27. Yaşım Ardından
Bugün bir post gördüm Instagram’da gezerken ve bu yazıyı yazmamda vesile oldu aslında. Bana beni hatırlattığı için teşekkür borçluyum, uzun zaman sonra beni klavye başına oturtacak ilhamı sağladı.
2020 gerçekten zorlu bir yıldı hepimiz için ama o zorluğu bana çok iyi gelmiş, beni enfes geliştirmişti. 2021’de Kral’ız diye düşünürken daha farklı bir şey oldu. Siz de hissettiniz mi?
Bu sene çok fazla sorgulamadık mı kendimizi, çevremizi, benliğimizi, yaşadığımız yeri, nerede olmamız ve olmamamız gerektiğini, doğru şeyin peşinde olup olmadığımızı? Ne yapıyorum burda ben? Yapmam gereken şeye geç mi kalıyorum? Yoksa yapmam gereken şeyi daha bulmanın yakınından bile geçemedim mi?
Bu soruları şimdi kenara bırak. Şimdi, şu an buradasın. 2020’den sağ çıkamayacağımızı düşünüyorduk. 2021 bitmiş bile halbuki. Hatırlıyor musun geçen yılbaşında aldığın kararları? Ettiğin duaları? Geçen senenin asla bitmeyecek gibi geldiği o zorlu dönemini hatırla, asla bitmeyecek sandığın acıyı, seni geceleri yorgan altında sessizce ağlatan o çaresiz hissi hatırla. Başardın! Geride kaldı. Herşey geride kalmaya mahkumdur çünkü buna ihtiyacı vardır. Hayatın senin için hazırlanması ve kendinin daha iyi bir versiyonu olman için herşeyin yenilenip seni başka alman gereken derslere yönlendirmesi gerekir. Dersi alırsan şanslısın bir şey daha başardın, o zorluğun içinden delercesine geçtin, gittin. Başaramadıysan yine şanslısın çünkü tecrübelisin, bu zorluğu tanıyorsun. Bu kez onunla iyi anlaş ve gitmesine izin ver. Kabullenmeyi unutma. İtiraf etmeliyim ki ben unutmuşum bir süredir.. Kabullenmeyi, bırakmayı, anı yaşamayı. Bugün bana bir çok şeyi anımsattı bu düşüncelerin bir araya gelmesi.
Yanımda yeni insanlar, yeni hayaller, yeni beceriler ve tecrübeler var. Dönüşmüş ve değişmişim. Sen de kendine bak. Ne çok büyümüşsün böyle? İçindeki o küçük çocuğu beslemeyi unutmadın değil mi?
Geçen sene hatalarımdan ders almayı öğrenmiştim, bu sene hatalarımı farkedip kendimden de özür dilemeyi öğrendim. İç sesimden özür dilemeyi öğrendim. İç sesim düşmanın değil hatırla, seni korumaya çalışan ufak bir çocuk sadece. O çocuk senin çocukluğun. Büyürken öğrendiğin, duyduğun herşeyi hala çocuk aklıyla canlandırıyor. Henüz onunla arkadaş olamadıysan 2022’deki yeni hedefin belkide bu olmalı. Önce kendin!
Ne zaman “Yolun sonundayız, hikayen bitti artık.” diye seslenirse ona ismiyle hitap et ve yanıldığını söyle. Çünkü asıl güzellikler şimdi başlayacak :)
Gözyaşların yerini kahkahaların aldı. Çenen ve karnın ağrıyana kadar güldün. Derin bir nefes aldığın “Oh be!” dediğin anlar da oldu. Bir an oldu pes ettin, bir an oldu ne yapacağını bilemedin. Ama hala bu yazıyı okuyor ve ümit ediyorsun. Yeni yaşını merak ediyorsun. Geçmişi aştığının farkındasın. Mücadele herkes için aynı şekilde olmayabilir ancak sen çok şey başardın. Başkası için ufacık görünen ama sadece senin başardığın, yapamazsın derlerken yaptığın, kimse sana inanmazken kendine inandın ve başardın. Mücadeleye devam ediyorsun, çünkü edebiliyorsun aslında. Farket!
Şimdi yeni bir yaş, yeni kararlar ve alabildiğince yeni hataların olacağı, affedeceğimiz, daha çok anlayacağımız, daha çok hissedeceğimiz, korkularımızdan kaçmak yerine üstüne gideceğimiz yeni bir yıl geliyor.
Bu sene daha çok öğrenmeni, üzüleceğin şeylerden kaçmamanı dilerim. Baş edebilecek güçtesin, çünkü işte tam buradasın! Korkuların ve travmaların senin üstüne, hayallerinin ve karakterinin üstüne çıkamayacağı bir yıl diliyorum.
Belki öyle bir an gelecek ki korkudan ödün kopacak, eski kirli raflardan çıkıp gelen bir anıyı anımsayacaksın, aklın seninle oyun oynamaya çalışacak ama onu alt edeceksin. Bazen bazı insanları evin gibi hissettirecek, bazen kahkahalar atmaktan yerlere yatacaksın. Her yeni gün daha iyi olman için bir şans. Bazen hiç bir şey yapmayacaksın kendine izin vereceksin, bazen “İnsanım!” diyip hatalarınla gurur duyacaksın. Çünkü hepsi seni bugüne getirdi. Öğrenmen için, daha şefkatli olmayı öğrenmen, daha iyi biri olmayı öğrenmen, sana yapılanı başkasına yapmaman ve acına sarılıp acı geçtiğinde o kara bulutlar çekilip, güneş doğarken nefes aldığını daha iyi anlaman için.
27. yaşımdan selamlar ve 28.yaşıma yol almak üzere hoşçakal dileklerimle.
Not: İzin ver, hayat yolunu bulup, sana çiçekler getirsin. Şimdi dümeni bırakıp hayata devretme zamanı.
Yazıma katkıda bulunan birini daha unutmamak gerek. Yazı boyunca ilgi isteyen minik patileriyle bana engel olan kedim Pera’ya sevgiler. 27. Yaşımı tabii ki onunla kutlayarak bitireceğim. 3 yıldır benimle olduğun için teşekkür ederim ufaklık. Birlikte büyüdük, yollar aştık. Seni seviyorum en yakın arkadaşım, kızım, evladım, ailem.
Şarkıyı yazarken dinlediğim şarkı;
Sevgiler, Tub.
Yazıyı beğendiyseniz alkışlayarak ve paylaşarak daha fazla kişiye ulaşmasını sağlayabilirsiniz.
Ayrıca bana limonlumojito sosyal medya hesaplarımdan veya tuba.kydmn@gmail.com mail hesabımdan da ulaşabilirsiniz.
Diğer içeriklerime göz atmak isterseniz;
