1. Çay bardakları ( 30 yılıma 30‘şey’ )
1. Bildiğim bir zaman kesiti hatırası ya da mihenk taşı olarak; taklalar attığım bir tatil sabahında babannemin kahvaltı sofrasında çayları bardakları dolduruşudur. O küçük dünyam ve hatırımda döne döne : ‘’ O günden bu yana ne çok şey geçti, ne çok şey değişti.. ‘’ derdim kendime.
Zamanı bir mihenk oluşturabilmek için çok da ilginç bir olay oluşması gerekmez. Hayatı, ilk gençlik, gençlik, 20’lerin başı, 20’leri sonu diye ayrımlamayı seven biri için halihazırda çok fazla dönüm ve kırılım noktası vardır.
Hayatı, ‘kendini bil’ mottosuyla salınımlanmış bilinmez bir macera mecrası olarak görmenin yoludur. Kendi bilebilmek, kendin olabilmek yollarında, yıllarında, yönlerinde ve de gerçelliğinde tümlenirken yaşamaya, bir de yeni ‘eylem’ türetir ruhumuz ‘yaşamlaşmak’
Yaşamlaşıyoruz.
Yaşamın — veya diğerlerinin, diğer tüm şeyleri — getirileri ile ‘ben, kendim ve çevremin toplamıyım’ deyişine selam veriyoruz.
Sofraya konulan çay bardakları nötr bir hal olduğundan mı ziyaret eder aklımı bilmem. Belki de onun selamı budur. Oysa 30 yılımı aşan yaşanmışlıklar — ki zamanından, süresinden azadedir- ne çok duygu ve ne çok içerikle dile gelmek için sırada beklerler.
Hayata sevgi penceresinden bakmayı bırakmak.. Salt gözlerler taramak.. Hayatın kocaman bir yaşamlaşma oyunu olduğunu bilerek yaşamak..
Çözülen zincirin ilk halkasının en zayıf halka olduğuna inandırılmışlık gibi..
Coğrafyanın bir kader olması gibi..
Biraz biz gibi..
Biraz ben gibi..
Biraz yaşam gibi..
Yaşamlaşmak gibi..
Ve
O günden bu yana ne çok şey geçti, ne çok şey değişti.. gibi..
ilgili paylaşımdan esinlenilmiştir:
18:20 26.08.18
