Çekiyorum, Gülümse!
-“Ya baba, neden abuk sabuk anlarda yüzüme kamerayı tutuyorsun? Saçım, başım hiç düzgün değil!”
-“Önemli olan bu doğal anları kaydetmek. Poz verirsen doğal hâlin olmaz.”
🍃
Babamla olan bu diyalog özellikle ergenliğim boyunca sık sık yaşanırdı. Babam, gerçekten en olmadık zamanlarda, örneğin uykudan yeni kalkmışken ya da bir pazar günü üstümüzde pijamalarla otururken tutardı yüzümüze kamerayı. Kardeşim henüz küçük olduğu için babamın “Gülümseyiiiiin!” çağrısına bir tek o cevap verirdi. Annem ve bense “Çek şunu suratımızdan!” mânâsına gelen çeşitli mimik ve jestlerle durumu kotarmaya çalışırdık. Hatta ben genelde tüm ergenliğimle yüzümü saklar, kaçardım.
🍃
Babama böyle olur olmadık zamanları kaydetmeye çalıştığı için çok kızardım. Sonuçta, fotoğraf ya da videolarda, daima en iyi şekilde gözükmeliydik. Ama babamın değişik bir felsefesi vardı. Ansızın kameraya sarılır, sizi gafil avlardı böyle.
🍃
Sonra, ergenlik bitip yaş 25’in üstüne çıkınca, yani tam olarak Zeki Müren dinlemeye başladığım yıllara erişince, artık genetik midir yoksa gözlem sonucu öğrenme midir bilemiyorum; babam gibi oldum. Şimdi olur olmadık zamanları kayda alan benim. Anneannem ve dedemin bir AVM merdiveninden çıkışı ya da dayım ve annemin mutfakta yemek yapması artık kayıt altına almak istediğim anlardan. Özellikle de video çekiyorum böyle zamanlarda. Videodaki kişilere bir muhabir edasıyla sorular sorarak…
🍃
Geçtiğimiz Kurban Bayramı’nda memlekete gittiğimde de düşmedi elimden telefonum. Sık sık video ve fotoğraf çektim. Videolar arasında bir de babaannemin bayramın ilk günü O’nu ziyarete gelemeyen amcalarımdan biriyle telefonda konuşması vardı. Babaannem, başında beyaz tülbenti, üstünde yeleği… Hiç “videoluk” değil yani. Umrumda olmadı. Babaannem de sağolsun, O’nu videoya alıyorum diye daha çok şakalar, komik mimikler yaptı ki o anda herkesi çok güldürdü.
🍃
Birkaç ay sonra, çok ani gelişen bir rahatsızlık sebebiyle birkaç gün içinde babaannem vefat etti. Apar topar gittim tekrar memlekete. Mâlum cenaze evi… Hemen herkesin gözleri nemli. Çıkardım telefonumu.
-“Baba, bi’ gelsene.”
Babam geldi. Babaannemin bahsettiğim videosunu açtım. İzledi, izledi sonra gülümsedi ve bütün kardeşlerini çağırdı. Az önce ağlayan herkes şimdi gülüyordu. Gözleri nemli, dudakları gülümsemeli.
“İyi ki çekmişsin bunu Burcu!” dedi hepsi tek tek. “İyi ki.”
