Amerikan Rüyasının Sonu
--
Yaklaşık iki yıllık bir aranın ardından tekrar Türkiye’deyim. Uzun süredir görüşemediğim arkadaş, akraba, güzel insanlarla karşılaştıkça aynı soruyu duyuyorum:
Eee neler yaptın… İyi gezdin ha, nasıldı Amerika?
Herkese aşağıdaki gibi kalıp bir cevap vermeye başladım.
10 ay Teksas’ta kaldım, 10 ay Los Angeles’taydım.
İlk başta okul, vize işleri ile uğraştım. UT Austin’de dersler aldım.
Dandik bir okulda MBA yapmaya başladım.
SXSW 2017’de gönüllü olarak çalıştım.
Birkaç mobil uygulama firmasına uzaktan çalıştım.
Ardından bir uygulama yayınladık ve başarısız olduk.
Biraz kendimi ve yaptıklarımı sorguladıktan sonra bilgi ve tecrübemin olduğu alanda fırsat görerek SXSW’da bir etkinlik serisi düzenledim.
Ve şimdi buradayım.
Her cevabımda farklı detaylara odaklanarak yaptıklarımı sorgulamaya başladım. Bu sebeple ABD’de kaldığım 618 günün bir özetini yazmak istedim.
1. Bölüm: American Dream
Boston’a ulaştığım ilk günün sabahında katıldığım US — Turkey Summit etkinliğinde Amerikan Türk topluluğundan değerli isimlerle tanıştım. Hatta Daron Acemoğlu da onlardan biriydi. “İşte Amarika yaa” dediğim bir başlangıç olmuştu.
İngilizce bildiğimi sanıyordum. Süper olmadığının farkındaydım ama o kadar da kötü olabileceğini düşünmemiştim. University of Texas at Austin’de dil eğitimi aldım, vize statümü öğrenciye çevirdim. Okul iyi oldu, mecbur kaldıkça kendimi geliştirdim. Austin’e gitme sebeplerimden birisi olan SXSW festivalinde gönüllü olarak görev aldım. Arkadaşlarımı Austin’e davet ettim. Birlikte eğlendik ve öğrendik. Hatta bu sırada bir mobil uygulama bile yaptık.
Yalnız kaldıkça kendimi tanıdım. Toplumdan ve çevremden bağımsız bir birey olarak kendimi keşfetme fırsatım oldu. Toplumcu bir kültürden yavaş yavaş koparak, bireyselliğin tatlı ve yorucu sınırlarında dolaştım. Teksas’ın ortasında, doğduğum evden 15 bin mil uzakta, tanıştığım insanlar ve yaşadığım tecrübeler ile farklı deneyimler edindim. Bu gelişim sadece kültürel değil iş yapış şeklimi de etkiledi. Daha yalın ve aksiyon odaklı bir iletişim kurmaya başladım.
Kasım 2017'de Kaliforniya sınırları içerisinde bir şirket kurdum. Kurduğum şirket ile dört ayda 62 Bin dolar fatura kestik. ABD’nin en popüler festivallerinden biri olan SXSW’da etkinlikler düzenledik. Kısa sürede sıfırdan planladığımız bir marka çatısı altında 22 şirketi hayalimize ortak ettik. İlk işimizde zarar etmedik ve karlılığımız çok olmasa da yüzde 10 marjla biraz para bile kazandık.
Geriye dönüp baktığımda kaybettiklerimden fazla kazanımlarımın olduğu, yıpranırken öğrendiklerimle kendime değer kattığım, önemli bir tecrübeyi tamamladım. Tatil için Türkiye’ye geldiğim sırada öğrenci vizemi yenilemek istedim ve konsolosluğa gittim.
Yazının devamı gerçeklerin anlatıldığı bölüm 2'de. Aşağı kaydırmaya devam…
2.Bölüm: Gerçekler — Rüya Bitti!
Kafama esti ve ABD’ye gittim, bunları bunları yaptım dediğimde tabiki ilk akla gelen soru:
Nasıl finanse ettin?
Tüm harcamalarım için burslu okuduğum üniversite eğitimim sırasında ailemin aldığı ve hediye ettiği arabamı sattım. (Teknik olarak arabayı kardeşim aldı ve onun arabasını sattım. Aynı paraydı ikisi de) Yaklaşık 30 Bin dolar gibi bir para ediyordu (dolar’ın 3TL olmadığı günler) ve buna ek olarak zorda kaldığım birkaç sefer destek veren ailemin gönderdikleri ile 20 ayda toplam 40 Bin dolar para harcadım.
Bu paraya okul ücretlerim, vize masraflarım, aylık giderlerim, yediğim içtiğim, almak zorunda kaldığım teknolojik ekipman (yeni bilgisayar vs) ve kısıtlı sayıda yeni kıyafetler dahil.
Tabiki 40 Bin ABD’nin en popüler destinasyonlarından biri olan Austin’de ve dünyanın en pahalı şehirlerinden biri olan Venice Beach’te yaklaşık birer yıl yaşamayı karşılamak için biraz komik bir rakam. Buna ek olarak kendi çalışıp kazandığım da yaklaşık 20 Bin dolar oldu. Büyük bir kısmını uzaktan çalışarak yaptım.
Geriye dönüp baktığımda değiştirmek isteyeceğim ilk şey daha planlı hareket etmek olurdu. Paldır küldür turist olarak gittiğim bir ülkede yaşama kararı almak ve ne yaptığımı bilmeden uzun bir süre sürüklenmek normalden daha masraflı oldu. Ayrıca yine daha planlı olabilseydim, daha fazla para kazanabileceğim işler üretebilirdim.
Belki bu dağınıklık ve plansızlık yüzünden öğrenci vizesi için başvurum kabul edilmedi. Şu an ABD’ye öğrenci olarak geri dönemiyorum ve Türkiye’de kaldım.
Sıradaki ülke?
ABD’ye turist vizem var ancak öğrenci olarak ülkeye giremeyeceğim. Geldiğim için pişman değilim. Geriye bakarak keşkeler yerine geleceğe odaklanıyorum ve neleri daha iyi yapabilirim diye düşünüyorum. Zaten önceden birkaç kez yazdığım şekilde illa AMARİKA olsun gibi bir talebim yok. Bir süre daha orada kalabilsem iyi olurdu. Şimdi yapmam gereken mevcut sahip olduğum varlıklarla geleceği daha iyi planlamak.
Muhtemelen İstanbul’u sabit nokta olarak belirleyip bir süre burada kalacağım. İyi olduğum alanlarda tecrübe edinmek için çabalayacağım. Senede 4–5 ay ABD ve başka ülkelere seyahat, kalan zamanda İstanbul’da olacak şekilde bir planım var. Bu seyahat süresinde işime ve tecrübelerime değer katacak şehirlerde birer ay geçirmeyi planlıyorum. Kendime böyle bir formül yaptım, umarım doğru işi bulabilir, TurkishStation ile SXSW’da yaptıklarımızı artırarak devam ettirebilir ve planımı gerçekleştirebilirim.
Sonuç olarak, bugün bulunduğum yerden geriye baktığımda, birçok fırsata sahip olduğumu düşünüyorum ve pişmanlık yerine ileriye bakıyorum. Türkiye’de olmaktan şikayetçi değilim. Evet burada birçok zorluk ve sorun olduğunun farkındayım. Ancak çok güzel işler yapan, her şeye rağmen üreten insanların olduğunu da görüyorum.
Sadece olumsuzluklara bakmadan, en iyi şekilde üretmeye devam edersek, güzellikleri artıracak olanlar da bizleriz. Bunun için çalışmaya ve üretmeye devam!
Gelecek aylarda neler olduğunu, geçmiş iki yılda olduğu gibi detaylarıyla paylaşmaya devam edeceğim.
Sevgilerimle ✋
Mustafa
Podcast| Youtube | Slack | Facebook | Twitter | Instagram | Kodcular
