9 redenen om Jean-Luc Godards Le mépris (nog eens) te zien in Sphinx

Op 2 oktober kun je in Sphinx voor €6 naar een van de mooiste films ooit — een woord dat ik normaal zelden gebruik, maar als er één klassieker de stempel ‘mooi’ verdient, dan is het Le mépris van Jean-Luc Godard wel. Nog niet overtuigd?

1.Le mépris is veruit de toegankelijkste film van Jean-Luc Godard. Zegt dat iets over de kwaliteit? Nee, tuurlijk niet. Maar wie Godard een beetje kent, weet dat hij uiteindelijk toch ook weer niet aan de verleiding kon weerstaan om zelfs deze op papier klassieke romanverfilming — Le mépris is gebaseerd op Il disprezzo van de Italiaan Alberto Moravia — om te turnen in een heerlijk filosofische mijmering over (en hommage aan) zowel de Cinema als Brigitte Bardot.

2. Maar liefhebbers van een conventioneel plot moeten dus niet wanhopen: Brigitte Bardot en Michel Piccoli spelen een koppel dat op springen staat, nadat hij de opdracht heeft gekregen om de Odyssee te herwerken voor een nieuwe film van Fritz Lang en diens ongemanierde Amerikaanse producer (gespeeld door Jack Palance), en zij steeds meer aan zijn liefde en respect voor haar begint te twijfelen, en aan zijn artistieke integriteit. Doen ook nog mee: Giorgia Moll, een Alfa Romeo 2600 Spider en Jean-Luc Godard zelf als de regieassistent van Lang.

3. Het frappantste aan Le mépris is dat het een film van 200.000 dollar is die 1.000.000 dollar heeft gekost. De helft van dat miljoen ging naar Bardot, en ook Palance, Piccoli en Lang waren naar verluidt niet goedkoop. Het op één na frappantste is dat eerst Kim Novak en Frank Sinatra waren gevraagd voor de hoofdrollen, wat er een compleet andere film van had gemaakt. Le mépris is echt een godenfilm — alles eraan en iedereen erin is goddelijk — en Sinatra had misschien nog in dat plaatje gepast, maar Novak had nooit Bardot kunnen vervangen. Niet alleen was Bardot toen de meest sexy vrouw op aarde, Godard deconstrueert dat stout imago om zowel haar personage als zijn film naar een hoger plan te tillen.

4. Godard stopt de sexappeal van Bardot zo hard weg onder pruiken en kleren dat hij het in het echt, zoals het personage van Fritz Lang in de film, zelf ook aan de stok kreeg met zijn producers. Die zagen Bardot het liefst van al zonder kleren — kwestie van hun geld zeker terug te verdienen — en dus dwongen ze Godard om op het einde van de rit nog een shoot met een naakte Bardot te doen. Die instant legendarische scène kwam uiteindelijk in het begin van de film te zitten en Godard drijft er op briljante wijze de spot in met de wellust van zijn producers en de doorsnee bioscoopganger door Bardot haar lichaam tot in de puntjes te laten keuren door Piccoli. “Et mes fesses? Tu les aimes, mes fesses?”

5. Het uitstekend Belgisch filmmagazine Sabzian heeft in 2021 zowaar zelfs een volledig artikel opgehangen aan de scène en de contouren van Bardot.

6. De film ziet er niet alleen briljant uit — dankzij de verbluffende cinematografie van Raoul Coutard (Jules et Jim, Alphaville, Z) — hij klinkt ook fantastisch door de al even verbluffende score van Georges Delerue. Zijn ‘thème de Camille’ is een van de knapste stukjes filmmuziek ooit en werd later ook nog door onder meer Martin Scorsese gebruikt in Casino.

7. “Is this Brigitte Bardot-starring satirical drama Jean-Luc Godard’s best movie? We think so.” Nóg niet volledig overtuigd? Lees dan vooral deze jubelende recensie in Little White Lies. Of check dit redelijk geweldig video-essay van MUBI.

8. Of je kan ook gewoon naar de gloednieuwe affiche hieronder turen, die de gevierde Belgische posterdesigner Laurent Durieux onlangs maakte naar aanleiding van de zestigste verjaardag van de film. Voor wie die affiche trouwens wel in zijn living of boven zijn bed ziet hangen: de editie van 450 exemplaren was op twee seconden tijd uitverkocht en de prints gaan intussen voor een slordige 600 euro. Minstens.

9.Maar dé beste reden om dit cinematografisch meesterwerk op 2 oktober nog eens te zien, is dat Sphinx hem in al zijn glorie op groot scherm vertoont én dat tickets ervoor slechts 6 euro kosten! De voorstelling maakt deel uit van Open Cinema, het jaarlijks feest van de onafhankelijk bioscopen, en dan is alles goedkoper. Zelfs Godard.