Öğrenci Merkezli Matematik Sınıfı

Gözlerinizi kapatın ve en son öğrettiğiniz matematik dersini hayal edin. Matematiği kim yapıyor? Konuşmayı kim yapıyor? Düşünmeyi kim yapıyor? Öğrencilerimiz matematik yapıyor ama onlara nasıl düşüneceklerini ve çoğu zaman ne yapacaklarını kim söylüyor?

Laura Wheeler isimli bir öğretmen bir anısını şöyle anlatıyor. “Benim aha anım Simon Fraser Üniversitesi’nde Profesör olan Peter Liljedahl’ın araştırması ile gerçekleşti. Liljedahl, düşünce sınıfı dediği şeyi yaratmak için uygulayabileceğiniz üç strateji önermektedir:

• İyi problemlerle derse başlayın.
• Sınıfı gözle görülür rastgele gruplara ayırın.
• Dikey kalıcı olmayan yüzeylerde (beyaz tahtalar, duvarlardaki mantar panolar) düzenli olarak çalışın.

Laura bu üç stratejiyi matematik derslerimde kullanmaya başladıktan sonra ve bunların mutlak bir oyun değiştirici olduğunu dile getiriyor. “Güvenle söyleyebilirim ki öğrencilerim artık sınıfımdaki düşünce ve konuşmaların çoğunu yapıyorlar.”

İYİ PROBLEMLER İLE BAŞLAYIN

Liljedahl’ın ilk stratejisi iyi problemlerle başlamaktır. Düşünme sınıfının normlarını oluşturmak için öğretim yılının başında zorunlu olarak müfredat tabanlı olması gerekmeyen zengin, ilgi çekici problemlerin kullanılmasını önerir (Rutin olmayan problemler). Probleme dayalı bir öğrenme yaklaşımı belirlendikten sonra, öğrenme hedeflerinize ulaşmak için müfredat tabanlı problemleri seçmeye başlayabilirsiniz. Her öğrenme hedefine bir problem ile başlanabilir.

GÖRÜNEBİLİR RASTGELE GRUPLARA AYIRIN

Her gün sınıfa girdikten sonra, grup atamaları için öğrencilere rastgele oyun kartı verilir. Böylece öğrenciler her gün yeni gruplarında ortaklıklar kurarlar. Rastgele gruplara ayırma stratejisinin temel özellikleri şunlardır:

• Ne öğrenciler, ne de öğretmen kimin kiminle çalışacağını belirlemez. Kurulan gruplar bir günlüktür, öğrenciler yarın başkasıyla çalışacaklarının bilincindedirler.
• Grup hazırlama sürecinin, önceden ayarlanmadığı öğrencilere açıklanmalıdır ve bu süreç görünür kılınmalıdır.

Laura öğretmen, önceden her ayın ilk gününde özenle oturma planı hazırladığını söylüyor. Ancak bu oturma planlarından ne öğretmen ne de öğrenciler memnun kalıyormuş. Şu an ise rastgele gruplar sayesinde öğrencilerin çalışma veriminin arttığını dile getirmekte. Profesör Liljedahl, her gün rastgele gruplar kullanmanın birçok faydasına dikkat çekiyor:

• Öğrenciler, daha önceki sosyal engellere rağmen sınıf arkadaşlarından herhangi biriyle çalışmaya daha istekli.
• Öğrenciler sadece öğretmenlerinden ziyade grup arkadaşlarına bağımlı olmayı öğrenirler.
• Bilgi öğrenciler arasında daha kolay paylaşılır; birbirlerinden öğrenirler.
• Öğrenciler matematik dersi ile daha fazla ilgilenirler ve daha heveslidirler.

Böylece daha olumlu ve işbirlikçi bir sınıf ortamı hazırlanmış olur.

DİKEY KALICI OLMAYAN YÜZEYLER ÜZERİNE ÇALIŞMA

Artık öğrencilerinizi gruplandırıp ve onlara zengin bir problem sunduktan sonra, düşüncelerini nerede gösterecekler? Mevcut herhangi bir dikey ve kalıcı olmayan yüzeyde: beyaz tahtalar, kara tahtalar ve / veya pencereler (beyaz tahta kalemleriyle yazabilecekleri). Her grubun dikey bir istasyonda durmasını ve çalışmasını sağlayın. Yazı yüzeylerinin tümü dikey (masalarda yatay olarak uzanmayan) ve kalıcı olmamalıdır (böylece öğrenciler problem çözme sürecinde çalışırken işleri kolayca silebilirler). Grupların problemi grupça çözmeleri ve birlikte çalışmaları için grup başına bir yazı aracı verin.

Liljedahl, bu yüzeyler üzerinde çalışmanın birkaç olumlu etkisine dikkat çekiyor:

• Öğrenciler düşüncelerini daha hızlı yazmaya başlarlar ve bunların kolayca silindiğini bildiklerinde hata yapmaktan korkmazlar.
• Öğrenciler etkileşime girer, katılır ve problemleri tartışır.
• Öğrenciler birbirlerinden öğrenirler; gruplar sıkıştıklarında fikir edinmek için diğer panoları görebilirler.
• Öğrenciler zor problemlerle daha uzun süre devam ederler.

Öğretmen panoları rahatça görebileceği için, yardıma ihtiyacı olan grupları da kolayca gözlemler ve yardımcı olur.