Bir Sahneden İnmek

Gecelerde kokladığım küller nefesimi kesti,

Kimse yokmuş gibi, bir kıyamet,

Ve olmayan bedenler dirildi.

Sarsılmıştı benliğim gördüklerimle,

Hayal aleminde yaptığım söylevle,

Bir kavmi yitirdim.

Cinayetler var olay yerinde,

Uzun uzun yatıyor herkes.

Tanıyorum burada ölenleri,

Öldürenler de bizden birileri.

Yalan söylemek dilime hiç yakışmadı.

Sakladığım sırrı kendi mezarlarıma gömmek istedim.

Düşündükçe etrafımı, düşündükçe çıkan o büyük yangını,

Değişmeliydi bir şeyler hissetmiştim.

Sokak köpeklerinden farksızım yağmur altında.

Soğuk ve yalan,

Ellerimde bir sanat, boğazına yapıştığım bir kin,

Uzaklardan gelen bir çığlık, benden gerçeği istedi.

Döndüm suratımı hakikakten yana,

Reddettim sizleri,

Çıktığım basamaklar birer birer yıkıldı.

Saflığın ismi çoktan kirletilmişti.

Alnımda çizilen bu lekenin laneti,

Uzunca yıllardır benimleydi.

İstediklerimi görmeyi reddettim,

Özlemlerimi hapsetmek bir zindanda,

En büyük hayalimdi, yaptım.

Birkaç faşistçe düşünce sahibi,

Yarışamazdı elbet benimle.

Toplu bir katliamdı bunlar hayallerime ve gerçekliğime,

Sonunda kaybettim.

Safça birkaç cümle çıkıvermişti dilimden.

Onlarlaydı bütün kavgam,

Direndiğim savaş da buradaydı.

Burada ölmüştü askerlerim,

Burada ölmüştük,

Boğulduk,

Saklı kaldığımız toprak altları da buradaydı.

Evet, buralarda.

Kabuslarımı gördüğüm yerleri çizmiştim,

Bir tiyatro oyununda.