“Beklenen Üzerine”

Gözle görülür onca şey varken düşüncelere saplanıp kalmak ne kadar doğruydu? Biz mi fazlaydık bu düşüncelere yoksa onlar mı bizi terk etmek istemiyordu?

Beklemenin bir şey kazandırmadığını çoğu zaman çok geç yaşta fark ediyor insan. Yola çıkmadan yolun sonundaki güzelliğe varılmadığını öğreniyor. Var olmak isterken yok olan, çiçek açmak isterken susuz kalan bitkileri andırıyor. Perdenin ardındakini görmek her zaman emek ister, çabayla mümkündür. Eliniz perdeye gitmediği sürece her zaman kapalı kalmaya mahkumdur. İnsan arada esen rüzgarla yansıyan ışıkları gördüğü halde neden harekete geçmez de beklemekle yetinir? Düşüncelerinin etkisinde kalan onca insanın sözüyle hareket etmek değildir kastedilmiş olan, mantıkla ve bilgi birikimiyle eyleme geçilirse tamamlanır istenilen. Dünya artık büyülü bir yer değildir, sabit bir yerde durup gelişim beklemek ise akıl işi değildir. Kendi gerçeğimiz için, düşüncelerimizi başka yöne çevirmek için perdeyi açmayı unutmayalım.