Anneler/Babalar Günü Kutlanmalı mı?

Eskiden anneler ve babalar günlerinin ticarileşmesinden şikayet ederdik. Şimdi ise bunun üzerine bir de sosyal medyayı sarması bir sorun haline geldi. Annemizle, babamızla bir fotoğraf paylaşıp iki güzel söz yazmamızın kime zararı var? Cevap: Annesini ve/veya babasını kaybetmiş insanlara.

Salgın sebebiyle yıllar sonra ilk kez bir anneler gününü baştan sona annemle geçirebiliyorum. Bir yandan da buruğum çünkü anneannemi ve babaannemi yakın zamanda kaybettim, onları arayıp sevindiremiyorum ilk kez bugün. Bugün instagram’da, facebook’ta insanların anneleriyle paylaşımlarını görmek için istekli değilim.

Düşündüm: Annem yanımda olduğu halde anneannesiz, babaannesiz bir anneler günü bana bu kadar üzüntü ve sıkıntı verdiyse annesini kaybetmiş olanlara ne derece bir ıstırap oluyordur. Aslında bugün kurduğum bu empati ne kendim için ne de kamuoyu için yeni bir düşünce değil. Anneler ve babalar günlerinin kutlanış şekli uzun süredir tartışılan bir konu.

Bu günler ticarileştikçe markalar daha çok yüklenmeye başladılar. Eskiden gülümseten anneler/babalar günü temalı reklamlar ağırlıktayken artık duygusal, yer yer insanın gözünü ıslatan reklamlar daha fazla. Bunun sebebi markaların tüketicileri ne kadar üzerlerse, kendilerini ne kadar eksik hissederlerse o kadar alışveriş yaptıklarını bilmeleri.

Aşırı duygusal reklamlar bir yandan, televizyon haberleri (“bugün tüm yurtta anneler günü coşkusu yaşandı”) bir yandan, sosyal medyadaki duygusal paylaşımlar bir yandan… Zaten kanadı kırık olan bu insanları daha da üzmeye hakkımız var mı bilmiyorum. Ya da “üzülmemek için internete girmesinler, televizyon açmasınlar” deme hakkımız var mı? Bence yok.

Önceki yıllarda hem bu empatimin gelişmemiş olması sebebiyle, hem de annemden/babamdan ayrı bir şehirde yaşıyor olmamın etkisiyle sosyal medyada bir fotoğraf, bir güzel söz paylaşırdım. Söze her zaman “annemize/babamıza sevgimizi göstermek için yılın bir gününü bekleyecek değiliz ama …” şeklinde başlardım. Gerçekten bu sevgi seli için yılın bir gününü bekliyorsak büyük bir sorun var demektir. Umarım kimse yılın diğer 364 günü de ebeveynlerini ilgisiz bırakmıyordur.

Bence bu günlerin kutlanma şekli radikal şekilde değişmeli. Anne, babayla zaman geçirme imkanı varsa tabi ki geçirilir, uzaktaysak telefonla mutlaka aranır, hepsi tamam ama onların bizden bir hediye beklediklerini düşünmüyorum. Ya da sosyal medyada birlikte güzel fotoğraflarımız bu günler dışında herhangi bir zamanda da paylaşılabilir. Hatta belki o şekilde daha anlamlı olur.

Annemizle, babamızla görüşeceksek çevremizde annesini, babasını genç yaşta kaybetmiş sevdiklerimizi de davet ederek coşkumuzu paylaşabiliriz, büyütebiliriz. Konunun tüm tarafları için daha iyi olur. Bugüne kadar böyle bir şey yapmışlığım yok bu arada, sadece fikir üretiyorum. Yani bu satıra kadar sıraladığım yanlışlardan ben muaf değilim, ben de hep yanlış şekilde kutladığımı düşünüyorum. Umarım önümüzdeki zamanlarda bu yönde bir akım oluşur ve anneler/babalar günlerini daha anlamlı hale getiririz.

İlk olarak ozgurblogger.com üzerinde yayınlanmıştır.