ÇINAR

Ben bir çınarın gölgesinde büyüdüm.

Sesi gür ama esintisi şefkatli.

Kendi bitkin ama sözleri umutlu.

Elleri kirli ama gözleri masum.

Ben o çınarın dallarında sallandırdım çocukluğumu.

Ben onu gülüşlerimle suladım,

Gözyaşlarımla budadım.

Yapraklarını döktüm hayallerime.

Öylesine kazındım ki gövdesine, kapanan gözlerinden taştım.

Dökülen yaprakları çamurlu yerlere düşse de,

Kahpe rüzgarlarla savrulsa da,

Kurumadı hiçbir zaman,

Kurumayacak!

Bazen haberim olmadan yada belki birazda umursamadan;

Gülmeyi bilmeyen tohumlar ektim yanı başına.

Hiçbirinin kökleri onun ki kadar sağlam olmadı,

Hiçbirinin gölgesine sığınamadım.

Göremesem de gölgesini en güneşli günde,

İzini bıraktığı her toprak tanesi benim gövdemi yarattı…