Bazen Küllerinizden Doğmanız Gerekir
Dökme yapraklarını öyle hemen ürkek gül. Zemher-i karanlık çöksede pembe hayallerine asla pes etme. Zira gülün şanındandır kışı atlatıp bahara kavuşmak. - Hz. Mevlana
Hayatınızın en mutlu anını hatırlıyor musunuz? En çok ne zaman kendinizi mutsuz ve çaresiz hissettiniz? Zorlukları yenen tarafta mısınız yoksa zorluklara yenilen tarafta mı? En son ne zaman yeniden doğdunuz? Ve en önemlisi umudunuzu, gücünüzü, özünüzü, amacınızı yeniden hatırlayıp yola çıkacak cesaretiniz var mı?
Hayat bu… Kayboluyoruz, yeniliyoruz, kimsesiz kalıyoruz, acizleşiyoruz, adım atacak o gücü dahi kaybediyoruz, aldanıyoruz, aldatılıyoruz, yanlış olanı seçiyoruz, tüm hevesimizi yitirebiliyoruz, umutlarımızı yıkıyoruz, amaçsız kalıyoruz, kuyunun dibinde uzanacak bir eli bekliyoruz, acabalarla ve keşkelerle avutuyoruz kendimizi..
Hayat bu.. Her şeye rağmen yine de nefes alıyoruz, ayağa kalkıyoruz, en karanlık gecenin ardından yine doğan güne şahit oluyoruz, çabalıyoruz, öğreniyoruz, yol alıyoruz, büyüyoruz, büyütüyoruz, sabrı öğreniyoruz, mücadelenin ne demek olduğunu anlıyoruz ve en önemlisi kendimizle yaşamayı öğreniyoruz.
Yaşadım ve gördüm ki, hayatta ne zaman mücadeleyi bırakıp sadece mutlu olmanın peşine düşsek ne biz mutluluğa yakınlaşıyoruz ne de mutluluk bize altın bir tepside sunuluyor.
Yaşadım ve anladım ki, hayatta kendimize güvenmediğimiz sürece kimsenin bize güvenmesini beklememek lazım. Bazen birileri size güveniyor gibi görünür ama güveni güzel günlerde değil, zor günlerde arayın.
Yaşadım ve bildim ki, bu hayatta kimseyi ama kimseyi çok fazla sevmeyin. En sevdiğiniz gün gelir en büyük imtihanınız oluyor ve inan ki üstesinden gelmenin en zor olduğu bir imtihan bu. Yaradanı sevin ki yaratılmış en güzel sevgi bir gün kapınızı çalsın.
Yaşadım ve kabullendim ki, sırrınızı ve zayıf yanlarınızı kendinize saklayın. Kimsenin size karşı kullanabileceği ve sizi yaralayabileceği bir silah icat etmeyin. Söz gümüşse, sükut altındır.
Yaşadım ve tecrübe ettim ki, kimseyi kalıcı olarak görüp de kendinizden çok şey vermeyin. Ne kadar çok verirseniz, ne kadar çok paylaşırsanız o kişinin gidişini o kadar hızlandırmış olursunuz. Dengeyi sağlayın.
Yaşadım ve ikna oldum ki, siz istedikten sonra yeniden başlamak ve yeniden kendinizi var etmek mümkün. Yeter ki yüklerinizden kurtulun ki özünüz açığa çıksın.
Yaşadım ve anladım ki, arzularınızı ve beklentilerinizi ne kadar azaltırsanız o kadar güçlüsünüz, cesursunuz, özgürsünüz. Kimseden bir şey beklemeyin, başkasından beklentileriniz sizi gün geçtikçe sadece bağımlı yapacaktır.
Yaşadım ve öğrendim ki, öyle yüce bir amacınız olsun ki yalnızken dahi o amaca hizmet edin, yanınızda kimseler olmasa dahi her şeye sahipmişsiniz gibi hissedin. Kendi içinize dönüp yüceler yücesini keşfedin.
Yaşadım ve anladım ki, sizinle aynı yolda yürümek istemeyen herkese yol verin, onları tutmak için kendinizi yormayın. Yanınızda olmak istemeyen herkes sizin yüklerinizdir. Yüklerinizin sizi tüketmesine izin vermeyin!
Ve yaşadım, gördüm, anladım ki, hayatta kimseye ihtiyacınız olmadığını anladığınız an yeniden doğuyorsunuz, yeniden gülüyorsunuz, yeniden sarılıyorsunuz kendinize. Hayatı başkasının kalbinde değil, kendi içinizde yaşamayı öğrenin!
Asla vazgeçme. Kalbin yorulduğunda, ayaklarınla yürü; ama yola devam et. - Paulo Coelho
Diğer yazılarıma isterseniz eğer aşağıdan göz atabilirsiniz. 👇🏻
🎁 Bu satırlarda daha çok bulaşmak isterseniz eğer bu linkten bu yolculuğa ortak olabilirsiniz.
Bir sonraki yolculukta görüşmek dileğiyle..
Sağlıcakla kalın!
Fatih Saruhan
