Ölüler ve Diriler
Şahdamarlarımda hazin bir sonbahar öyküsü bu söylenen
Kendime geldiğimde gördüğüm aynalarda ben yoktum.
Ayağa kalktığımda gördüğüm manzara,
Gözlerimi yerinden çıkarmıştı.
Paslı bina direklerinden almışım hastalıkları.
Geceler, suskun bir halde seyrediyor halkı.
Susmuş ve soluklanıyor dizlerinin üstünde dünya.
Biz bunlara hiç alışmamışız.
Renkli köle pazarları saçılmış yerlere,
Kimse dönüp bakmamış hiçbirine.
Bir kibrit bile çakmamış.
Yaşam suyundan tatmak istercesine,
Bir korku,
Kokuyor yangınlardan sonra çevrem.
Üstüme dökülen bu kan karası mevsim,
Çalıyordu gecelerimi benden,
Farkında değildik, ölenler ve diriler.
Sevdiğimiz bir şarkıdan bir dize bana bu seksen yıl,
Sonuna kadar gider miyim, bilmem.