Back to the Future (of Cinema): Gent en Kortrijk zijn het nieuwe Bologna

Ben Van Alboom
Strictly Personal (NL)
2 min readFeb 18, 2019
Ann Savage en Tom Neil in ‘Detour’.

Omdat Il Cinema Ritrovato in Bologna — een festival dat in de zomer uitpakt met openluchtvoorstellingen van pas gerestaureerde filmklassiekers — intussen zo populair is geworden dat het zelfs al verwoede popcornvreters aantrekt, kon een Belgische variant niet langer uitblijven. Hieronder alvast drie (super)tips voor de eerste editie van het — over de naam kon dertien seconden langer zijn nagedacht — Classics Restored Festival in Gent en Kortrijk.

  1. Detour (Edgard G. Ulmer, 1945)

Een van de meest onderschatte (wegens vaakst vergeten) film noirs uit de geschiedenis. En oké, het is waar: Detour is een goedkope B-film zonder grote namen op de affiche, en er valt ontegensprekelijk te discussiëren over zowel de acteerprestaties als de mise-en-scène — ‘van den Aldi’ zou erop van toepassing zijn, had den Aldi in 1945 al bestaan. Maar de plot is redelijk vernuftig en regisseur Edgard G. Ulmer propt zoveel guitig cynisme én aanstekelijk enthousiasme in nog geen zeventig minuten dat Detour een waar genot is om naar te kijken.

2. Johnny Guitar (Nicholas Ray, 1954)

Een briljant gestileerde, overdreven poëtische en verrukkelijk ambigue western waarin twee vrouwen het op het einde tegen elkaar opnemen in een vuurgevecht (terwijl de mannen zich verschansen), en die daarnaast ook flirt met homoseksualiteit en met scherp schiet op McCarthyism: drie keer raden hoe critici — toen nóg meer masculien dan vandaag — Johnny Guitar in 1954 onthaalden. Sindsdien is de film van Rebel Without a Cause-regisseur Nicholas Ray uitgegroeid tot het troeteldier van auteurs als François Truffaut, Martin Scorsese en Pedro Almodóvar. En nu hij digitaal is gerestaureerd, moeten de intense kleuren er mogelijk nog verbluffender uitzien dan zo’n zestig jaar geleden.

3. Pixote (Hector Babenco, 1981)

Kwestie van er minstens één ‘serieuze’ film tussen te steken: Pixote wordt vaak (en niet onterecht) vergeleken met Los Olvidados van Luis Buñuel. Al heeft de rauwe, maar cinematografisch evenzeer vrij lyrische film van Hector Babenco inmiddels zelf ook een hoop afstammelingen opgeleverd. De vertolking van de toen dertienjarige Fernando Ramos da Silva als een straatboefje in São Paulo is bovendien bijzonder memorabel, en wat zijn verhaal nog schrijnender maakt, is dat hij zes jaar later door de Braziliaanse politie zelf zou worden doodgeschoten in de straten van São Paulo.

Het Classics Restored Festival vindt plaats van 8 tot 10 maart in KASKcinema, Gent. Op 10 maart is een deel van het programma ook te zien in Buda, Kortrijk. Het volledige programma (met ook nog onder meer Ladri di biciclette van Vittorio De Sica en Some Like It Hot van Billy Wilder) staat hier. Een pas voor de tien films kost 35 euro.

--

--

Ben Van Alboom
Strictly Personal (NL)

Belgian journalist. Inspirational quote: “My favorite sport is cheerleading.” (Miley Cyrus) Twitter & Instagram: fakerholic Email: benvanalboom@me.com