Belki

Neden aşkın değerini bildiğini iddia ediyorsun?

Şiirler okuyorsun, birazda yazıyorsun.

Filmlerdeki aşk sahnelerinde gözyaşlarını saklayamıyor,

aşkın önünde hiçbir şey durmamalı diyorsun.

Aşk var olmalı diyor,

aşk kurtaracak, sevgi kurtaracak bizi diye haykırıyorsun.

Neden bir insanı o insandan daha önce sevdin diye acı çekiyorsun?

Neden bu kadar zor kabulleniyorsun?

Bekliyorsun günlerce aylarca hatta yıllarca usulca sessizce seviyorsun.

İçinde farklı bir insan yaratır gibi sevdasını büyütüyorsun.

Sonra belkiler kuruyorsun kafanda ve onlara güveniyorsun.

Bir nevi kumar oynuyorsun hayatınla.

En kötüsü de suçlayamıyorsun hiç kimseyi.

Bir yenilgi var, adaletsiz bir yenilgi ama suçlu yok biliyorsun, mağdur var ama suçlu yok.

Dünyanın en güzel duygusunu hissettiğin insanda dünyanın en iğrenç duygusunu buluyorsun.

Çaresizlikler veriyor sana,

Belkilerine düşman ediyor ve sen bir tek “ama” bile diyemiyorsun.

Ölürüm diyorsan zaten belkide kendinden bile habersizce ölüyorsun.

Zaten aynı çaresizliği anca ölümde buluyorsun.

Nasıl ölümün çaresi yoksa belkilerinede çare bulamıyorsun.

Hayatını ortaya koyduğun kumarı kaybediyorsun.

Oysaki sadece sevilmek istiyorsun.

Sadece biraz sevilmek.