Apartman Boşluklarına Sıkışmış Güvercinler
Ve sen bir rüyayı düşlercesine süregelirken, saatlerce sevmekte olduğun o sokak kedisi ansızın sana bakar olur. sana benzer. sadece boşluğa akıttığın o yetim sevincin karanlığına sızmış, biraz uzağına oturmuş ve gözlerini senin omuzlarına iliştirmiştir. afallarsın, çünkü boşluğunda seyirci olmasına alışık değilsindir. afallarsın, çünkü izlenmektesindir. bu anların, bu kimsenin kimseyi umursamıyormuş gibi yaptığı bu şehri biraz daha yaşanılır kılabileceğini düşünürsün. az sonraları, donuk elini çözer, hayıflanarak oradan uzaklaşır olursun ve gözler boşluğunu usul usul terk eder. yüzün hoyrat dalgalara karışır. ayakların yine ıslaktır. sanki kuma basıyor gibisindir. ara sıra kapını çalan ve elinde kupalarla sana ilerleyen o korunaksız hüzünden yüz gelir aklına. içinde yalnız kendi sesi var gibidir. tedirginliği acısını hem yalın kılmaktadır hem de savunmasız. hafifçe yarana doğru eğilir. bir anlam sanarda bilemezsin. ruh tanıdıktır lakin çıkaramazsın. sonra yüz, o yanık tebessümünü kondurur dudaklarına ve sen suçunu inkâr edemez olursun. sonbahardan bir akşamdır. yağmur yerlere, kaldırımlara ve bodrum katlarına kaçmıştır. soluk tenli, yorgun ve gözleri gülmeyen insanlar doldurur otobüsünü. anlamsız hareketleri, muhatabı olmayan konuşmaları mevcuttur ki böylelikle delirişlerini hemencecik seyre dalarsın. hep birden söylenir sana sözler ve hep ansızın yakalanırsın. dersin ki; ‘benim yüzünden’, ‘sevdiğinden’, ‘üzüldüğünden’, ‘kastetmediğinden’, ‘fark etmediğinden’, ‘sevilmediğinden’, ‘sevgi nedir bilmediğinden’, ‘bilmediğinden’ dersin ki; ‘gideceğinden’, ‘sevmediğinden’, ‘bilmeyeceğinden’, ‘bilmediğinden’, ‘terk edeceğinden’.
bir sonbahar akşamıdır. sofradasındır. yağmur şemsiyelere, duraklara ve saçlara sığınmıştır. odana kapanır ve günlerce çıkmazsın. için söylediklerinden bihaber ve tam karşıtı iken, bir sabaha karşın terk edileceğini bilir ve susarsın. susar ve adım seslerini sayarsın.
https://wesawitbefore.blogspot.com/2024/03/apartman-bosluklarna-sksms-guvercinler.html
