‘Bir Şey Olmak’ Kavgası

Çok yoruluyorum. Düşünme hastalığımdan kurtulduğumu sanıyordum. Ancak olmuyor sanırım ne kadar bırakmak istesem de yapamıyorum. Bu hayattan bir şeyleri başarmış olarak ayrılmak istiyorum. Henüz bununla ilgili biraz bile ilerlememiş olmak canımı çok sıkıyor.

Ben ‘ bir şey ’ olmalıyım. Bilmiyorum. Belki bir yazar, belki iyi bir mühendis. İyi bir yönetici, iyi bir patron.. Ne olmak istediğim konusu muamma ancak bir şey olmak istiyorum. Bir konuda en iyi olmak. Daha keskin bir karakter sahibi olmak istiyorum. Gemiler yakabilmek değimini yapabilecek tüm imkanlarımı Nisan ayı itibariyle bitirmiş bulunmaktayım. Bakmak zorunda olduğum 3 küçük kardeşim var. İğrenç bir aileleri olmasına rağmen aslında aile kavramının böyle bir şey olduğunu sanarak büyüyorlar. İleri de, çok daha güzellerini geçtim kendi ailelerinden daha normal olanını gördüklerinde bugün olduğundan çok daha fazla üzülecekler.

Bu kavgadan kimse sağ çıkamayacak bunu biliyorum. Ben sadece başarmaya çok daha fazla yaklaşmış olmak istiyorum.

‘ Yanlış insan sensin belki de’ dedi bugün. Bilmiyorum yanlış ve doğru insanın baktığı yere göre değişmiyor mu ?

Ne yapmalıyız ? Nasıl yaşamalıyız bu hayatta ? Aklımda cevabını bilmediğim o kadar çok soru var ki. Tecrübe ederek öğrenmek istemiyorum. Tecrübe çok iğrenç bir öğretmen. Tamam yaşadın baktın ki seçtiğin seçenek yanlışmış. Ne yapacaksın ? Kumanda ile geriye sarıp diğer seçeneği mi seçeceksin ? Tama peki bu kez öğrenmiş oldun yolu. Sonraki yol ayrımı aynı şekilde aynı konulardan mı gelecek karşına ?

Eksiklerim çok fazla. Hayatta çok geride olduğumu düşünüyorum. Bir sevenim yok, güzelini geçtim düzgün bir ailem yok. İş konusunda en iyisi değilim. Çok sağlıklı bir iş ortamım yok. Sevdiğim bir şehirde değilim aksine nefret ettiğim bir şehirde yaşamak zorundayım.

Tutunmak.. İnsan bu hayatta tutunmak istiyor aslında. Bir şeye, birisine. Bilmiyorum belki de konu sadece aşkta değildir. Öyle çok fazla sevilmek kavgasında değilim. Sadece merak edilmek istiyorum. Düşünülmek istiyorum. Belki de tüm bu hayat kavgalarının temeli fark edilmekten geliyordur. Sevdiğimiz tarafından fark edilmek, patronumuz tarafından, kardeşlerimiz, ailemiz yada arkadaşlarımız tarafından fark edilmek istiyoruzdur. ‘ Fark edilmek ‘ konusunda belki de çok fazla şey yazılabilir.

Yoruldum. Her konuda çok fazla yoruldum. Evet biliyorum herkes çok yorgun. Özgür değilim, savaşımda ki hiçbir cephede üstünlük sağlayamıyorum.

‘Hala kafanda dönüp duran sesleri dinleyip onlarla mücadele etme derdindesin. Bu nasıl bir savaş oğlum ? Bu nasıl bir savaş ?’

Anlatılacak çok şey, savaşılacak çok fazla cephe var. Yalnız mı kaldım ? Problem değil. Varsın tek sürsün savaşımız nasılsa canlı çıkamayacağız bu savaştan.

Kaldıracağım son kadeh tüm yalnız savaşanlara…