ASD’mi Kapadılar
Yılın(2017) ilk aylarında, Gebze’de bir pazar günü, bir ilaç dokunduğu için sabaha karşı bayıldım ve acile kaldırıldım.
Birkaç saatlik serum eşliğinde yatış sonrası, hastaneden çıkış yaparken, pazartesi nörolojiye kontrole gitmemi, EKG’de kalp ritmimin yaşıma göre düşük olduğunu; bu nedenle de “bir ara” kardiyolojiye gitmem gerektiğini söylediler.
Ertesi gün aynı devlet hastanesinde nöroloji muayenesinden sonra -saat 16:00 sularında- kardiyoloji polikliniğine muayene olmak istedim ama bankodan, randevu almam gerektiğini söylediler. Yine de doktora sorabileceğimi işittikten sonra doktorun odasına gittim. Doktor o sırada bir yere gitti. Sonra geldi ama bakamayacağını randevu almam gerektiğini söyledi. Mesai bitimine 1 saat olduğunu ve bekleyen hiçbir hasta olmadığını hatırlatarak tartışmaya başladım. Ertesi gün İstanbul’a işe gideceğimi de söylediğim halde bir sonuç alamadım. Sonuçta bunun kalple ilgili bir durum olduğunu, hayati bir sıkıntım da olsa randevusuz bakıp bakmayacağını sorduğumda, kamuya hizmetle yükümlü, bu pek mümtaz(!) doktorumuz bakmayacağını söyledi. Elhasılı oradan sinirle ayrıldım.
Yaklaşık 4–5 ay sonra “bir ara”nın geldiğini düşünerek İstanbul Kanuni Sultan Süleyman Hastanesi’nde bir kardiyoloğa gittim. Doktor EKG’min normal olduğunu söyledi, EKO yaptı ve kalbimde %90 ihtimalle delik olduğunu söyleyerek Mehmet Akif Ersoy Göğüs Kalp Damar Cerrahisi Hastanesi’ne TEE adında bir işlem için sevketti.
TEE işleminde hafif bir sakinleştirici iğne yaparak, boğazımdan sarkıttıkları bir cihaz marifetiyle, yemek borusunda kalp hizasına gelerek, içerden ultrason yaptılar.. ve böylece -tamamen tevafukan- doğuştan 24 mm çapında bir deliğe(ASD- Atrial Septal Defekt) sahip olduğumu öğrendim.
Doktor Bey, herhangi bir belirti olmamasının normal olduğunu, genelde 40 yaşından sonra etkilerinin ortaya çıktığını ve genelde kalbinde delik olan insanların daha kısa yaşadığını söyledi. Anjiyo ile metal bir parça yerleştirilerek, ameliyat gerekmeden %99 ihtimalle başarılı bir şekilde kapatıldığını da anlattı.
Akabinde Koşuyolu Yüksek İhtisas Eğitim Ve Araştırma Hastanesi’nden tanıdığım bir kardiyoloğa, Zübeyde Bayram’a durumu anlattım. O da hastaneye çağırıp TEE işlemi yaptı ve ekstradan, deliğin civarında ip şeklinde bir parçanın bulunduğunu, normal şartlarda yaşam boyu herhangi bir zararının olmayacağını ama anjiyoda parçayı yerleştirirken engel teşkil edebileceğini söyledi. Bu durumda da ameliyatın gerekeceğini..
Sonrasında hastaneye yatış işlemlerini yaptırıp, ameliyat olacak şekilde hazırlandım.
Doktor Hanım, işlemin başında uyutmadan normal anjiyo yaptı. Kalbimin içine giren teli canlı canlı izledim. Sonra anestezi yaptılar. Ben uyurken önce 24 mm’lik bir disk yerleştirmişler ama kalbi baskılayıp nabzı düşürünce, onu geri alıp 22 mm’lik disk yerleştirmişler. Bahsi geçen ip şeklindeki parça, zorluk yaşatsa da -şükürler olsun- ameliyata ihtiyaç kalmaksızın hallolmuş.
Yaklaşık 2 saat sonra yoğun bakımda uyandım. Geceleyin yüksek olan tansiyonumun takibi için sabaha kadar yoğun bakımda kaldım.
Burada 6 saat bacağımdaki iğneyi çıkarmadan önce kum torbasıyla yattım. 6 saatte iğne alındıktan sonra kanama olmasın diye kum torbası kaldı.
Normalde 2. gün taburcu olacakken doktor bir kez daha TEE yapmak istedi. Aç olmadığım için ertesi güne kaldı ve 3. gün TEE yapıldıktan sonra normal hayatıma dönmüş bir şekilde taburcu oldum.
Şu anda da 6 ay dolana kadar yerleştirilen parçanın üzerinde kan pıhtısı oluşmaması için kan sulandırıcı kullanıyorum. Zira kalp hücreleri parçanın üzerini kapatıyormuş.
Bu arada ilaçlardan birinin yan etkilerinde de yazdığı üzre 2 günlük bir kurdeşen(ürtiker) tecrübesi de atlattım :) Allah vermesin.
İşte bu da böyle bir maceraydı.
Allah kimseye sağlık problemlerinin bu kadarını bile yaşatmasın. Bu vesileyle ilgisi ve başarılı işleminden dolayı doktorum Zübeyde Hanım’a da bir kez daha teşekkür ediyorum.
Kendinize çook iyi davranın.
