17
Yaşadığım şehri, düzenimi ve alışkanlıklarımı değiştirerek başladığım 2017'yi evimde, yaşam alanım olan masamın başında bitiriyorum. Bu yüzden olacak ki 2017 yılında sonu, başına bağlanan büyük bir daire çizmişim gibi hissediyorum. Köşesiz ve olabildiğine geniş. Gittiğim yerlerden ıslak mendil çalıp çantama atar gibi bu daireye ne sığdırabilirsem sığdırmaya çalıştım. Şu an dairenin sonunun başına bağlandığı noktada, polar pijamalarımla bağdaş kurmuş oturuyorum. Dümdüz baktığım her şeye kafamı eğip baktığımda yeni şeyler görebilmeyi öğrendiğim için mutluyum.
Farklı dillerde yaşadığım heyecanların hepsinden ve pijamalarımın yumuşaklığından oldukça memnunum. Çizginin dışına çıkarım korkusuyla dengemi kaybettiğim anların da aslında bu dairenin içinde kaldığını biliyorum. Islak mendiller hala çantamda. Kafamın içindeki karmaşanın önüne iskemle atıp esnafla çay içiyorum. Karmaşadan yarattığım düzeni seviyorum, alçak iskemleleri pek değil.
İçimdeki hep bahsettiğim kahverengi takım elbiseli matematik öğretmeni kürsüsünde oturup ıslak mendillerin kolonya kokmasını diliyor. Kaos seven gönlüm ise paketleri bile açmayacağı için kürsüyü ateşe veriyor.
Yeni dairemin başlangıç noktasında, uzaktan izliyorum.
İyi seyirler.
En aktif Türkçe Yayına bekleriz | Podcast| Facebook | Twitter | Slack
