde dat ze samen nog een andere film over cinema zouden maken — Truffaut mocht produceren en Godard zou regisseren. De brief was deels bedoeld als grap, zou Godard nadien beweren, maar Truffaut nam het erg persoonlijk op, schreef Godard een brief terug waarin hij hem “une merde” noemde, en dat was meteen ook het einde van hun vriendschap.
8. De voorstelling van La nuit américaine in Sphinx vindt plaats tijdens Open Cinema — een zesdaags festival waar meer dan twintig arthousebioscopen aan deelnemen. Dat is vooral goed nieuws omdat tickets voor de Truffaut-klassieker daarmee slechts 5 euro kosten!
Meer info op sphinx-cinema.be.
