Aldous Huxley’nin Gerçekleşen Distopyası: Cesur Yeni Dünya
George Orwell’in 1984'ü ve Aldous Huxley’nin Cesur Yeni Dünya’sı…
Geleceğin neye benzeyeceği konusunda yazılmış en dikkat çekici ve en ürkütücü iki distopya eseri. Bu distopyalardan hangisinin gidişatımıza daha yakın olduğuna baktığımızda tarih her ikisini de haklı çıkardı.
Ancak Huxley’nin Cesur Yeni Dünya’sının açık ara önde olduğunu, hatta neredeyse o dünyanın içinde olduğumuzu görüyoruz:
1. Kitaplar yasaklanmadı, onlara ilgi yok oldu.
Orwell, kitapların yasaklanacağından korkuyordu.
Huxley’e göre buna gerek kalmayacaktı. Zaten insanların kitap okumaya ilgisi yok olacaktı.
Gerçekten de insanların eline akıllı telefonların tutuşturulması yeterli oldu bunun için.
Günde 6 saat ekran başında harcayabiliyoruz, ancak kitap okumaya yarım saat bile ayıramıyoruz.
2. Bilgiye erişim engellenmedi, bilgi denizinde boğulduk.
Orwell, otorite figürlerinin bizi bilgiden mahrum bırakacağından korkuyordu. Bunun olmadığını söyleyemeyiz…
Ancak Huxley’in bu konudaki öngörüsünü iliklerimize kadar hissediyoruz bugün:
Huxley, bize çok fazla bilgi sunulacağından ve bunun bizi pasifliğe ve bencilliğe iteceğinden korkuyordu.
Ve gerçek bilginin büyük itibar kaybına uğrayacağını da öngörüyor Huxley Cesur Yeni Dünya’sında.
2. Tutsak bir kültüre dönüşmedik, ehemmiyetsiz bir kültüre doğru yol alıyoruz.
Orwell, tutsak bir kültüre evrileceğimizden korkuyordu.
Huxley ise boş şeylerle uğraşmayı rutini haline getirmiş, ehemmiyetsiz bir kültüre dönüşeceğimizden korkuyordu.
Evet, gerçekten de büyük bir kararlılıkla o yolda ilerliyoruz.
***
Kısacası, Orwell nefret ettiğimiz şeylerin bizi mahvetmesinden korkuyordu.
Ancak Huxley tam tersine, sevdiğimiz şeylerin bizi yıkıma götüreceğinden ve nefsimizin esiri haline gelmemizden korkuyordu.
Hedonizm ile perçinlenmiş, mutluluğa tapılan bir distopya onunki.
Hiç düşünmeyen, kaygı duymayan, isyan etmeyen, sorgulamayan, uyuşmuş insanların distopyası…
‘’Her şeyin ulaşılabilir olduğu bir dünyada hiçbir şeyin anlamı yoktur.’’ Aldous Huxley
