9 redenen om Get Carter te zien in Sphinx

Op donderdag 2 maart kun je in Sphinx de Britse filmklassieker Get Carter nog eens zien op groot scherm — de legendarische wraakfilm van Mike Hodges uit 1971 die van Michael Caine een icoon maakte. En als dat laatste nog geen reden genoeg is om te gaan kijken, staan er hieronder nog negen!

1.In feite vat het Britse filmblad Empire het in zijn vijfsterrenrecensie perfect samen: “Get Carter is a gangster film — a landmark British thriller — without the laughs of Lock Stock And Two Smoking Barrels, the pop of Pulp Fiction or the theatre of The Godfather. It’s violent without buckets of blood, and sexy without being explicit.” Anders gezegd: Get Carter is ongegeneerd hard, maar vooral géén exploitatiefilm.

2.Omdat Get Carter zo atypisch was op elk vlak — hij beantwoordde ook totaal niet aan het beeld van de Britse film uit die tijd — werd hij in Groot-Brittannië oorspronkelijk nogal lauw en zelfs effenaf vijandig ontvangen. Velen vonden hem onnodig schokkend en amoreel. Maar in de VS begrepen invloedrijke recensenten als Pauline Kael meteen welk vlees ze in de kuip hadden: “Get Carter is so calculatedly cool and soulless and nastily erotic that it seems to belong to a new genre of virtuoso viciousness.”

3. In de daaropvolgende decennia kreeg Get Carter ook in Groot-Brittannië de erkenning die hij verdient. In 1999 zette het British Film Institute hem op de 16de plaats in zijn top honderd van de beste Britse films van de 20ste eeuw, en in 2012 duidde een poll onder Britse critici hem aan als de beste Britse film aller tijden.

4. Get Carter genoot al veel sneller een iconische status onder filmmakers. Zeker nadat hij eerst door Stanley Kubrick en in de jaren 90 ook nog eens door jonge wolven als Quentin Tarantino, Guy Ritchie en Steven Soderbergh de hemel werd ingeprezen. Meer nog: die laatste maakte met het sublieme The Limey zelfs een hommage aan Get Carter, met Terence Stamp als de wraakengel van dienst. (In 2000 volgde ook nog een officiële remake met Sylvester Stallone in de rol van Michael Caine, maar die is zo hemeltergend onnozel dat iemand de producenten daarvan op de gruwelijkste manier had kunnen omleggen, en hij was over heel de lijn vrijgesproken.)

5. De filmscore van de Britse jazzmuzikant Roy Budd is al even legendarisch en het themanummer werd sindsdien ook al onnoemelijke keren gecoverd door onder meer Stereolab, The Human League, Jah Wobble en, welja, Bombay Dub Orchestra.

6. Dat Get Carter er zo baanbrekend uitziet, was eigenlijk een wreed accident de parcours. De producenten wilden snel inspelen op een versoepeling van de Britse censuurwetgeving en ze hadden geen geld om een hotshot regisseur aan boord te halen. Dus kwamen ze uit bij Mike Hodges, een jonge en vooral ook goedkope filmmaker met een achtergrond in documentaire die op zijn beurt de Oostenrijkse cinematograaf Wolfgang Suschitzky inschakelde met eveneens een pak documentaires op zijn cv. Dat Get Carter er voor een gangsterfilm zo realistisch uitziet, is volledig hun verdienste.

7.Ondanks het kleine budget was Michael Caine — toen al bekend van onder meer Alfie en The Italian Job — meteen voor het project gewonnen. “In English movies, gangsters were either stupid or funny. I wanted to show that they’re neither. Gangsters are not stupid, and they’re certainly not very funny.” Caine had een working class-achtergrond en kende naar eigen zeggen zelf genoeg Carters. “Carter is the dead-end product of my own environment, my childhood. I know him well. He is the ghost of Michael Caine.”

8. Get Carter is ook echt wel een working class-film met stevige sociale ondertonen, niet zomaar een nihilistische wraakfilm over een huurmoordenaar die terugkeert naar de arbeidersbuurt waar hij vandaan komt om erachter te komen wie of wat er juist achter de dood van zijn broer zit.

9. Mike Hodges is eind vorig jaar overleden op negentigjarige leeftijd. Toegegeven, dat is op zich geen reden om de film nu nog eens op groot scherm te zien. Maar dat Get Carter eveneens vorig jaar door het British Film Institute digitaal is gerestaureerd in 4K is dat hopelijk wél!

De 4K-print van Get Carter wordt op donderdag 2 maart om 20u30 vertoond in Sphinx, in het kader van het Brits cultuurfestival Everything UK. Tickets kosten €10/12 en koop je hier.