Her Gün Bir Tuğla, Bir Sıva, Bir Çiçek Ekle

Bir şeyi yavaş yavaş sabırla ve özenle hazırlamak ne zor. Hele bu çağda. Hemen daha başındayken, paylaşmak,
“Ben, şunu, bunu yapacağım”;
bir parçasını yapınca “İşte o muhteşem adımı attık, insanlık için büyük, benim için küçük…” paylaşmak.

Tebrikleri almak, gevşemek rahatlamak ve o işi bitiremeden mükemmelleştiremeden, olgunluğunu göremeden, doymak.
Ardından o şeyi unutmaya başlamak ve yarım bırakmak.

Peki, sessiz kalmayı, dünyaya getirmek istediğimiz o eseri tadını çıkararak üretmek için yalnız kalmayı göğüsleyebilir miyiz?

Bu uzun sürüyor arkadaşlar. Senelerinizi alabilir. Tohum toprakta dinlenmeden yeşermiyor, çocuk üç aylık olana dek müjdesi verilmiyor, ayın ışığı düşmeden dolunay denmiyor.

Bitirmeden hakkında konuşmayın. Onlarca tamamlanmış projem olmasına rağmen yakından tanıyanların bildiği gibi yapılabilecek yüzlerce projesi olan biri olarak söylüyorum.

Öğrendim.

Dilini bağla, kalbine gizle, işine sebatla koyul. Her gün bir tuğla, bir sıva, bir çiçek ekle. Bitince paylaşacağın keyfini çıkaracağın çok insan olacak…