Canım Oğlum!
Can Parçam! Can Dostum! Can Yoldaşım! Canım Oğlum!
Boğazım düğümlenmiş şu an. Hafızamda yer eden sözcükler kifayetsiz kalıyor sana duyduğum özlemi anlatmaya. Kalbim o an duracak sanıyorum hasretine katlanmaya çalıştığım her saniyede. “Seni Seviyorum” gibi sihirli bir cümlenin en etkisiz kaldığı yer evlat sevgisiymiş meğer! Meğer ne çok sevmişim seni! İçim dışım sen olmuş dolmuş taşmış. Ben yine de seni çok ama çok hem de çok seviyorum!
Nabız yok, nefes yok, his yok gibi bedenimde gittiğinden beri. Alışırsın dediler, ben alışamadım, belli etmedim dolayısıyla alıştım sandılar. Yokluğunda zaman duruyor inan. Oysa daha hızlı yaşlanıyorum. Yüzümdeki çizgiler, hüzünlü bakışım ele veriyor, kendimden bile gizlemeye çalıştığım uzaklığını.
18 yılı kucak kucağa, dolu dolu yaşadık. Anladım ki biricik varlığına doymak, ne yıllara ne asırlara sığabilecek bir şey değilmiş. “Kuş yuvadan uçtu” deyimi gerçek oluyormuş! Günü gelince ve ardından sadece baka kalıyormuş insan. Pare pare oluyormuş yürek ve sevdiğinden gelen her cefaya katlanmak zorunda kalıyormuş.
Ben senin aldığın kararları her zaman destekledim. Bu her zaman da böyle devam edecek. Ne istediğini bilen kararlı, her daim azimli bir birey olman bunun için yeterli bir sebep! Ve ben seninle gurur duyuyorum Canım Oğlum. İyi ki evladım sensin! İyi ki senin kadar değerli bir evladın annesi benim!
Senin eğitimini tamamlayarak kariyer yapman için bu şehirden gitmen gerekiyordu. Önce güzelim İzmir! Sonra da canım İstanbul ev sahibin olacakmış kaderde. Hedef diyorsun, ideal diyorsun, ille de Amerika diyorsun. Yolun açık olsun canım evladım. Ben seninle büyüdüm. 20 yaşımda seni kucağıma aldığımda, hayatıma bu kadar anlam katacağını tahmin bile edemezdim. Yüksekokul eğitimimi henüz tamamlamışken, Hayat Üniversitesi eğitimimi bu kadar değerli bir öğretmenden alacağım aklıma bile gelmezdi. Okul yıllarımda dahi notlarımı yüksek tutmak için hiç bu kadar çalışmamıştım. Her ayrıntıyı senle yaşadım. İlkleri sen de öğrendim. Allah ömrüne ömür katsın Can Yoldaşım!
Başarıların!
· 5 aylıkken emekledin,
· 7 aylıkken yürüdün,
· 1 yaşında konuşuyordun,
· İlk gece lambasını kurcalayıp elektrik akımına kapıldığında 2 yaşındaydın ve çok yaramaz bu çocuk demişlerdi sana!
· 3 yaşında okuyup, yazmaya, yağlı boya resim yapmaya ve matematik hesaplamaya başladın,
· O günün şartlarında inanılmaz pahalı ve çok zor sahip olduğumuz lego oyuncaklarınla sen; roket, gemi, uçak, araba, greyder, vinç,.. Yaparken normal bir çocuk gibiydin!
· 5 yaşında Kur’an’ı Kerim okumayı öğrendin,
· 6 yaşında IQ raporun 170 dedi doktorlar,
· Satranç oynamayı sen öğrettin bana, okey oynamayı ben öğrettim sana.
· Bilgisayarın kasasını meraktan açıp elektriğe çarpıldığında 7 yaşındaydın ve çok haşarı bu çocuk demişlerdi sana!
· 12 yaşındayken şehirdeki hatırı sayılır bilgisayarcıların yapamadığı, o ünlü firma yöneticisinin tasarım laptopunu bir tek sen tamir edebildin,
· Profesyonel fotoğraf sanatçısı olduğunda yaşın 13’tü.
· 14–15 yaşında yerel gazete yönettin, tasarım, kurgu, dizgi, baskı derken matbaanın işleyişini bile öğrendin,
· 9. Sınıfta liseyi uyum sorunu nedeniyle (üstün zekalı olduğun için dışlandın) bırakmak zorunda kaldın,
· Açık liseyi yaşıtlarınla aynı zamanda tamamladın ve!
· Üniversiteyi kazandın!
En Büyük Şansın!
· Canı, kanı, ömrü yoluna feda, her daim yanında olan bir annen vardı!
Tecrübesizliğimin kurbanı olduğun zamanlar için, bu garip anneni affet aslan yürekli oğlum!
Yatağın buz kesmiş kadar soğuk tahmin edebiliyorum. Evin çok sessiz sedasız farkındayım annem. Sabah saçlarını okşayıp öperek uyandıramıyorum seni ama benim her zil çaldığında açtığım kapının ardında da sen yoksun! Emin ol, şunu çok iyi bilmeni isterim ki; yalnızlığını yalnızlığıma katarak yaşıyorum.
Ben empati kurmayı en çok senden öğrendim. İyi ya da kötü bir şey yaptığın zamanlarda, neden böyle yaptı acaba? Ben olsaydım ne yapardım diye çok sordum kendi kendime. Bensiz içtiğin nescafenin bile tadı yok, nereden mi biliyorum? Çünkü bana da çok lezzetsiz geliyor. Senin meyve tabağı hazırlayan kimsen yok, ben kendim için de meyve soymuyorum o günden beri. Yatağın hala sen kokuyor hep orada uyuyorum. Odan sen dolu vaktimin çoğunu neredeyse burada geçiriyorum. Duvardaki resmin çok sahici ve sen hala 16 yaşındasın. Ergenlik sivilcelerini sıkmak istediğimde kızardın bana, sana söz bir daha sıkmayacağım. Maddi durumum iyi olsaydı çok istediğin bas gitarı da alırdık, biraz geç oldu ama, bir onu alamadık galiba güzel yavrum sana.
Yalnız olduğun için endişelenme yavrum. Senin o aslan gibi güçlü ve korkusuz yüreğindeki en büyük kalabalığın benim! Biricik annen!
Buradayım!
Nefesindeyim, tükendim sandığın anlarda sana şefkatle nasıl baktığımı ve sımsıkı nasıl kucakladığımı hatırla. Duruşundayım, sen karşı koyarken fırtınalı zor zamanlara, attığın adımdayım. Korkma! Yıkılacağım diye, sen öylesine cesursun ve öyle güçlü bir delikanlısın ki! Biz böyle durumlarda ayağa nasıl kalkılacağını birlikte öğrendik! Hatta çoğu zaman sen öğrettin ikimize birden Can Dostum!
Senin için, bizim için ve her şeyden önemlisi anne olduğum için dimdik ayaktayım. Asıl olan ise senin annen olmak! Seni hak ettiğin mertebede görmek, layık olduğun başarıları kucakladığını bilmek gücüme güç katar. Mutluluğuna ortak olup neşeni paylaşmak, acılarını ve hüzünlerini hafifletmek için her daim yanındayım.
Dünyanın ve İnsanların Sana İhtiyacı Var!
Zaman bencil olmak zamanı değil! Ben hep vatanıma, milletime ve tüm insanlığa faydalı ve hayırlı bir evladım olsun diye dua ettim. Yüce Allahım dualarımı kabul etti. Sen vatanına, milletine ve tüm insanlığa faydalı olabilecek kapasitede çok erdemli bir insansın! Çalışkan, azimli, vatansever, doğru bildiğinden şaşmayan, sözünün eri, yetimi kollayan, hastaya koşan, yaşlıya büyüğe hürmet etmesini bilen, fakiri görünce el uzatan, garibanı hor görmeyen, zalimin zulmüne ortak olmayan ve karşı duran,.. daha sayamadığım pek çok meziyete haiz olan; “Al ömrümü ver ömrüne” denilebilecek ve insanlığa daha çok hizmetleri olacak bir Can Parçası’sın!
Facebook | Twitter | Instagram | Slack | Kodcular | Editör | Sponsor
