20. Yüzyıl Müziği — Rêverie, Claude Debussy
Başlayışıyla beraber bana sakinliği ve rahatlığı anımsatan Rêverie ya da Türkçe olarak ‘’Gündüz Düşü’’, o kadar naif bir yol izleyerek yükselişe geçiyor ki hiçbir rahatsızlık hissetmiyorum. Beni sessizliğe ve düşe yönlendiren bu eser, adının hakkını veriyor. Sigmund Freud’un dahi üzerine araştırmalar yaptığı, ‘’Düşlerin Yorumu’’nda bahsi geçen bir başlık bu ‘’Gündüz Düşü’’. Arkaplanda çalsa da aktif bir şekilde dinlesem de rahatlatan bir parça olan Rêverie, hem düşlerimi kurarken dinleyebileceğim hem de düş kurmaya yönelten bir eser. Sakinlik içerisinde süzülürken, aynı şekilde de sonlanıyor… Okuduğum yorumlarda da insanlara benzer hisleri yaşatan bu empresyonist eser, adıyla o kadar iç içe ki Gündüz Düşü’nün anlamsal olarak aktarımını bana hem profesyonelce hissettirdi hem de anlattı.
Debussy, ilk hakkında yazı yazdığım besteciydi. İlk yazımda hakkında çok şey bilmediğim Claude Debussy, yazımdan sonra kesinlikle tekrar bahsedeceğim bir besteci çoktan olmuştu. Kendisi 20. Yüzyılın en önemli bestecilerinden ve empresyonist müziğin en önemli temsilcilerinden. Empresyonizm akımının en önemli temsilcisi olmasında çevresinin müzisyenlerden değil de empresyonist şairler ve ressamlardan oluşuyor olması da en büyük etkendi. Bu çevrenin etkisi ilk önemli orkestra eseri L’aprésmidi d’un Faune (Bir Tabiat İlahının Öğleden Sonrası) adlı senfonik şiirinde kendisini göstermiş, bu eserin 1894’te sahnelenmesi, empresyonist müziğin doğuşuna işaret etmiş ve Debussy’nin 20 yıl sürecek en verimli dönemini başlatmıştı. Debussy, en önemli eserlerini piyano için bestelemiş, eserleriyle piyano çalma tekniklerinde devrim yaratmış bi besteci olarak da tarihe geçmiştir.
Debussy’nin empresyonizm akımını yansıttığı en iyi eserlerinden biri olarak gördüğüm Rêverie, çok naif bir parça olarak hafızama kazındı. Düşler alemiyle güçlü bir bağlantısı olan eser, bağlantısını hiç koparmıyor ve sakinlik içerisinde süzülerek sonlanıyor.
