Ağlamak Üzerine
Ağlamak, tuhaf bir davranış. Bunu onu yakından incelediğimizde görebiliriz: Ağlamak, yüksek sesle inlemek ile gözyaşı dökmek gibi birbiriyle alakası olmayan süreçleri birleştirir.
Bebekler ilkinde çok başarılıdır. Bağırıp çağırmaları kendilerine bakan insanların dikkatlerini kendilerine vermelerini sağlamak için çok etkili bir yöntemdir. İkincisindeyse gözyaşı bezlerinin gelişimi henüz tamamlanmadığı için başarısızdırlar.
Hayatımız boyunca neden ağlamaya devam ettiğimiz henüz tam anlamıyla çözülememiş bir bilmecedir. Ergenlik çağına geldiğimizde fiziksel acılardan çok duygusal acılar yüzünden ağlarız. Çoğu insan yaşlandıkça yüksek cesaret gösterilmesine, fedakarlık yapılmasına manevi bir tepki vererek ağlamaya başlar.
İnsan, duygusal nedenlerle ağlayan tek canlıdır. Fillerin de yas tutarken ağladığına dair iddialar olsa da bu durum henüz kanıtlanamamıştır.
Bazı insanların niçin diğerlerinden daha fazla ağladığı da cevaplandırılmayı bekleyen bir başka sorudur. Duygusal dengesizlik ölçütlerinde yüksek puan alan ve empati duyguları gelişmiş bireylerin diğerlerine oranla daha fazla ağladığı bilinen bir gerçektir.
Ağlama sıklığı ve süresi cinsiyete bağlı olarak değişmektedir. Yapılan bütün araştırmalar kadınların erkeklerden daha fazla ağladığını göstermektedir. Psikolog William Frey 1982'de yaptığı bir araştırmada kadınların ayda ortalama 5,3 kez, erkeklerin ise 1,3 kez ağladığı sonucuna varmıştır. Aynı araştırmada kadınların ağlaması ortalama 5 - 6 dakika sürerken erkeklerinki 2 - 3 dakika sürmüştür.
Burada ilginç olan şey, bebeklikteki ağlamada herhangi bir cinsiyet farkının olmamasıdır. Bütün bebekler aynı şekilde ağlar. Çocukluktan yetişkinliğe geçişte gerçekleşen bu değişimde kültürün önemli bir rolü olduğu düşünülmektedir. Erkekler toplumsal olarak kabul görmüş normlar dolayısıyla duygularını bastırmaya daha eğilimlidir.
