Afrika’da Bir Yaz

Kendimi Afrika’da gibi hissediyorum. Her şeyden uzak. Bilinmeyen dünyanın en batısında yapayalnızım. Sanki bir yazarım da, o en geç batan güneşin buluttaki pembe yansımasını görüp görüp paragraflara anlatacağım. Bir yandan kendi isteğimle gelmişim bunun gururunu yaşıyorum, bir yandan adada olmamın hürlüğü… ve yalnızlığı yüzüme çarpıyor bu rüzgar.

Yavaşladı denizin üzerinde her şey. Kanım da uyum sağladı hemen terk edilmiş adanın hızına. Buradaki hüzünler sanki yaşanmamış. Hani acımızı, üzüntülerimizi erteleyip üzerine bu duyguları kapatıcı aktivitelere gireriz ya. Gidip de koşarım ben sinirlenince, duyduğum üzüntüyü adrenalinle geçiştiririm. Burası da yaşanmamış insan hüzünleri üzerine rüzgarlı su sporları atıyor. Aslında hali yok hareket etmeye. Ne işi var ki, gelmiş bi an.

Kendimi Afrika’da hissediyorum. Sanki hiç hostelde kalmamışım da kaldığım yer bana neler anlatıyor bu sefer anlayamıyorum. Hayır hepsi de yaşanmıştı, tecrübelerle kazınmıştı ama seçtiğim bu yol bana eskileri hatırlattı. Yeni şeyler için tekrar yola çıkarken geçmişte yaptığın hataları yapma diye, gelişimine harç ve bir kiremit koyasın diye yaşanacak. Tadını daha iyi çıkar diye, yeni şeyler gör diye Afrika’dayım.

Kendimi Afrika’da hissediyorum. Bir sokaklar var önümde. Hiç tanıdık değilim. Tekrar tekrar hayatımı düzene sokamayışımı her defasında farklı sokaklarda aynı temel ihtiyaçlarımı karşılamaya, her defasında beslenme düzenimi tekrar oluşturamayışıma, her defasında çevremi değiştirmeye, her defasında koymak istediğim duvarlara uyanıcam yarın sabah.

Afrika’da uyuyorum bu akşam. Bir tünel gibi, bu sefer aydınlık batı tarafı. Üzeri cam kaplı her yerden gökyüzü gözüküyor.

Facebook | Twitter | Instagram | Slack | Kodcular | Editör | Sponsor