A Serious Man

Belirsizliği ve gerilimi, absürt ama öyle dingin bir şekilde ele almış ki biçimle öz arasındaki bu uyuşmazlık filmde insanı rahatsız eden temel unsur haline geliyor. Bunu yaparken yer yer de güldürüyor. Diğer karakterlerin talepleri ve sinir bozuculuğu karşısında kahramanımızın korkak, kararsız ve edilgen olması, ona sempati beslememize engel oluyor.

Şeylerin rastgeleliği ve bilinemezliğine karşı atılan her kulaç takatinizi tüketirken, yapmanız gereken tek şey belki de kendinizi akıntıya bırakmak, hayatın sizi nereye götüreceğine bakmak ve olanları bir derviş edasıyla göğüste yumuşatıp röveşataya kalkmaktır.

Olmuşlara çare yok, olacakları bilmekse imkansız. Olmakta olanlar üzerindeki etkimiz ise o kadar sınırlı ki kontrolün yanılsaması dahi tecelli edemiyor. Bazen hiçbir şey olmasa bile bir şeyler oluyor. Lehte ve aleyhte gelişen her husus, şans faktöründen doğuyor.

Olasılıklar denizine açıldığınızda altınızda kaygı teknesi varsa, tüm ihtimallerin aleyhinize cereyan edeceğini varsayarsınız. En görkemli dalgaların, en haşmetli fırtınaların, en cezbedici sirenlerin sizi, siz olduğunuz için beklediğini zannedersiniz. Sizi yolunuzdan saptıracak sapkınların, radarlarınızı bozacak sapıkların, dikkat dağıtacak esaslı kuvvetlerin sizin için sıraya geçtiğine emin olursunuz. Ama neticede güneşli ve ılık bir akşamüstü, denizin tuzlu meltemi teninizi okşarken, karayı görmeseniz de onun habercisi olan kuşları işitirsiniz. Sonunda en büyük kaygılarınızın hiç başınıza gelmeyen şeyler olduklarını fark edersiniz.

Günün sonunda şu duaya varıyoruz:
Tanrım, bana değiştiremeyeceğim
şeyleri kabullenmek için kuvvet
Değiştirebileceğim şeyler için cesaret ve
Bu ikisini birbirinden ayırmak için akıl ver.